I'm In Love With Mr. Famous

Chapter 52: After all

I'm about to go to a press conference, nang biglang may kumatok. Kung kailan ka naman nagmamadali oh!

"Yes?!" i exclaimed.

"Sir, nakita ko po ito sa bulsa ng pantalon ninyo." iniabot sa akin ng babae ang isang note. Shoot! Eto yung bigay ni Chloe na sabi niya kailangan ko raw puntahan. Saan kaya ito. I should check this out later after my interview.

After my presscon, tinanong ko sa driver ko kung alam niya ang nasabing lugar sa note. Good thing alam niya kaya naman mabilis namin itong napuntahan.

Urgh. What is this place? There's so many children on the streets. Then may mga nag iinuman sa mga sidewalks. Napapailing nalang ako.

"Sir, gusto nyo pa po ba ituloy? Baka delikado na eh." sabi ng driver ko. I just nod. Bahala na kung anong mangyari.

15 minutes later, we reach the said address. Maliit lang ang bahay. Mukhang may tao naman sa loob dahil bukas ang pinto. When we stop infront of the said house, nagsi-lapitan na ang ilang mga curious na residente. Honestly, i'm hesitating to go outside pero there's something inside me that is telling me to go out. I slowly open the car door. When i finally get outside the car, i heard them whispering and murmuring. Some are starting to recognize me kaya nagpapicture na sila at nagpa autograph. Buti nalang ay kasama ko ang driver and siya ang nag silbing crowd control.

Pagkatapos ay nagtungo na ako sa bahay na nakasulat sa address na binigay ni Chloe. I dont know why pero i'm starting to feel nervous. Bakit kaya?

I started to knock at the wooden door.

Medyo matagal ito bago nabuksan. Then i heard a voice coming from inside.

"Sandali!" boses ng isang babae. I started to have goosebumps. That voice is so familiar.

When she finally open the door, napahinto ako. I cant believe it. After all i did just to find her, ngayon eto na siya, standing in front of me. Hindi ko na namalayan ang pagtulo ng luha ko, same with her. All i know is i want to hug her right now.

"Ma..." thats just the word that came out from my mouth. Then i hug her tight.

"Ezekiel, anak ko. Akala ko hindi na kita mayayakap pa. Salamat po diyos ko." i heard her said.

Nakita ko ang environment at ang bahay na tinitirhan niya. Kaagad ko siyang pinag empake. I want her to live with me from now on. She immediately did what i said. After that, we went back together sa hotel kung saan ako naka stay.

"Ang tagal kita hinanap, Ma. Where have you been?" i said.

"Hinanap ko kayo anak. Naubos na nga ang naipon ko sa pagpunta sa America para lang hanapin kayo. Pero hindi ko na kayo nahanap. Sorry anak." she said while crying. I wipe her tears with my hand. I dont want to see her cry. Bahala na kung ano ang nangyari noon. I dont want to know anything from the past. Ang importante ngayon ay ang present at future namin together. Sa wakas ay mabubuo na rin ang pamilya ko.

"Paano mo nalaman ang kinaroroonan ko? Nagkita na ba kayo ni Chloe? Binigay niya ba sayo yung sinulat ko?" she said. I just nodded. So, kinuwento nya sa akin ang mga naging experiences niya. And i told her din ang naging buhay namin ni dad sa states. Kung paano ako naging artista at ngayong nakagraduate na ako. Ganito pala ang feeling ng may nanay. I am so happy right now.

Chloe's PoV

Today is the day. Grabe naman kung makayakap at makahagulgol ang ibang mga ka dorm mates ko akala mo namatay na ako eh. Pero kidding aside, mamimiss ko talaga ang mga tao dito sa dorm, especially ang pare pare kong si Mai.

Sinundo na ako ni Kuya at ni Seth sa dorm para ihatid sa airport. Si Trinity naman ay susunod nalang sa airport dahil may job interview siyang pinuntahan.

Habang nasa biyahe, naalala ko si Zeke. Pupunta kaya siya? Kahit sa huling pagkakataon man lang? Tsk! Chloe naman! Akala ko ba gusto mo na siya kalimutan? Eh bakit nag eexpect ka pa? Duh!

Pagdating namin sa airport ay meron pa akong isang oras bago ang flight. Umupo muna kami sa passenger's area. Maya-maya ay dumating na rin si Trinity kasabay si Andre. Niyakap nila akong dalawa.

"Frend, mamimiss talaga kita. Promise. Ingat ka doon ah. Balitaan mo ako. Viber viber nalang ah." sabi ni Trinity. Naku, mamimiss ko rin ang kakulitan nitong bestfriend ko. Mukhang wala na akong makikitang bestfriend na katulad niya doon sa Canada.

"Ingat ka doon ha." sabi ni Andre. Napangiti naman ako sa sinabi niya. Ramdam ko kasi yung concern niya sa akin.

Malapit na akong umalis. I checked my wristwatch. 15 minutes to go nalang at aalis na ako.  Luminga linga ako sa paligid for the nth time. Pero mukhang hindi na siya dadating. Napailing nalang ako sa pagkadismaya.

"Oh? Sinong hinahanap mo? Hindi na dadating yun. Huwag ka na umasa. Pumasok ka na sa loob at baka mahuli ka pa." sabi ni Kuya. Hinatid na nila ako sa may papasok sa mismong looban ng airport. Binigyan ko sila ng huling goodbye wave bago ako pumasok sa loob. Eto na ang simula ng bagong kabanata sa buhay ko. Mamimiss ko talaga ang pilipinas.

END OF CHAPTER 52