DENİZİM

EVET!

ATEŞ

"Sena her şey tamam mı?"

"Evet abi ama...."

"Ama ne?"

"Ben yapamayacağım. Ben Nehire silah çekemem yapamam. Başka bir şey iste! Uğruna canımı vereyim abicim. Ama yapamam bunu"

"Sena benim değerim bu kadar mı?"

"Hayır da"

"Eee öyleyse? Hem ben Nehiri öldür demiyorum. Hem belki silahta çekmezsin. Ama kamerayı tak! Unutma! Senden ilk kez bir şey  istiyorum. Hı?"

"Peki abi. "

"Tamam, kapatıyorum.".  Evet bunu yapacaktım. Çünkü Su' ya nazik şekilde 2 kez sordum. Ama o hayır dedi. Ben onsuz olamıyorum sanki. O yanıma yaklaşınca kalbim deliriyor. Ben onu istiyorum. Ben onun önce siyah gözlerine aşık olmuştum. Ama şimdi onun her şeyine aşığım. Onu yanımda istiyorum. Ben onu seviyorum....

Evden çıktım. Okulun oraya gittim. Tam otobüs durağına gittim. Orada Su'yu bekledim. Otobüs durdu. Otobüsten Su indi.

SU

Okula gitmek için otobüse bindim. Meryem ve Seren önceden gittiler. Durakta indim. Karşımda Ateş! Baba doğru yaklaştı. 

"Biraz konuşabilir miyiz?"dedi, nedense konuşmak istiyorum ve konuşacağım da! Merak ediyorum çünkü diyeceklerini nedensizce!

"Evet". dedim. Biraz ilerledik. Ona hiç bakmadım. Parka götürdü bizi. Bir duvar kenarında durdu. Bende durdum. 

"sen başlamadan önce bir şey soracağım" dedim.

"sor"

"sır..yani sırtında döv..dövme var mı" diye sordum zor da olarak, biraz da utanarak. 

"var, neden" 

"ne yazıyor"

"göstereyim mi" dedi hafif kahkaha atarak.

"hayır, hayır sadece söyle"

"Denizim" oydu. Rüyamdaki kişi oydu işte. Benim rüyamdaki kaderim ateşti.

 Sonra elini cebine koydu.Cebinden telefon çıkardı. Bir kızı gösterdi. Bu, bu Sena! Kardeşimle beraber bir parktalar. Ateş senayı tanıyor mu? Dur bir dakika! Senanın sırtında silah var. ALLAHım! Ne oluyor? 

"Sana 2 kez evlenme teklifi ettim. Ama sen bana 2 kez hayır dedin!" ben ağlıyordum o ise devam etti;

"Eğer bu seferde bana hayır dersen bu silahın namlusu kardeşinde son bulacak!" o şok ile gözlerine baktım. Ben ağlıyordum ancak o. O an aklıma rüyam geldi. Ben kadere kapıyı açınca girmiştim. Şimdi ise buraya gelerek kadere boyun eğdim. YA RAB! Yardım et! Ama kardeşim var ucunda. Kardeşimin dostum dediği düşmanıymış!

"Ateş ben" dedim yutkunarak.

"Evet mi, hayır mı?"

"Ben..."

"Evet ya da hayır"

"Neden beni istiyorsun?"

"Evet mi hayır mı? Söyle!!!"

"Kardeşim ve annem benim en değerli varlığım. Onlara karışma! Senin derdin benim. Onlara bir şey yapma lütfen. Onlar benim her şeyim." ağlıyordum.

"Yani?"

"EVET!!! Kabul ediyorum. ALLAH katında eşin olmayı kabul ediyorum!" dedim hıçkırıklar arasında, ilk defa ona karşı sesimi yükselterek.