De Aftrap - spin-off Hattrick

18

Hoofdstuk 18

'Een hele goedemorgen,' wenste Feline iedereen toe, toen ze samen met Rosa  als laatste aanschoof aan het ontbijt.

'We gaan vandaag naar het strand,' vertelde Davy.

Ze voelde hoe Rosan haar aanstootte en fluisterde: 'Knappe jongens spotten, ook al ben jij geen vrijgezel; kijken mag altijd.'

Feline schudde lachend haar hoofd. Rosan kon ook nergens anders aan denken. Bijna bij elk ding wat ze hoorde, dacht Rosan aan mannen, mannen en nog eens mannen. Af en toe werd Feline er gek van, maar vaak kon ze er ook om lachen. Ze kon ze zich amper voorstellen hoe haar gedachtes dan zouden zijn, en eerlijk gezegd wilde ze het helemaal niet weten.

'Ik heb er zin in,' glimlachte Feline, terwijl ze een hap van haar yoghurt met cruesli nam.

'Lars en ik gaan jullie de zee in krijgen op een moment dat jullie het niet verwachten,' er ontstond een grijns op het gezicht van de twee jongens en ze gaven elkaar een high five.

'In your dreams. Dat gaat jullie nooit lukken,' ging Rosan er tegenin, maar Feline wist beter: als Laurens en Lars iets in gedachten hadden, dan gebeurde dat, en daar had ze zich al bij neergelegd.

-

Feline lag net zo lekker van de zon te genieten, toen ze de grond onder zich vandaan voelde gaan.

Ze keek op en tot haar verbazing was het Laurens die haar over zijn rug had getild en met haar richting de zee liep.

'Ah, Laurens! Zet me neer!' gilde Feline, terwijl ze op zijn rug sloeg in de hoop dat hij haar neer zou zetten. Maar het tegenovergestelde gebeurde en voordat ze het doorhad, had Laurens haar in de zee gegooid.

'Jou krijg ik nog wel,' dreigde ze proestend van het lachen.

'Dat zeggen ze allemaal,' grijnsde Laurens.

'Lars Veltman, jij gaat me nú loslaten!' hoorde Feline Rosan schreeuwen.

'Prima, wat jij wilt,' antwoordde Lars en liet Rosan vallen in het zeewater.

'We moeten een plan bedenken om die terug te pakken,' siste Rosan, toen ze naast Feline in de zee stond.

'Suggesties?'
Laurens en Lars liepen inmiddels weer terug naar de handdoeken.

'Ik weet niet hoe het met jouw broer zit, maar Lars vindt het heerlijk om een dutje te doen als hij op het strand is. Ik dacht eraan om dan om een flesje met koud water over hem te gooien. En geloof me: dan is hij gelijk wakker,' opperde ze.

'Goed plan, Fé,' knikte Rosan. 'Laurens doet dat ook vaak, dus dan hebben we twee vliegen in één klap.'

'We wachten een kwartier en dan slaan we onze slag,' besloot Feline, 'in de tussentijd vermaken wij ons in de zee.'

'Ik vul twee flesjes met zeewater, check jij of de jongens niets door gaan hebben,' meldde Rosan na een kwartier.

Feline hield ondertussen de wacht. Een grijns ontstond op haar lippen. Ze kon niet wachten de twee terug te pakken.
'Hier,' fluisterde Rosan, terwijl ze haar het plastic flesje aan haar gaf.

'Jij gooit op Lars en ik op mijn eigen broer.'

Ze draaide de dop van de fles over en telde fluisterend af met Rosan.

'Drie, twee één.' In een paar seconden gooide Feline de fles leeg op Lars.

'Wat je zelf doet, kun je terug verwachten!' riep Feline, terwijl ze zo snel mogelijk wegrende.

'Wacht maar tot ik je te pakken heb!' schreeuwde Lars en rende achter zijn zusje aan.

Ze wist dat het moeilijk ging worden om van Lars te kunnen winnen als het om snel rennen ging.

'Je dacht toch niet dat je sneller zou zijn dan ik?' Lars kwam alsmaar dichterbij.

'Hebbes,' grijnsde hij en sloot zijn armen om zijn zusje heen, waardoor zijn koude lichaam tegen dat van Feline werd aangedrukt en de koude waterdruppels zich over haar lichaam verspreidde.

'Dit is niet eerlijk! Jullie gooien ons eerst in het water en wanneer wij jullie terugpakken, worden we zelf opnieuw teruggepakt,' protesteerde ze.

'Jullie plannetje is gewoon slecht uitgewerkt. Bovendien is het leven niet eerlijk, Felien.'

'Oké, als troost krijgen jullie een ijsje van ons, of hebben jullie daar geen zin?' Dat hoefde Laurens geen twee keer te zeggen, want binnen no-time knikten de dames in koor hevig 'ja'.

'Ik denk dat ze geen trek in ijs hebben,' grapte Lars.

'Goed, welke smaak?' vroeg Laurens.
'Chocolade,' glimlachten Feline en Rosan tegelijk.

'Vrouwen en chocolade, wat is dat toch?' hoorde Feline Lars mompelen voordat hij en Laurens ijs gingen halen.

'Felien, er is een gym in het hotel en ik wilde daar vanmiddag heen om al dat lekkers eraf te sporten,' begon Rosan.

'De jongens zijn ijs aan het halen en jij wilt straks als compensatie gaan sporten,' ze rolde met haar ogen.

'Ik vroeg me af...'

'Of ik met je mee ga om me eerst naar de klote te werken en morgen spierpijn te hebben,' maakte Feline haar zin af. 'Dat wilde je zeggen, hè?'

'Daar kwam het op neer, ja,' lachte Rosan. 'Ik had het alleen wat anders geformuleerd.'

Ze zuchtte. Ze had een jetlag en het idee dat ze 's middags de sportschool in moest, maakte haar er niet vrolijker op. Maar Rosan had een punt: al het lekkere eten moest eraf.

'Goed, ik ga mee,' stemde Feline in.
'Serieus? Je weet het honderd procent zeker?'

'Nee, ik ben er absoluut niet zeker over, maar het is goed voor me, dat is waar het omgaat.'

'Dat het waar omgaat?' mengde Lars zich erin.

'Ik ga vanmiddag trainen met Roos en dat het goed voor mijn lijf is als ik dat doe,' antwoordde Feline, terwijl ze het ijsje aannam van haar broer.

'Waarom lukt het jou wel Feline mee te krijgen om te sporten? Ik probeer het vaak genoeg, maar ik krijg negen van de tien keer nee. Jij stelt het één keer voor en ze gaat erin mee. Ongelofelijk,' Lars schudde zijn hoofd.

'Het komt goed,' grinnikte Rosan. 'Op een dag zal ze het uit zichzelf aan je voorstellen.'

'Ik kan niet meer,' hijgde Feline. Zij en Rosan waren al een tijdje bezig met buikspieroefeningen en het ze had het onderschat.

-

'Kom op, Fé! Even doorzetten!' moedigde Lars haar aan, terwijl hij zelf bezig was op de loopband.
'Jij hebt makkelijk praten. Je bent een topsporter.'

'Ik neem een pauze,' ze stond op van het matje en keek toe hoe Lars en Laurens aan het trainen waren. Zij waren al een stuk langer bezig dan zij en Rosan, maar leken amper ergens moeite mee te hebben.

'Ik stop ook voor een paar minuten,' deelde Rosan mee, die uitgeput naast haar ging staan.

Feline nam een slok water. Ze was gesloopt en moest er niet aan denken om over een paar minuten weer verder te moeten.

-

'Ik voel de spierpijn nu al opkomen,' jammerde Feline, nadat ze de douche uitkwam.

'Dan gaan we morgen weer. Het enige wat er namelijk tegen helpt, is opnieuw gaan sporten.'

'Dus zo krijg jij het voor elkaar om niet in je eentje te gaan,' concludeerde Feline en gniffelde.