İMKANSIZIM

YENİ HAYAT- 28. Bölüm

mediadaki-Melih :D

bölüm şarkımız mediada

İYİ OKUMALAR :D

*****  

MELİH

Bazen aynı anda aynı yerde bulunmanın kader olduğunu düşünmezdim. Ama bu kez bunu düşünüyordum. Çünkü henüz arabamı çalıştırıp orman yoluna çıkmıştım ki Bora amcanın eski arabası yanımdan geçti. Hızla frene basarken dikiz aynasından evin kapısında duran arabaya baktım. İçinden tanımadığım insanlar çıkarken şoför tarafından gülümseyen Güneş’i gördüm. Heyecanla çıkmıştı. Yanında ki çocuğun koluna dokunurken diğer insanları da eve yönlendiriyordu.  Arabamdan hızla çıktığımda ayaklarım yere çivilenmişti. Bir adım atıp yanına gidemesem de kalbimin heyecanlı gümbürtüsünü duyuyordum. Belli belirsiz gülümsemeye başlamıştım.

GÜNEŞ

Okul bitmişti. Mezun olmuştum. Alp abileri de benimle İstanbul’a gelmeye ikna ettim.  Uzun yolculuktan sonra aylardır gelmediğim evimin önündeydim. Annemlere sürpriz yapacaktık. Geleceğimizden haberleri yoktu. Arda’nın koluna dokunup gülümsedim.

‘’Evime hoş geldiniz.’’ Dediğimde Alp abi, Selim dayım ve güzel eşleri gülümsediler. Hep beraber bahçeye adım attığımızda annemle yanındaki güzel bir kadının havuz başında sohbet ettiklerini gördüm. Annem beni fark edince heyecanla ayaklandı.

‘’Güneş! Kızım!’’ derken bana koşuyordu. Bende koşup anneme sıkıca sarıldım. Lavanta kokusunu içime çekerken onu ne kadar çok özlediğimi bir kez daha anladım. Gözyaşlarımızı tutamazken annem benden ayrılıp büyük dayıma sarıldı.

‘’Selim dayı hoş geldiniz. Ah Alp!’’ derken tek tek sarılıyordu. Bana yaklaşan sarışın, mavi gözlü kadın sıcacık gülümseyip beni kollarına aldı.

‘’Demek biricik yeğenimin güzel kızı sensin.’’ Derken şaşkınca anneme döndüm. Selim dayı büyük sevinçle beni bırakan kadına sarılıp ağlamaya başladı.

‘’Damlam… Ne zaman geldin sen? Niye bana haber vermedin?’’ derken Damla dediği kadın ‘’Abi oğlumu buldum ben. ‘’ dedi. Selim dayı heyecanla çekilip kadının yüzüne baktı.

‘’Hı? Nerede? Onca zaman ben bulamadım çocuğu. Neredeymiş yeğenim?’’ derken ardımdan gelen tanıdık ses kalbimin yine acı ile can çekişmesini sağladı.

‘’Benim. Benim dayı.’’ Derken Melih yanımdan geçip Selim dayımın elini öptü. Sımsıkı hasretle birbirlerine sarılırken benim gözlerim kocaman olmuştu. Tepki vermemek için, çektiğim acıyı anlamaması için büyük çaba sarf ediyordum. Bütün aile bir araya gelince herkes içeri geçmişti. Babam bana kızgın gözleri ile bakıp ‘’Habersiz gitmeni konuşacağız kızım. ‘’ derken birden gözleri yumuşadı. Beni kolları arasına alıp kokumu içine çekerken ‘’Seni özledim aşkım kızım.’’ Dediğinde gülümsedim. Bu sözünü çok özlemiştim. Bu arada herkes evdeydi de Yağmur neredeydi? Merakla ‘’Yağmur nerede?’’ dedim. Herkesin yüzü asılırken üzgün gözlerle bana bakıyorlardı. Sorumu Umut cevapladı. Bu arada Natalia ile sevgili olmuşlar. Yan yana oturmuş el ele tutuşuyorlardı.

‘’Ablam odasında Güneş...’’ Derken sıkıntılıydı. Ben gülümseyip ‘’Ben gidip bakayım.’’ Derken herkes aynı anda bana ‘’Dur gitme şimdi!’’ deyince endişe ile onlara baktım.

‘’Yağmur bir kaza geçirdi Güneş.’’ Diyen Umuttu. Natalia derin nefes alıp ‘’Artık yürüyemiyor.’’ Dediğinde kalbime bir acı oturmuştu. Kendime de öfkelenmiştim. Tüm bunlar olurken ben neredeydim? Neredeydim?