De Aftrap - spin-off Hattrick

17

Hoofdstuk 17

'Heb je alles?' vroeg Lars. 'Dan neem ik jouw koffer mee naar beneden.

'Ik denk het,' knikte Feline, terwijl ze haar koffer aan Lars overdroeg. 

'Hoelang ga je weg? Een half jaar?' lachte Lars.

'Je kent me: als we ergens heen gaan, neem ik nou eenmaal te veel mee,' ze haalde haar schouders op.

'Vrouwen. Ik zal ze nooit begrijpen!' hoorde Feline Lars zeggen voordat hij uit haar kamer verdween.

-

'Heb je er zin in?' Met een grote lach op haar gezicht kwam Rosan op haar afgelopen.

'Ja, heel erg!' reageerde Feline enthousiast.

'Mooi, ik kan niet wachten om van dit regenachtige Nederland verlost te zijn,' grinnikte Rosan, 'ook al is het slechts voor twee weken.'

'Ga je mee Starbucks halen?' stelde Feline voor.

'Of course, dat je me dit überhaupt vraagt,' antwoordde Rosan, 'ik ben diep teleurgesteld in je, Felien.'

'Hoorde ik het nou goed dat jullie Starbucks gingen halen?' bemoeide Lars zich ermee.

'Ja, inderdaad, je zou mee willen, als ik het zo hoor?' reageerde ze.

'Ja! En ik denk Laurens ook.'

'Goed, dan gaan we met zijn vieren.'
'Wij gaan wel halen,' Laurens en Lars liepen richting de lange rij.

'Ik kan koffie goed gebruiken,' Feline wreef in haar ogen.

'Anders ik wel. Ik heb maar vier uur geslapen,' reageerde Rosan.

'Kijk eens,' met een glimlach gaf Lars zijn zusje de koffie aan.

Op de kartonnen baker stond 'Felyne' geschreven, waardoor ze in de lach schoot.

'Waarom lach je? Hebben we iets gemist?' fronste Laurens.

'Hier! Moet je zien hoe mijn naam gespeld is!' grinnikte ze.

-

'Dames en heren, wij willen u hartelijk welkom heten op deze vlucht van Amsterdam naar Bonaire International Airport. Wij vragen u vriendelijk uw handbagage in de bagagerekken boven uw hoofd op te bergen en verzoeken u uw riemen om te doen. Alvast hartelijk dank voor uw medewerking. Wij wensen u een fijne vlucht toe,' klonk de standaard informatie door het hele vliegtuig heen.

Feline stopte haar oortjes in haar oren en zette de muziek aan. Het zou niet lang meer duren voordat het vliegtuig zou opstarten en dus kwam het warme steeds dichterbij. Ze kon niet wachten om zich op het hete eiland te kunnen bevinden. In Nederland was het weer niet al te best en Feline verwachtte dat het een paar ging duren voordat ze zich geacclimatiseerd had.

Hou je nog van me als ik niks heb, baby?
Geef je het toe als je het mis hebt, baby?
Neem mijn hand, ik leid je door de mist, mijn baby.
Ik kan je brengen naar de overkant toch, geloof me dan.
Het is niks, dat weet je.
Liever laat je me niet in m'n eentje.
Ja, ik voel me misselijk wanneer ik jou mis.
Oh, wie houdt je vast wanneer het buiten koud is? Ze neuriede zachtjes mee met Blijf bij mij van Ronnie Flex en Maan.

Het liedje beschreef precies hoe zij zich voelde. Ze miste Tobias. Zijn glimlach, zijn aanwezigheid, eigenlijk miste ze alles aan hem, zelfs de discussies die ze af en toe hadden.

'Mis je hem al?' grijnsde Rosan.
'Ik heb hem gisteravond gezien, maar ik mis hem zo erg.'

'Je bent echt verliefd, hè? Van alle jongens die je ooit leuk gevonden hebt, is Tobias tot nu toe je grootste liefde volgens mij,' dacht Rosan in te zien.

Feline kon een glimlach niet onderdrukken.

Een paar weken terug hadden haar ouders hem ontmoet. Ze had haar vader niks verteld over het akkefietje dat zich had afgespeeld tussen hen, en ze was ook niet van plan dat te gaan doen. In ieder geval niet binnenkort.

'Dat weet ik zeker, Roos. Ik ben nog nooit zó verliefd geweest als dat ik nu ben.'

'Ik ben blij dat het weer goed gaat tussen jullie en dat Indy daarmee heeft geholpen. Ik denk namelijk dat die broer van jou het anders wat langer tegen had gehouden voordat jij en Tobias het konden bijleggen,' vertelde Rosan.

'Denk je serieus dat Lars dat zou doen? Ik had daar een stokje voorgestoken, hoor,' ging Feline tegen Rosan in.

'Ik heb een paar dingen van Laurens gehoord die hij jou nooit gaat vertellen, gok ik.'

'Zoals?' Ze trok haar wenkbrauwen op. Ze wilde wel eens weten wat Lars allemaal over Tobias gezegd had achter haar rug om.

'Dat kan ik niet zeggen, Fé. Lars heeft dat in vertrouwen aan Laurens verteld, dus eigenlijk hoor ik het al niet eens te weten,' antwoordde Rosan.

'En ook niet als je me niet alles vertelt?' bleef Feline doorgaan. Ze was er benieuwd naar. Was het zo erg dat ze het niet mocht weten? Had haar broer zulke vreselijke dingen gezegd over haar vriendje?

Rosan schudde haar hoofd. 'Ik kan niks zeggen. Als je het perse wilt weten, moet je het zelf aan je broer vragen.'

-

'Fé, wakker worden,' hoorde ze in de verte.

'Huh, wat is er?' Feline knipperde met haar ogen.

'We gaan landen,' verduidelijkte Laurens, 'je moet je gordel omdoen.'

'Thanks, Laurens,' glimlachte Feline, nadat ze haar gordel had omgedaan.

'Doe ik graag joh. Heb je lekker geslagen? Voor zover dat kan ik een vliegtuig.'

'Zoiets,' er ontsnapte een gaap uit haar mond.

'Ik ben drie keer wakker geweest, maar beter drie keer wakker dan helemaal geen slaap.'

'Je bent niet volledig wakker zo te zien,' merkte Laurens met een lach op.

'Ben jij gelijk wakker als je net een paar minuten uit je slaap ontwaakt bent?' wierp Feline tegen.

-

'Wauw, wauw en nog eens wauw!' riep Feline, toen ze samen met Rosan haar hotelkamer binnenkwam.

Ze hadden zojuist in een restaurant vlakbij het vliegveld wat gegeten, en dus was dit de eerste keer dat ze de kamer zagen.

'Dat kun je wel zeggen, ja,' was Rosans instemmende reactie.

'Deze kamer is echt geweldig,' enthousiast keek ze de kamer opnieuw rond.

'Moet je het uitzicht zien!' Rosan wees richting het raam.

Feline kwam naast haar staan. Op de foto's die ze gezien had, was het uitzicht mooi, maar nu ze zelf de werkelijkheid zag, vond ze het nog mooier. Het witte strand en de zonsondergang die bezig was. Het toppunt van prachtig, was Felines mening.

Feline liet zich languit op het bed vallen. Ze werd van vliegen meestal erg moe en dat was deze keer ook zeker het geval.

Het beeldscherm van haar telefoon lichtte op en ze hoopte dat het Tobias was van wie ze een appje gekregen had.

Tobias Graaf:
Ben je veilig geland? Ik mis je nu al! Het liefst was ik met je mee gevlogen, helemaal nu het weer in Nederland uitermate slecht is! Xx

'Tobias?' Grijnzend plofte Rosan naast haar op bed en blikte op het beeldscherm.

'Ja, het is Tobias. Hij vraagt of ik veilig ben geland,' knikte Feline.

Feline Veltman:
Yes, alles is goed gegaan! Overleef je het een beetje zonder me?

Tobias Graaf:
Fijn om te horen! Jammer genoeg niet, kom maar snel terug xx