Miserable Life

Chapter 3 Bad mood

Jade POV

Andito pa din kami, naka-upo habang nakikinig sa nile-lecture ni tanda sa harap. Mali! Sila lang pala ang nakikinig. Kasi ako ito naka-lumbaba at naka-tingin sa labas. Tanaw dito ang likod ng skul, ang garden dahil sa glassware gawa ang room namin.

Maganda ang school na ito kaya naman hindi problema kung dito ako mag-aral. Masasabi kong one of a kind ang school na ito dahil talagang pinag-hirapan nila tito at tita na ipatayo ito.

Sige lang daldal ng daldal ang teacher namin sa harap na hindi ko alam kung ano bang lesson namin ngaun. Hindi kasi pumapasok sa isip ko ang mga sinasabi niya dahil sa iba ang iniisip ko.

Ako lang ata ang hindi nakikinig and I dont care. Paulit-ulit lang naman ang mga pinag-aaralan namin. Kung may bago man ay kaya ko naman pag-aralan iyan ng ako lang.

8 years na ang nakalalipas. And 3years na kaming nandito sa pilipinas like just a normal people but not. School, bahay and training lang lagi ang routine ng buhay ko.

Minsan naiisip kong kung hindi kaya ganto ang takbo ng buhay namin? I mean, if I'm just like other girl. Always smile, talking to other people na parang ang dali lang sa kanilang maki-salamuha at mag-tiwala.

A normal girl na walang iniisip kung hindi i'spend ang time nila sa mga bagay na nag-papasaya sa kanila. Like buying a clothes, cute stuff. Spending thier time to malling and parlor. Like a typical girl or teenager.

-___- hayss..

Nakaka-ramdam ako ng gutom kakaisip.

Pero sa kabila ng iniisip ko ay hindi ako ganon. Maybe before, after what happen to me, to our family. Everything change in just a blink. And I really dont know my self now. I change for the better at kailangan kong maging matatag not for my self but to the two person I really love.

I'm a cold person. Always wear a poker face and a snobber. Tinuturing na kaaway ang lahat at di ganon kabilis mag-tiwala. For me, dalawang tao lang ang pinag- kakatiwalaan ko and that my sister and mayzie.

One thing is my biggest role, why I still living here is to revange. Revange to those people I want to see die. Die just only in my hand. I will give and show to them what is hell. Pag-sisisihan nila na nabuhay pa ako.

Habang nakalumbaba ako dito ay napatingin ako sa langit. Maaliwalas at maganda ang kalangitan. "How are you there? I really miss you both. Did you guys miss me and ate too? Mom and Dad. Are you happy? B'cos me, I'm not. I so damn miss you."

Yan ang gusto kong sabihin sa kanila everytime I look the sky. But sinisigaw ko na lang sa isipan ko ang mga gusto kong sabihin. B'cos I know they will not hear me.

Mula sa pag-kaka-titig ko sa langit ay nakaramdam ako ng may ibang nakatingin sa akin mula sa labas. I saw a group of guy. Nakatitig sa akin ang isa sa kanila, I dont know why and I also saw him smirk at me.

What a! Anong ngini-ngisi niya sa akin. Di na alis ang pag-kaka-titig niya sa akin kaya't walang pandadalawang isip ay ginatihan ko ito ng walang emosyong titig.

Naalis na lang ang pag-kaka-titig ko sa G*gong lalaki na hindi ko kilala at wala akong paki-alam kung sino siya ng may mag-snap ng finger sa harap ko. It's best, tinignan ko lang siya ng may pag-tataka.

"Besty! ano bang iniisip mo dyan? Kanina ka pa tinatawag ni ma'am." pabulong na sabi niya ng hindi naka-tingin sa akin. Tama lang para marinig ko.

Tumingin ako sa harap kung saan naka-tayo si maam. I gave her a bored look. What is the problem of this old lady?! Are she done talking and explaining what ever is that? Because I'm damn hungry.