Episode 26

2.9K 283 84
                                    

A sad life
-

I seriously don't know how to comfort him. Si Nana at Tatay Mario are on their way now to Germany dahil sinama ang mga ito ng Daddy ni King.

I don't know what that old man is upto but all I can say is that I hate how I see King is right now. Tahimik siya at nasa kwarto lang. He pretends to sleep pero alam kong he's sad about it.

"Tay, nag order ako ng food natin for tonight. Kain na tayo!" I said trying to wake him up. Alas syete na kasi.

"Antok ako Nay, ikaw nalang" he said

I swear I want to cry this frustration away dahil hindi ko alam kung paano papagaanin ang nararamdaman niya. Imagining how happy he is kanina tapos suddenly ganito ang uuwian niya. Naiinis ako sa Daddy niya! Pinapahirapan niya ba talaga si King? Gaano niya ba ka hate si King at ginaganito niya?!

He can just go on with his life, nakakainis.

"Gusto mo ba dalhin ko nalang ang food dito?"

"Okay lang talaga Nay, hindi rin ako gutom. Sorry" he said at pinikit niya ulit ang mata niya.

I can feel his pain in every words he utters. Sobrang excited pa naman siya sa mga pasalubong namin. Nakakagigil.

"Tay, wala akong kasama kumain. Kahit samahan mo nalang ako please? Sayang din iyong food kasi. Sorry kung ang kulit ko" I said and hug him.

"Okay Nay" he said at bumangon siya "I just feel really exhausted. Ngayon lang nag react ang katawan ko sa pagod sa trip" natatawang tugon niya but fake, his laughs are fake, I can tell.

Pinilit ko siyang pakainin and he did pero sobrang konti lang.

"Tay, sa bahay na muna kaya tayo? What do you think? Pasukan narin bukas" I suggested dahil sobrang tahimik niya.

"Ha? Okay lang ako dito Nay. Ihahatid nalang kita sa bahay niyo tonight if you want" he showed a fake smile.

"Tay, it's just temporary. Tsaka who knows, babalik din naman siguro agad sila Nana, diba?" I said and held her hand for comfort.

"Ewan lang" he said coldly at bumuntong hininga siya "Ihatid nalang kita, kunin ko lang susi ng sasakyan" he said at talagang tumayo siya pero pinigilan ko siya.

"No, okay lang Tay. I was just suggesting. Okay lang naman tayo dito diba? Para tayong mag-asawa" I giggled to lessen the gloomy feeling at niyakap ko siya "You got me tay! Don't worry!" I said and smiled and hugged him more tighter.

"Delulu kana naman! Asawa ka diyan!" He hugs back and bumuntong hininga.

Kitangkita ko kung paano siya apektado. Tulala siya at nakatingin lang sa may ceiling habang nasa study table naman ako at nagbabasa. I'm worried. Sobrang worried ako. I don't want him acting like this. He must be feeling really alone now.

Isinara ko ang librong binabasa ko. I decided na mamaya nalang ako magbabasa  madaling araw dahil at this moment wala din naman akong maintindihan sa binabasa ko. I know I should double time sa studies ko dahil malapit na ang finals pero I just can't take this situation for granted, King needs me.

"Anong iniisip mo. Kanina ka pa nakatingin sa ceiling. If you're thinking about Nana and Tatay--"

"Ikaw nalang meron ako Nay." He said all of a sudden at bumuntong hininga siya at tiningnan niya ako at ngumiti. He looks so sad na parang nagpipigil ng iyak. "Kung wala ka ngayon in this kind of situation malamang I've killed myself already para tapos na." Natawa siya.


Love Game 2: Lost in Love (√)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon