Romeo.

29.Bölüm - Günlük

Jung Min yine evden çıkmıştı. Bugün bitmek bilmemişti. Ama çok ilerlemişti. Saat 14.00 civarlarıydı. Jung Min, evine yakın bir kafede Sunny’i bekliyordu. Az sonra Sunny kapıdan göründü. Jung Min’in masasına geldi. Yüz ifadesinde bir donukluk ve üzgünlük hakimdi.

Sunny: Şey ben… Üzgünüm. İyi misin? Kötü hissediyor olmalısın.

Jung Min: Öyle hissediyor olmam bir şey değiştirmez maalesef… Sen nasılsın?

Sunny: İyi olmaya çalışıyorum. Hye Mi benim tek dostumdu. Kardeş gibiydik biz. Öldüğü gün ölmeden önce daha onunla beraberdik, kelime oyunu bile oynamıştık. Pasta yapıp yemiştik… Ama o şimdi yok.

Jung Min: Üzgünüm…

Sunny: Sen niye üzgünsün ki? Sen mi öldürdün sanki…

‘’Galiba evet. Ben kötü bir adamım.’’

Jung Min: Günlüğü getirdin mi?

Sunny: Evet, burada. Sırf bunun için buluşmak istediysen gerek yoktu. Boşu boşuna kendini yordun, şirkete getirirdim.

Jung Min: Artık orada değilim. Neyse beni boşver. Günlüğü getirdiğin ve benimle buluştuğun için teşekkür ederim. Sana bazı sorular sormam gerekiyor.

Sunny: Sorular mı?

Jung Min: Sen Hye Mi’yi çocukluğundan beri tanıyorsun. Onda ters giden bir şeyler olduğunda benden önce fark edersin eminim. Son zamanlarda onda garip bir şeyler gördün mü? Sana bir şeyler anlattı mı?

Sunny: Neden ki?

Jung Min: Ben onun abisiyim. Annemle babama anlatamayacağı şeyleri normalde bana ya da olsaydı ablasına söylemesi gerekirdi öyle değil mi? Ama sonuçta ben onun ailesinden biriyim. İnsanlar bazen ailesine söyleyemediklerini arkadaşlarına söylerler.

Sunny: Aslında… Evet. Son 1 aydır garip davranıyordu. Sürekli babasından bahsedip duruyordu. Bir şeyler araştırıyordu. Babana ya da annene söylesene dedim, olmaz dedi. Sana söylemesini istedim ona da olmaz dedi. Korkuyordu nedense. Bana da hiç söylemedi.

Jung Min heyecanlanmıştı, çekik gözlerini iyice açarak dikkatlice Sunny’i dinliyordu.

Jung Min: Peki sana başka neler söyledi? Korkuyordu dedin, neyden korktuğunu söyledi mi?

Sunny: Hayır. Hayır ama bizdeyken gece yarısı telefonda biriyle kavga etti. Seninle kavga ediyor zannettim, üstüne gitmedim.

Jung Min: Sunny, bak bu çok önemli. Bana bildiğin ne varsa anlat.

Sunny: Beni korkutuyorsun.

Jung Min: Özür dilerim, ben sakinim. Sadece Hye Mi ile ilgili bilmediğim şeyler dönüyor. Ve en ufak bir bilgi bile beni onun katillerine yaklaştıracak.

Sunny: Bunu neden polise bırakmıyorsun?

Jung Min: Yapamam… Bunu benim yapmam en doğrusu. Onları bulduğum zaman polise teslim edeceğim. Mesela… Mesela sana Zheng Mi En isminde birisinden bahsetti mi? Ya da babamla ilgili bir şey söyledi mi?

Sunny: Şuan neyden bahsettiğini gerçekten anlamıyorum. Bana anlatmadı bile doğru düzgün. Sen ne biliyorsan ben de o kadarını biliyorum.

Jung Min: Ben hiçbir şey bilmiyorum ki… Neyse, sonuç olarak bahsetmedi. Sen de bir şey bilmiyorsun…

Sunny: Şey, ben eve gitsem iyi olacak. Annemle babam evde yoklar, kardeşime ben bakıyorum. Uyuyor diye evden çıktım ama uyanır da beni göremezse korkar. Gitmeliyim. Sana yardım edemediğim için üzgünüm.

Jung Min: Önemli değil. Aslında bana çok yardımcı oldun. İstersen taksi bulmanda yardım edebilirim.

Sunny: Gerek yok, teşekkür ederim. Kendine iyi bak.