I need your love

ROZDZIAŁ 36

Postanowiłam to zrobić. Pogadać z Aaronem na poważnie. Powiedzieć to, co do niego naprawdę czuje. Od zdarzenia na plaży minęło już dwa dni. Od wczoraj bije się z myślami, aby z nim pogadać. Niestety nie potrafiłam zapukać do jego drzwi, brak było mi odwagi. Dzisiaj postanowiłam to jednak zrobić. Już za dwa dni stąd wyjeżdżam, więc mam coraz mniej czasu. Właściwie nie wiem, czemu tym tak bardzo się przejmuje, ponieważ, gdy wyjadę, nasz kontakt na nowo się urwie. Mimo wszystko chce zostawić całą przeszłość za sobą. Żyć nowym życiem, bez żadnych skaz tak jak dawniej, potrafić być szczęśliwa. Znaleźne sobie chłopaka, zakochać się, jeśli w ogóle jest to możliwe. Wiem jedno, gdy nie zamknę przeszłości z Aaronem, nigdy nie będzie to możliwe.

Raczej nie należę do grona dziewczyn, które potrafią z łatwością znaleźć sobie chłopaka. Zawsze sądziłam, że nikt nie zdoła się we mnie zakochać, gdyż moja osobowość jest nijaka. Uważałam, że nie ma we mnie niczego, co mogłoby kogoś zafascynować. Cały wolny czas poświęcałam książkom i serialom. To było takie moje drugie życie. Oszukiwałam się, że do szczęścia nie potrzebuje niczego więcej. Z czasem jednak to mi nie wystarczało, gdzieś tam pragnęłam przeżyć w swoim życiu coś podobnego do sytuacji w swoich ulubionych romansidłach. Uważałam jednak, że nigdy mnie to nie spotka. Moje myślenie zmieniło się, gdy poznałam Aarona. To on pokazał mi moją lepszą stronę. Uświadomił mi, że jestem naprawdę fajną osobą. Poznanie go było najlepsze, co spotkało mnie w życiu, nie wiem jaką byłabym osobą, gdyby nie on.

Na chwilę obecną nie widzę siebie z żadnym chłopakiem. Nie wiem tylko, czy to z powodu Aarona tak mam, czy po prostu moje dawne ja, ponownie powróciło. Chciałabym dać sobie z tym spokój i cieszyć się życiem, jakie jest mi dane, ale widząc, jak bardzo szczęśliwe są moje przyjaciółki z Victorem i Danem, to po prostu im zazdroszczę. Wiem jednak, że nigdy nie chciałabym odebrać Sofi i Blear tego szczęścia.

Dzisiejszy dzień ma być odskocznią od tego wszystkiego. Wraz z przyjaciółmi postanowiliśmy wykorzystać te dwa ostatnie dni wakacji jak najlepiej. Dzisiaj postanowiliśmy pozwiedzać trochę wyspę na rowerach, które oczywiście musimy wypożyczyć. Mimo iż nie jestem fanką sportu i nadmiernej aktywności fizycznej to rower są wyjątkami w tej dziedzinie. Kiedy robi się ciepło, wyciągam z piwnicy mój zakurzony rower, doprowadzam go do porządku i ruszam w drogę. Jazda rowerem sprawia mi naprawę wielką przyjemność, dlatego bardzo ucieszyłam się na ten pomysł. Jest tu dużo tras rowerowych, wiec jazda będzie na pewno przyjemna a największym plusem będą widoki.

Jednak przed tym wszystkim chciałam zrobić coś jeszcze. Rozmowa, na którą tak liczę, w końcu może nadejść jak tylko się odważę. Musiałam tylko zapukać do jego drzwi. Nie wiem, na co liczę i jak tę rozmowę zacząć, ale czuje, że muszę to zrobić właśnie dziś.

Widząc dziewczyny szykujące się na wyprawę, zaczęłam zastanawiać się, czy dobrze wyglądam. Miałam na sobie krótki top, spodenki ogrodniczki z jasnego dżinsu a do tego oczywiście wygodne sportowe buty. Chciałam wyglądać dobrze i komfortowo.

- Katherine niedługo się zbieramy. - odparła Blear malując rzęsy i ukradkiem na mnie spoglądając. Powiedziałam przyjaciółką o moich zamiarach co do Aarona. Uznały tak samo, jak ja, że to dobry pomysł, chociaż Sofi liczyła na lepszy i bardziej pozytywny koniec tej historii.

- Wiem...- wstałam i ruszyłam w kierunku drzwi.

- Powodzenia.- odparła Sofi podchodząc do mnie, by móc mnie przytulić. Może chciała dodać mi tym otuchy i odwagi. Niestety nic to nie dało, mimo wszystko uśmiechnęłam się do niej z wdzięcznością.

-Dziękuje, będę się już zbierać. - posłałam dziewczyną ciepły uśmiech, chcąc za wszelką cenę ukryć moje zdenerwowanie. Nie miałam zbyt dużo czasu na rozmyślanie, gdyż drzwi Aarona były tuż obok naszych, więc nie miałam chwil, by pomyśleć jak zacząć rozmowę. Mogłabym postać przed jego drzwiami, ale to nie wydawało mi się dobrym pomysłem.