Kuba Roguz-My Story...

35-Głupio mi...

Kuba:
-NIE!
Krzyknąłem i w ostatniej chwili chwyciłem blondynkę za nadgarstek.
Benjamin uciekł. Krystian zaczął go gonić i zniknął mi z oczu.
Wciągnąłem Natalię na balkon i przytuliłem mocno.
Natalia wtuliła się w mój tors, a z jej pięknych, zielonych oczu zaczęły lecieć łzy.
-Już dobrze...
Zaczęliśmy z Olgierdem ją pocieszać. Potem udaliśmy się na komendę. Krycha nie znalazł Buka.
***
-Czy możecie mi do cholery jasnej wyjaśnić, co poszło nie tak?!
Wrzeszczy Wilk.
-Mogliśmy stracić naszego, w dodatku ten facet zwiał. Zawaliliście. Na całej linii.
Wszyscy spuścili głowy.
-Krystian, odsuwam Cię od pracy w terenie.
-Co?!
-Nie tym tonem. A teraz idź do Leny. Przez jakiś czas będziesz z nią pracować.
Odszedł, mamrocząc coś pod nosem.
-Kuba, odwieź Natalię.
W samochodzie panowała cisza.
W końcu nie wytrzymałem.
-To przez Ciebie Krystiana zawiesili!
-Co proszę?!
-Gdybyś się nie zgodziła na tę prowokacje to nic by się nie stało!
-Wiesz co, nie będę z Tobą tak rozmawiać. Wysiadam.
Staliśmy na światłach więc wyszła, trzaskając drzwiami.
Dlaczego ja na nią tak nawrzeszczałem? Może musiałem jakoś to wszystko odreagować...
Głupio mi...

Chcecie dziś jeszcze jeden???