I'm In Love With Mr. Famous

Chapter 40: Confessions

Zeke's POV

I'm about to enter our classroom nang may marinig akong nagsisigawan. Its Chloe and that Kayla Flores. Is it about the rumor? I know Its my fault. I forgot to message that Kayla girl na itigil na ang pagpakalat ng kung ano mang issue about kay Andre Han. Ngayon, nadadamay pa si Chloe. I need to fix this right away. I decided to go in the middle of their confrontation.
"Enough!" i yelled at them. I caught their attention and that is what i want. "I was the one who told her to do it" i said. I can see that theyre all shock sa sinabi ko.
"Ikaw?!" Chloe said.
"I never meant to hurt you or idamay ka. I'm a jerk okay. Hindi muna ako nag isip bago gawin ang isang bagay." i said. I know she's disappointed.
"Pero nasaktan at nadamay na ako, Zeke. Akala ko nagbago ka na. Youre still the same stubborn Zeke Anderson." she grabs her bag at nagmadaling lumabas ng classroom. I followed her hanggang sa napunta kami sa gilid ng stage.
"Bakit mo ba ako sinusundan? Leave me alone!" she said. Pero hindi ako umalis at hindi ako aalis.
"I'm sorry, kaya ko lang naman nagawa yun kasi—"
"I dont want to hear anything from you. Bumalik ka na sa room and leave me alone." she's about to walk away when i finally said what i feel about her.
"Because i'm jealous, okay?! Nagseselos ako sa koreanong yun." i said. She stopped and turned around. Tinaasan niya ako ng kilay at nag cross arms siya.
"Anong sabi mo? Selos? At bakit?" she said.

I slowly walk towards her. Malapit na kami sa isat isa. I look at her beautiful face. I touch her face.
"Because, i like you. Gusto kita, Chloe." i uttered. Nanlaki ang mga mata niya. I know na nagulat siya sa mga sinabi ko but its true at wala akong balak na bawiin ang kahit na ano doon.

Chloe's POV

"Because, i like you. Gusto kita, Chloe." he said. Ano daw?! Nanlaki ang mga mata ko sa mga sinabi niya. Dyusmiyo, totoo ba ito?! Baka nananaginip lang ako ha. Pasimple kong kinurot ang braso ko. Aray! Masakit nga. Ibig sabihin totoo ang mga nangyayari ngayon.

Wala na ako maisip na isasagot sa sinabi niya. Nakakashock kaya! All i know is hawak na niya ang mga pisngi ko. Parang blurd na ang paligid naming dalawa.
Dug.Dug.Dug...

Yan na ang heartbeat ko ngayon. Feeling ko hihimatayin na ako sa sobrang kaba.

Unti unti na niyang nilalapit ang mga labi nya sa akin. Anong gagawin ko?! Nanginginig na ang mga internal organs ko. Pumikit nalang ako sa sobrang kaba.

Then, naramdaman ko na ang mga lips niya sa akin. Tama sila, iba ang first kiss. Mixed emotions ang nararamdaman ko ngayon. Pero hindi ko magawang tumanggi. Ewan ko ba. Gusto ko rin ba ito? Gusto ko rin ba siya?
"Do you like me too?" tanong niya. Honestly, hindi ko rin alam. Gosh, Chloe! Umayos ka nga! Mag isip ka! Ano ba talaga!
"Ahh.. Eh.. Kasi, ano eh...Hindi ko pa alam, Zeke. Sorry." agad kong inalis ang kamay niya sa braso ko at tumakbo ako palayo. Yun nalang ang naisip kong paraan. Gulong gulo na ako eh. Nang nasa may arts building na ako ay huminto ako. I'm catching my breath right now. Ang layo kaya ng tinakbo ko. Lumingon ako sa likuran ko. Hindi nya ako sinundan. Bakit ganun? Parang na disappoint pa ako na hindi niya ako sinundan? Haay! Ang tanga mo, Chloe! Pumasok nalang ako sa loob ng Arts building. Dito rin naman ang next class ko kaya nagpalipas muna ako ng oras sa loob ng Art Gallery.

May maliit na bench doon kaya naupo muna ako while glancing at the paintings na nakasabit sa walls. Pero parang hindi naman ang mga paintings ang laman ng utak ko right now. Lutang na lutang na ako dahil sa sinabi ni Zeke kanina.
"Are you alright, Miss Mariano?" may tumapik sa balikat ko. Si Ma'am Vicky lang pala, ang resident psychologist ng HAU. Nginitian ko siya.
"Kayo po pala, Ma'am. Wala naman po. Okay lang po ako." sabi ko sa kanya. Nagtaka ako kasi natawa lang siya. Wala naman akong sinabi na nakakatawa o joke.
"Okay? Eh halos mapunit na yang magandang mukha mo sa pagkakakunot ng noo mo. Come with me, Chloe. Sa clinic tayo mag usap." hinawakan niya ang kamay ko at sabay kaming lumabas ng gallery. Katabi lang kasi ng Arts building ang Science building kaya naman mabilis kaming nakarating sa clinic niya. Kinuha niya ako ng isang basong tubig. Ang bait talaga niya. This is not the first time na nag usap kami. Bago ako ipinakilala bilang candidate for presidency, dumaan muna ako sa psychology test sa kanya.
"So, anong problema? Stress ka na ba sa campaign? Peer pressure? Schoolworks? Or Lovelife?" tanong niya. Nanlaki ang mata ko sa huling sinabi niya. Ngumiti lang siya sa akin. "Sabi na eh. May boyfriend ka ba?" she added.
"Wala po ma'am. Eh kasi naguguluhan lang po ako sa mga sitwasyon." sabi ko.
"Torn between two lovers ba ang peg mo?" tanong niya. Natawa ako sa sinabi niya. Pero mukhang seryoso siya kaya huminto ako sa pagtawa at tumango lang ako.
"Pero ma'am, kaibigan lang po ang turing ko kay Andre." pangangatwiran ko.
"Kay Mr. Anderson?" sabi niya. Natahimik ako at napayuko.
"Hindi ko po alam." mahinahon kong sagot.
"Its not that you dont know, its because you dont want to admit na gusto mo din siya, tama ba?" sabi niya. Napaangat ang ulo ko sa sinabi niya. Wala akong maisagot sa tanong niya dahil tama siya. I nod.
"Tapatin mo nga ako ngayon, Chloe. Ano ba ang nararamdaman mo kay Mr. Anderson?"

tanong ni Ma'am Vicky.
"Hindi ko masabi pero masaya po ako kapag kasama ko siya. Kahit na po lagi kaming nag aaway." sabi ko.
"That's it. Simple as that. Yun na yung sagot sa tanong mo. Masaya ka kamo kapag magkasama kayo kahit na madalas na hindi kayo kamo nagkakasundo. That's the start." sagot ni Ma'am sa akin. Napaisip ako sa mga sinabi niya. Maya-maya ay narinig ko na ang malakas na bell na nanggagaling sa labas. Breaktime na pala. Tinignan ko ang wristwatch ko, 10 am na pala. Nagpaalam na ako kay Ma'am Vicky. Agad kong tinext si Trinity kung nasaan sila. Agad naman siyang nagreply kung nasaan siya. Nagmadali akong nagtungo sa library.
"Frend! Alam ko na kung sino talaga ang gusto ko!" napahinto rin ako sa pagsasalita kasi napansin kong tahimik lang si Trinity.
"Frend, nakatanggap si Zeke ng tawag. Inatake  daw sa puso ang tatay niya. Kailangan niyang umuwi ng America." sabi niya. Nanlaki ang mga mata ko. Kaagad kong nilabas ang cellphone ko at tinawagan si Zeke pero hindi ito sumasagot.
"Nasaan siya?" tanong ko. Siyempre ngayong alam ko na sa sarili ko na gusto ko na rin si Zeke, nag aalala ako sa kanya at gusto ko siyang damayan ngayon.

END OF CHAPTER 40