DENİZİM

KAZA

Ateş

Tuanami o ekranda gördüğüm an, o cennet kokulu bebek... Benim ve denizimin bebeği. Cennetim.. Şimdi nasılda güzel kokuyordur Tuanam. Ve denizim... Hayatım, tek gerçeğim. Size kavuşacağım,  az kaldı eminim. Her sabah beraber uyanacagimiz o siyah gözlerine bakacağım günler çok yakında, hissediyorum.

Tek engel sadece şu an Ahmet ve Suyun evli olması. Ve o engeli de aşacağız. Biz hangi engeli aşmadık ki. Seni her zaman seveceğim, denizim.

Su

2 gün hastane de kaldıktan sonra eve gelmiştik. Babam bana yardımcı olsun diye bir kadın göndermişti yanima. Ahmet kendi evinde ben evimde kızım yanimdaki beşikte uyuyor.. Tek eksik, Ateşim. O da çok yakında burada olacak eminim. Evet eminim.

Elimi telefona uzattım ve Ateşimin numarasını buldum.

'Ateşim'  aranıyor, çalıyor...

"alo, denizim?"

"A..Ateş nasilsin"

"iyiyim, sen nasılsın, kızımız nasıl?"

"iyiyiz, seni özlüyoruz"

"kavuşacağız güzelim, özlem bitecek, sadece ayrilmaniz kaldi, sonr.."

"ayrıldık" dedim sözünü keserek. O an bi kahkaha patlattı, mutluluktan olduğu belliydi.

"n..ne oha bu çok güzel, harika bir haber. Ne zaman boşadı"

"hastanede"

"kavuşacağız az kaldı"

"nerdesin peki Ateş"

"Trabzondan dönüyorum, şuan yoldayım"

"arabayla gidiyorsun yani, dikkat et"

"bana 2 gündür 2 güzel haber verdin be denizim. Dikkatli olacağım ve yanına döneceğim. Seni seviyorum" sanırım kalbim çıkacak. Ve sonra devam etti;

"mutlu olacağız, aile olacağız, bir daha asla ayrılık yok, tamam mı?"

"asla" dedim ve gülümsedim. Ancak o sırada korna sesleri geliyordu. Ne oluyordu. Ve çok büyük bir ses geldi telefonun diğer ucundan. Patlama sesi gibi..

"alo... Ateş. Ateş? ATEŞ SES VAR, A... Ateş noluyor" gözlerimden akan yaşlara engel olamıyordum. Ateş cevap vermiyordu.

"Ateş seni çok seviyorum nolur nolur cevap ver. Ateşim" Sonra telefondan sesi geldi..

"Se..Seni denizi..m seviyorum, sev..seviyor....." Ve sonra telefondan 'düt düt' sesi gelmeye başladı. Telefon kapanmıştı.

Tuana bir anda ağlamaya başladı. Kalkıp onu kucağıma aldım ama susturamıyordum. Nolur  Allahım ona bisey olmasın.

Sonra yanima kadın geldi ve çocuğu aldı gitti. Babam geldi yanima. Bense yere çökmüştüm, deli gibi ağlıyordum. Konuşamıyordum.

"kızım noldu" diyen babama döndüm.

"ona, bisey bisey oldu ona bisey olamaz hayır hayır olamaz hay..." dedim.  Sonra aklıma o sesler geldi.

"hayır. ATEEEEEEŞ!"