binalot ko nalang sa grocery paper bag. haha di ako nakabili ng special paper bag eh.
"Kim?" shit! wala si Kim, di naman nawala tv namin di din nawala ung mga gamit. di naman niya alam lumabas. dahil di niya alam ang daan, halla! san siya, nilibot ko ung sala at wala siya pero bakit bad iniisip ko.
"Kim?"
"steph!ikaw may gawa ng mga to?" napahinga naman ako dun ng malakas. nasa mini museum lang pala at tumitingin sa mga gawa ko.
"yeah! past time" binabawi ko tuloy ang naisip ko kanina haha! artista nga pala to special visitor.
"past time pa ba tawag diyan? so beautiful paintings. binebenta mo ba? kasi i want this" napangiti naman ako dun salamat salamat! namula tuloy pisngi ko. inilaw ko ung LED light na kulay medyo red orange para makita niya pa ng mas maganda at 'woahw' ang expression niya sa mukha niya.
"ah yan ba? pinapaint kasi yan ng congressman, para sa daughter niya, (yung painting ay may isang babae na nasa gitna at nagple-play ng malaking violin tapos nilagyan ko ng colorful flowers sa baba. parang nasa hardin na nag va-violin paki imagine hihi) pero, i have something for you, i wish you like this" inabot ko ung grocery paper bag at, sht lang yung expression niya, nakakataba ng puso yung as in 'wow!' simple lang yung ginawa ko pero special na para sakanya. di maipinta ang saya sa mukha niya, kung na predict ko lang ng mas maaga na makakasama ko si kim, gumawa sana ako ng mas malaki pang paintings para sakanya
"wow! thanks!!ibibigay mo ba talaga saakin to?" with touch pa talaga sa painting ko, ay nakakataba talaga ng puso.
