De Aftrap - spin-off Hattrick

Epiloog

Epiloog

Twee jaar later

Waar bleef Laurens toch? Hij zou om twee uur hier bij het appartement moeten zijn, en inmiddels was er al een kwartier na tweeën verstreken.

Er zou niks gebeurd zijn? Feline begon direct allemaal nare gebeurtenissen in haar hoofd te halen, waarvan ze wist dat ze het niet moest doen.

Nee, hij was gewoon te laat en daar had hij vast een goede reden voor, sprak ze zichzelf toe in haar hoofd.

Toen ze de auto van Laurens de straat in zag rijden, ging er een zucht van opluchting door haar heen.

'Hèhè, daar ben je eindelijk,' zei Feline opgelucht, toen Laurens aan kwam lopen.

'Ja sorry, de training liep uit,' hij drukte een kus op haar wang, 'maar ik ben er nu, en dat is wat geldt. Ik zal zo snel mogelijk een tweede sleutel aan laten maken en eerder iets van me laten horen als de training wat langer duurt dan normaal. Hier heb je nu niks aan.'

'En met zo snel mogelijk bedoel ik morgen.' Laurens opende de deur en wachtte op Feline totdat zij ook het appartement binnen was gestapt.

Eén maand geleden hadden ze getekend, een paar dagen terug was de overdracht geweest en hadden ze de sleutels gekregen. Vandaag zouden ze met beide families een begin gaan maken aan het schilderen.

Laurens was basisspeler bij Ajax en Feline zat inmiddels in haar tweede jaar fysiotherapie.

Het gehele appartement was nog leeg, maar het meeste meubilair was al gekocht en was onderweg. Binnen een paar weken zou alles ingericht zijn en klaar zijn om in te leven.

'Het is zo leeg, en ik blijf het een raar idee vinden dat hier over een paar weken alles klaar is om in te gaan wonen,' zei ze.

Het bleef gek dat ze straks niet meer bij haar ouders zou wonen. Maar ergens vond Feline het ook een heerlijk idee; eindelijk zelfstandigheid. Geen gezeur over hoe laat ze thuis zou zijn, ze was er vrij in wat ze ging doen en ze vond het gewoon heel fijn dat ze met Laurens ging samen wonen.

'Vandaag gaan we er al een klein begin maken, dus dan zal het al een stuk minder vreemd voelen. En natuurlijk, nieuw is altijd raar in het begin, maar je moet eraan wennen.'

'Ik heb wel alvast iets meegenomen zodat jij je wat meer thuis zal gaan voelen,' Laurens haalde een fotolijstje uit zijn voetbaltas en gaf het aan Feline.

Het was een foto die ze twee jaar geleden hadden gemaakt in Artis, op de dag dat Laurens haar had gevraagd om zijn vriendin te worden.

'Dit lijkt zolang geleden,' merkte Feline op.

'Ja, de tijd gaat snel,' vond Laurens ook, terwijl hij haar voorzichtig tegen de muur aan drukte en haar zoende. Hij ging met zijn handen onder haar shirt.

'Laurens, dit kan echt niet nu. Onze ouders kunnen ieder moment binnenkomen,' onderbrak ze de zoen.

'So what?' grijnsde hij, en zoende haar voor de tweede keer.

Toen Feline voetstappen hoorde, stopte ze de zoen, duwde Laurens iets naar achter en probeerde zo normaal mogelijk te doen en hoopte dat haar ouders of die van Laurens hen niet gezien hadden.

Ze liep richting de deur en vroeg zich af wie er binnen waren gekomen, maar die vraag werd gauw beantwoord toen ze haar ouders zag.

'Hey, jullie hadden de deur open laten staan,' Joël, Esmee, Lars en Lois kwamen binnenlopen.

'We hebben hem maar dicht gedaan. Straks komt heel Amsterdam binnenvallen, en dat moeten we niet hebben, hè!' Lois gniffelde.

'O ja, dat waren we inderdaad vergeten,' knikte Feline. 'Wat stom, zeg.'