That Mafia Boss Loves To Kiss Sadist Nerd

Chapter Eight

Chapter Eight
****************

(Levy's POV)

Gusto kong gumising na nakalimutan ko ang pagkikita namin ng isang adik at dalawang unggoy. Ngunit paano ko makakalimutan kung buntot buntot sayo yun?! Alam niyo? Gusto ko ipukpok ang ulo ko sa pader o di kaya magpasagasa eh baka sakaling magka-amnesia ako. One week ko din ito pinag-isipan eh. Nakakairita na kasi yung presinya ng mga unggoy! Sabing ayaw kong mag-arap dun pero pinipilit pa rin ako.

"Levy!" Naibuga ko ang iniinum kong coke sa mukha ng unggoy na ito. Este hihi di sa unggoy siya ah mahilig lang talaga siyang kumain nun.

Naitanong ko kasi yun sa kanya. Huehue close na kami ni Jacob.

Narinig ko naman siyang napamura at hinawakan ako sa balikat sabay niyugyog ako. Muntik na akong matawa sa mukha niya dahil naiiyak ito. Ahahaha may pagkachildish din kasi ito eh.

"Jacob nahihilo ako ano ba!" Saway ko at itinulak siya ng mahina. Nakita ko naman yung isang unggoy na ang sama ng tingin sa akin tapos ay bumalik sa paglalaro ng Mobile Legend.

'Nyeta! Dukutin ko mata mo eh!'

Nandito pala itong dalawa ito para bantayan daw kuno ako. For incase daa may mangyare sa akin. Duhh! Baka may mangyare sa kanila kasi mabubugbog ko ang mga unggoy na ito. Chos si Kingkong lang pala siya lang kasi ang nakakainis dito.

"Levy, kailangan mong lumipat sa paaralan na iyon. Mas safe ka dun. Para sa ikakabuti mo yun" Tinignan ko naman siya ng ang sarap-mo-ibulsa-look.

"Alam mo kanina ka pa nagpupumilit diyan. Isa nalang sisipain kita sa pwet! Explain mo kasi ng maayos!" Inis na sigaw ni King.

Tumigil na pala siya sa paglalaro. Ha! Mabuti naman ang ingay kaya nung 'YOUR ENEMY HAS BEEN SLAIN' tapos yung 'REQUEST BACK UP'. Hindi ako galit sa naglalaro nun ah. Promise!

"Eh sabi ko nga tatahimik ako. Ikaw na mag-explain shoo!" sagot ni Jacob. Tumigil na nga ito sa pangungulit sa akin at tumabi na ito kay King na ngayon ay parang natatawa. Err sinong di matatawa sa inasta ni Jacob? Parang naiiyak din eh.

Napailing nalang ako kasabay ng pagtayo ko. Lumabas na ako para magperform na naman ng kanta sa harap ng mga costumer. Bago pa man ako nakalabas ay nasa tabi ko na yung mga unggoy bigla namam nagpangiti ako. Kahit pala nakakainis sila gusto ko pa rin sila makasama.

Kinabukasan nagising na naman akong--- ako pa rin. Walang pinagbago eh. Habang ngumunguya ako bigla naman kong naisip yung cell phone. Di ko pa pala yun naisauli. Hindi ko na kasi muling nakikita yung adik na iyon since nung tinakasan ko si Kingkong. Saan naman kaya yun nagpunta? Hindi sa gusto ko siya makita pero curious lang ako kung saan siya. Isa lang naman siyang ordinary na gangster pero bakit sobrang busy niya? Sabi kasi ng mga unggoy may mission daw yun. Ewan ko lang! Duhh ano ako stalker? Girlfriend?

"Levy may tae!" Sigaw ng kaibigan ko kaya napatalon nalang ako sa takot na maapakan ko yun.

Pero nyeta niloloko lang pala ako. Napaangat ang tingin ko sa kaibigan ko sabay sinamaan siya ng tingin. Meet my best friend, Ghospel Blister siya ay topakin na bi! Lage ko pala ito kasamang papasok at papauwi. Di ko lang namention nun kasi busy ako sa pagtakas kay Kingkong nun.

"Loko ka talaga! Alam mo bang masakit maloko ha?! Alam mo?! Yung akala mo totoo na ang lahat pero niloloko ka lang pala?! Tapos tapos--- ang sakit dahil mas pinili mong lokohin ako kaysa pahalagahan ako!" Sigaw ko sa kanya with feelings and actions pa. Imbis na mainis ay natawa nalang ako ng lumuhod siya at itinaas ang kamay sabay lapat sa lupa.

"Hugot Queen!" Natatawa nitong sigaw pero patuloy pa rin sa ginagawa niya.

Ngunit yung mga nagpapasaya sayo--- ay siyang ikakalungkot mo din. Hindi ko alam kung paano pero--- parang nagslow motion naman ang lahat ng nagsisigawan ang mga tao sa paligid. Nanigas ako sa kinatayuan ko habang yakap ako ni---- Ghospel. Nagsimula ng tumulo ang luha ko. Nanginginig na hinawakan sa likod ang kaibigan ko lumalaban sa buhay. Ramdam ko na ang mabibigat niyang paghinga.

"Ghospel?" Naiiyak kong tawag sa kanya.

Kahit na nagkagulo na ang paligid ko ay di ko sila pinapansin. Ayoko kong tumakbo! Natatakot ako. Natatakot ako na iwan ang kaibigan ko dito at hahayaang manlamig ang katawan niya.

Iyak lang ako ng iyak at pilit na ginigising ang kaibigan ko. Bakit ba nangyayare ito?! Ang gulo! Mga putok ng baril--- mga sigaw--- mga patay na katawan. Iyan ang makikita ko sa paligid ko. Sinubsob ko ang mukha ko sa leeg ng kaibigan ko at inaalala ang nangyare. Ang alam ko nagtatawan lang kami-- pero biglang may nagpaputok ng baril at alam ko sa akin tatama iyon. Pero--- pero si Ghospel pinoprotektahan niya ako.

'Kasalanan mo, Levy'

Kasalanan ko ang lahat ng nangyare dito. Kasalanan ko. Pinatay ko ang best friend ko.

'Pinatay ko siya' iyan lang ang nasa isip ko...

'Ikaw ba si Levy?' naalala ko ang unang tanong niya. Tinatanong niya kung ako ba si Levy. Si Ghospel naging kaibigan. Ang kaibigan ko na pinatay ko.

'Tama na!'

Napaangat ako ng tingin ng may presensya akong naramdaman sa harap ko. Isang nakasuot ito ng school uniform ng pinapasukan ko. Nakamask ito habang may dalang baril at itinutok niya naman ito sa ulo ko.

'Papatayin ba niya ako?'

Sa sitwasyon ko papatayin nga niya ako. Mula sa pagkalungkot biglang nagblanko ang isipan ko. Kumalas ako sa pagkayakap ng kaibigan ko at dahan dahang tumayo.

"Ashy Levina Vermillion, any last word?" Nanlaki ang mga mata ko ng inalis niya ang mask niya. Alam ko nagkita na kami noon--- nung araw na nakilala ko King.

"Bakit---- bakit, Paolo! Bakit gusto mo akong patayin!?" Napatigil naman ako at naisip ko bigla na siya ang pumatay kay Ghospel. Siya ang pumatay. Siya ang pumatay kay Ghospel!

Sinipa ko ang tiyan niya na ikinaatras niya naman. Galit ako sa kanya! Huwag niyang maliitin ang isang tulad kong SADISTA!

-------

Conflict na ba?