Deal
In house ako sa hospital ngayon the whole remaining days of the vacation. From that fatal attack sabi ni Dok baka mag home school daw muna ako, more like, in-house school na muna ako this second semester kahit ayaw ko naman it's just that he wanted to make sure na okay na talaga ako bago ako palayain sa kulungan! Well, this hospital is more likely a prison for me and isa pa, tests are on going, kahit anong tests nalang, araw-araw!
Shit happens.
Liwaliw ang utak ko ngayon dahil narin sa nasa community service si Monique, ayaw papigil kahit sobrang pabebe na ang ginawa ko just to stop her from joining kaso hindi umepek! Sumama pa mga lintik kong barkada dahil sumama din mga syota nila at ayun kahit wala namang silbi si Tantan doon at wala naman siyang jowa dun ay sumama parin siya, ako lang tuloy naiwan, Shutaena! Pero okay narin na sumama sila though dahil may bantay si Monika dun, kampante ako kahit papano.
"Oh, ang haba na ng nguso mo ah!" Si Dok pagka pasok niya sa kwarto ko "Sumaya ka naman" Halatang nangaasar.
"Eh bakit ba?! Bakit kasi ayaw mo ako pasamahin sa community service na 'yon! Sino magbabantay kay Monika doon?! Sabing okay na ako eh! Kaya ko na nga maglaro ng basketball, ayaw pa pumayag! Walang signal ang community na'yon isang linggo sila doon, gusto mo mabulok ako dito?!" I said whining all my frustrations to him, kainis eh! Okay na sanang pumayag si Monika kaso itong paepal niyang daddy ayaw ako payagan!
"Go rot ranting there, wala ka naman ng magagawa! Isa pa, community service ang pupuntahan ng anak ko! Imbis na marelax at makapag focus ang anak ko dun, she'll end up taking care and worrying about you, kaya no!" He said firmly "Kung ako sa'yo, ihanda mo nalang iyang sarili mo sa mga tests the next day, h'wag ka puro bunganga diyan!"
I rolled my eyes. Nonsense as always. "Tss" napaismid ako, "By the way, why did you saved me?" I asked "Bakit hindi ka nakinig sa sinabi ko sa'yo?"
I've always wanted to ask him this days ago kaso hindi ako maka-timing dahil narin sa laging nakabantay si Monika sa'kin.
"Because I can't bare seeing my daughter in pain lalo na't alam kong may magagawa ako para maging masaya siya. Narinig mo iyon?" He looked at me "Kaya h'wag ka na magtaka!" He continued.
Right, days before my attack ay nakipag meet ako kay Dok. I knew that moment na may nakaabang na atake sa'kin dahil narin sa stress and emotional pain na nararamdaman ko, sunod-sunod ang pagsuka ko ng dugo and it's just so happens na kinakalma ko ang sarili ko and just tried to resists the pain in me by myself. Noong nakipagkita ako kay Dok, I asked him a favor, a favor na sana gawin niya dahil wala na akong nakikitang paraan pa. I told him na kung sakaling atakihin ako ng sakit ko and malala ay ayaw ko ng gamutin niya ako, ayaw ko ng buhayin niya ako, I want him to just let me die dahil ayaw ko na, I don't want to cause pain to anyone anymore at sa'tingin ko that's the best time for me to end everything.
"Geez, salamat kung ganun!" I said at sa totoo lang nahihiya ako sakanya, alam kong may ginawa na naman akong kasalanan sa anak niya, nasaktan ko na naman at pinaiyak
"Kaya sana h'wag masyadong makapal ang mukha ha? I'm not going to tolerate any nonsense from you again!" He warned at tumango nalang ako
I rolled my eyes, "whatever!" I said, "Pero sana man lang hindi mo na sabihin kay Monika ang tungkol dun, she's going to be so angry, patay ako dun!" I sighed
Natawa siya while looking at me and shook his head, "dapat nga ata sabihin ko sakanya eh para magtanda ka! She needs to be aware that you tend to think those kind of things when you're in that state baka sakaling matauhan ang anak ko then ibreak kana niya!"
Sumama lang ang tingin ko sakanya, he's trully a bully na minsan nakakainis na! Jinojoke niya ako pero minsan napapaisip ako kung totoo ba ang sinasabi niya oh hindi, this rascal old man!
