İMKANSIZIM

39. bölüm- Aşk böceğim

ARKADAŞLAR FİNAL BÖLÜMÜMÜZE SON İKİ YA DA ÜÇ BÖLÜM KALDI. İMKANSIZIM BENİM İLK ÇALIŞMAMDI. SİZLERDE BENİM İLK OKUYUCULARIM. ŞİMDİDEN FİNAL YAPMADAN SİZE SONSUZ TEŞEKKÜRLER EDERİM. HİKAYEMİ HER OKUDUĞUNUZDA VOTE VE YORUM OLMASA DA HEYECANLANIP MUTLU OLDUM HEP. İYİ Kİ VARSINIZ. SİZİ ÇOK SEVİYORUM. GERÇEKTEN SEVİYORUM. VE ÇO İSTEYEREK SİZLERİ TESADÜF ADLI HİKAYEMDE DE HEYECANLA BEKLEYECEĞİM. İYİ OKUMALAR :)

YAĞMUR’DAN

Onsuzluk ölüm gibiydi. Nefes almayı bile unutmuştum ben. Bora benim kalbimin en güzel yerinin sahibi. Ben onsuz artık hiçbir zaman tam olamam ki. Ona sarılmak istiyorum hep. Bu duygum o kadar yoğun ki. Çünkü bir tek kendimi onunla iken güvende hissediyorum. Bir tek onunla iken gerçek ben oluyorum. Katil olmayan, kini olmayan bir Yağmur. O yanımda iken bir çocuk kadar hassas oluyorum. Ya da yağan her yağmur tanesinin saflığı kadar temiz ve doğal. Bir tek Bora benim içimde ki kırılgan çocuğu açığa çıkarıyor. Sevilmeye ihtiyacı olan beni.  Kafamda ki bunca düşünceyle teknede onların yolunu gözledim. İçimdeki ayrılık hissi hiç gitmiyordu. Aksine bu günlerde daha da artmıştı. Korkuyorum bu kez bir şey olacakta bir daha onları hiç göremeyeceğim diye deli gibi korkuyorum.

BORA’DAN

Hepimizi bir araya ortaya topladılar. Ellerinde ki silahları bize doğrulttular. İçimde ki korkudan nefret ettim. Ama ölümden korkmuyordum ki Yağmurumu bir daha hiç göremeyeceğim diye korkuyordum.

‘’her şeyin sonu ha Murat’’dedi Şevket. Babam sırıttı.

‘’hiçbir şeyin sonu yoktur. Bu dünya da olmasa da öbür dünyada yakana yapışırım senin’’dedi. Şevket pisliği kahkaha attı.

‘’gözlerim yaşardı Murat. Ne kadar duygusal konuştun. Yaptıklarının cezasını çekeceksin’’

‘’sen ne diyorsun lan. Sen ve o it kardeşlerin her şeyi hak ettiler. Biri kızımı öldürdü, diğeri ise oğlumu. Bu hayatta bana yapmadığınız pislik kalmadı. Buda yetmezmiş gibi o masum çocukların dünyasını yıktın.’’ Dedi babam. Hayret içinde onları dinliyordum. Benim birde kız ve erkek kardeşim mi vardı? Ben bunları düşünürken son duyduğum sözcüklerle kanım dondu.

‘’sende benim ağabeylerimi öldürdün. Başına ne geldiyse hak ettin’’

‘’asıl senin abin benim çocuklarımı öldürdü. Ondan sonra da ben onu vurdum. Yetmedi bu it Edizin babası ve senin ikinci abin olan şahsiyet gelip beni vurdu. Aileme zarar verdi. Onu da çok şükür öldürdük. Ve sıra sende Şevket. Ne yaparsan yap sende öleceksin. Ve senin sonun sadece vurulma ile bitmeyecek’’

‘’oooo çok korktum senden. Böyle dedikçe senin daha da acı çekmeni istiyorum. Neden Yağmur u bu kadar korumak istiyorsun. Hadi söylesene ha Murat.’’ Deyince Şevket babama merakla döndüm. Babam susunca şevket tekrar konuştu

‘’ben sana ne yapacağımı çok iyi biliyorum Murat. Yaptığın her şeyin bedelini yavaş yavaş acı çekerek ödeyeceksin. Gözünün önünde çocuklarının çırpınışını göreceksin. Nasıl acı çektiklerini, nasıl işkence çektiklerini göreceksin. Öyle kolayca seni vurup bırakmayacağım. Şimdi seni sağ bırakacağım Murat. Hazır ol seni öyle bir acı bekliyor ki. Keşke ölseydim diyeceksin.’’dedi. Ve biz bir şey demeye kalmadan uzaklaştılar. Yere attığımız silahları alıp merakla babama baktık. Babam ise çok sinirli idi.

‘’Allah kahretsin. ‘’deyince babam. Merakla sordum ‘’baba bu ne demek istedi şimdi.’’dedim.

‘’bilmiyorum oğlum. Ama bizi böyle bıraktıysa hiç iyi şeyler sezmiyorum. Bu kez başımız cidden belada demek oluyor bu. Bu it yoksa bizi bırakmazdı. Kesin bir dolaplar çeviriyor’’dedi. Sinirle tekneye doğru yol aldık. Ama çok canım sıkkındı. Peşlerinden gitmek istesem de gidemezdik. Bir sürü silahlı adamı vardı. Buradan hiç birimiz sağ çıkamazdık. Kolumu babamın kravatı ile bağlayıp kanamayı durdurduk. Yağmur görürse kıyamet koparacaktı.  Bunca olaya rağmen şükür ki onu kurtarmıştık. Ya o itin yüzünden ölseydi ben ne yapardım. Yağmurum olmadan ben nasıl yaşarım ki? Kafamdaki bütün düşünceleri bırakıp tekneyi görünce koşmaya başladım. Karın yerdeki kalınlığı bile engelleyemiyordu beni. Yağmurda bana koşuyordu. Birbirimize yaklaşınca sımsıkı sarıldık. Bir daha böyle bir ayrılığı kaldıramazdım ben. Onsuzluk yeterince işkenceydi.