Miserable Life

Chapter 36 Her past 9 years ago, Part 2

Mayzie POV

[Her past 9 years ago, Part 2]

Nakapasok na ako sa loob ng sub-divison, pero biglang nahagip ng mata ko ang playgroud. Sa hindi ko sinasadya ay huminto pala ako dito, tumitig. Wala pang nag-lalaro dito, marahil tanghali pa kasi. Madalas ay mga hapon na nag-lalabasan ang mga bata dito para mag-laro. Lumabas ako ng kotse at pumunta sa isang swing, nagduyan-duyan ako doon.

Naalala ko, sa playground kami unang naging mag-kaibigan ni Jade. I was playing by myself sa playground ng sub-division namin sa korea. No one wants to play with me, because I'm different by them. Hindi daw ako kabilang sa kanila dahil iba ang nationality ko. So, I'll play by myself beside okay lang naman sa akin, I dont need them. One day, mom and dad told me that we having a visitor, dad's friend. Kasama nito and dalawa nilang anak, two girls. The one is 11yrs old, she's pretty and look like an angel. The other one is 4yrs old, we're same age.

Si Kang Hyo Sun ang panganay, mabait siya at kinakausap ako. Si Kang Eun hee naman ung bunso nila. Malapit lang ang bahay nila sa amin, sa dulo ng sub-division. Sa kanila pala ang mansyon na malaki doon, they half-korean and pilipino. Korean ang papa nila at pilipino ang mom nila. Hindi ko alam kong paano i-a-aproach si Eun hee, baka kasi ayaw niya rin sa akin because I don't have korean blood unlike her sister ay ito ang unang kumausap sa akin.

One day I saw her, mag-isang nag-duduyan sa playgroud. I try to aproach her kahit na natatakot ako mareject ay sinubukan ko. I ask her kung okay lang ba siya, naka-tungo siya non. Nung tinignan niya ako ay bigla na lang niya akong niyakap at umiyak sa akin. Nagulat ako non, pero agad din akong naka-bawi. I hug her and caress her back, saying 'Stop crying Eun hee yah..' I dont know where I get that idea para sabihin 'yon, madalas kasi ganon ang sinasabi sa akin ni mom pag napapagalitan ako ni Dad.

Tumahan na siya non, and she say thank you. Inalok niya akong mag-laro kaya natuwa ako, siya ang unang bata na nag-ayang maki-pag-laro sa akin. Naulit ng naulit 'yon madalas na kaming mag-kasama, tinuring na namin mag-bestfriend ang isa't-isa. Madalas ay sa bahay nila kami nag-lalaro o kaya sa bahay namin. Parehas kami ng mga hilig, at gusto. Siya ang naging kaibigan at kapatid ko.

Sana bata na lang kami ulit ni Jade, walang iniisip kung hindi ang mag-laro lang at kapag nasasaktan ay iiyak lang. Papatahanin lang kami ng magulang namin saying 'Stop crying'. Nakaramdam ako ng patak ng tubig sa kamay ko, umiiyak ba ako? Agad ko hinawakan ang mga mata ko, pero wala naman luha. Tumingin ako sa langit, nag-sisimula ng bumagsak ang ulan. Tama nga siya, uulan. Dumilim na ang kaninang maliwanag na kalangitan.

Hindi ako umalis sa kinaka-upuan ko, pinikit ko lang ang mga mata ko at dinama ang malamig na patak ng ulan.

*Flashback continuation*

"Mianhaeyo, Mayzie. I know it's hard to you but just understand her. Alam kong babalik din siya sa dati, it takes time to heal the pain. She witness a brutal, bloody scene that giving to her a nightmare." ng sabihin sa akin ni Eonnie ang mga salitang yan, hindi ko na alam kung ano pa ang gagawin ko. Halos nag-paulit-ulit lang nag re-replay ang huli niyang sinabi, kasabay ng paulit-ulit na pag-agos ng mga luha ko. Hindi ko alam na ganto na pala ang nangyari sa kanya, hindi ko alam na sa isang taon mahigit magiging ibang tao siya.

"Can you let me to stay here Mom, Dad?" mahina at puno ng lungkot kong sambit. Alam kong malabo ang gusto kong manyari pero ito lang ang naisip kong dapat kong gawin. Ayokong sundin ang gusto ni Eun hee, ayokong malayo sa kanya ulit. Tumingin ako sa kanila ng diresto, kitang-kita ko ang pag-tutol sa mga mata nila. Alam kong hindi sila papayag, lalo't na sa nakita nila kanina. Eun hee is really different now from the past one year ago I left her.