Risk
-
I immediately cancelled the message. Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko about dun. He knows we are off to Paris and one thing is that, he's inviting Monika too. Is that even possible? Anong balak niya? Mukhang problema lang ata iyon ah!
Nevermind.
Itinago ko nalang ang phone ko sa bulsa ko at pinuntahan si Monika na busy sa kaka-scan ng phone niya.
Napadungaw ako sa phone niya, "Huy ano iyan?" I said at agad niya tinago ang phone niya, kinancel niya. Luh? "Patingin ako, huy"
Nilagay niya agad sa bag niya ang phone niya, the hell? "Wala iyon, bawal mo makita! For girls only" ngumisi siya at hindi ko mapigilan na tumaas ang kilay ko sa inasta niya?! Girl's only?
Tiningnan ko siya ng masama, and honestly I didn't like what she just did, "Damn, are you cheating on me Nay? Si Anthony? Si Ken? Sino?!" And I feel really worried my heart hurts all of a sudden.
Salubong ang kilay niya at agad akong hinampas sa balikat, that hurts! "Ako talaga Tay?! Tigilan mo nga ako! Wala nga lang iyon!" She said firmly at gigil agad
"Kung wala lang iyon, bakit mo itatago?! Kasi nga meron!" I'm insisting this topic for fun, trip ko lang mang-asar! Bakit ba? I'm King.
"Edi meron! Masaya kana?!" She said and she walked out papunta sa isang bench.
Hinabol ko siya to interrogate her even more, paano nga kaya kung meron?! Pakers, no way!
She looked at me once again with her flaming stares, "Ikaw lang talaga naghuhukay ng sarili mong hukay Elijha! Gusto mo itulak kita sa hinuhukay mo?! H'wag mo talaga ako itrigger dahil totohanin ko iyan! Isa ka nalang!" She said firmly at umupo na siya sa bench and so did I.
I sighed, "Bakit nga kasi tinatago mo iyon Nay? Bakit hindi ko pwede makita? Tell me." And I'm sounding like I'm the saddest gwapo in the universe. Huh!
"Si Laura iyon, ate mo!" She said and What?! "Nalaman niya na papunta tayong Paris, alam mo na, malapit lang ang Germany at France kaya she's inviting us to go to Germany daw and I don't knkw if it's a good idea pero gusto ko itry!" Ngumiti siya ng bahagya, "Wala lang Tay, gusto ko lang mameet ang pamilya mo doon, whether they like me or not, at least alam nila ang existence ko sa buhay mo diba? Gusto daw tayo bigyan ng chance ng family mo" she story telled.
"Really?" Hindi ko alam kung anong reaksyon ang ipapakita ko pero malamang, gulat ang unang mararamdaman ko "W-what did you tell her?" I asked
She looked at me at parang nag-aalangan pa, "Hmm" she cleared her throat out "Sabi ko hindi ko pa sure, sasabihan kita. Iyon ang sabi ko" nag-iwas tingin siya sa'kin
I shook my head a bit "Sasabihin mo sa'kin but tend to hide it from me, maniwala ako sa'yo" I sighed "Actually, I received a text from Dad, hindi ako sure kung siya talaga but it says he wants me to come to Germany with you" I said
"Talaga?! Hala! So, paano iyan Tay? Are we coming? Should we?" And it seems like she's anticipating my answer to it. Hay Monika
"I'm not sure. It's not long time ago na gusto niya tayong paghiwalayin, right? Is it a good decision to meet them?"
Kahit pa siguro gusto ko ay natatakot ako. Nakakatrauma, baka mamaya hindi na kami makabalik ng Pilipinas, itorture kaming dalawa! H'wag na oy!
"We'll never know unless we try. At tsaka sabi naman ni Laura inaanticipate naman daw tayo, and parang masaya naman siya sa mga sinabi niya, kung gusto mo pumunta, go din ako!" she said at napaisip tuloy ako, walanghiya!
"I'll think about it. Sabihan mo nalang si Laura" sabi ko nalang and I sighed.
Paano nga kaya kung tanggap na nila kaming dalawa? Who knows they're experiencing some change of hearts at narealize nila na bagay na bagay talaga kami ni Monika? Pwede.
