AKEMI-TANTEI HIGH

Chapter Fourty-eight

I am very sorry guys that it took so long for me to update.. As I have posted on my account, this story was accidentally deleted from my account due to errors.. And thankfully, Wattpad had helped me to recover it.. Thankyou for waiting on my update.. I am thankful though that I don't have to write a new story as the continuation.

Keep on reading!

Lovelots!😙😙😙

"You can go back now to Tantei high. Thanks Atama!"

Matapos kaming i-dismissed ni Sir Hayate ay dumiretcho na kami sa hallway papuntang Tantei high.

Namiss ko din ang lugar na ito..
At malamang ay ganun din sila..

Pero tahimik kaming lahat..

***

Nang makabalik kami sa campus ay pare-pareho na kaming dumiretcho sa dorm.

Hinatid pa kami ng mga boys hanggang sa pintuan ng dorm namin.

"Akemi, Hiro, okay lang ba kayo? Wrong timing yung date n'yo.."-Akane

"Okay lang kami, tsaka hindi naman date yun noh, ikaw talaga.."

"Asus.. Hindi daw.."-Ken

"Sige, punta na din kami sa dorm namin.."-Hiro

Tumango ako sa kanila at nagpasalamat naman ang dalawa.

'Thankyou Rainie..'

'Thanks for what?'

'For letting me spent last night with you..'

'Ahh.. Yun ba.. Wala yun, tska namiss ko din yung bahay na yun..'

' Gusto ko sanang maulit yun..'

'O-oo naman.. Hiro..'

'Goodnight Rainie..'

'Goodnight Hiro..'

***

"Magkwento ka naman Akemi! Saan ba kayo nagpunta ni Hiro?"

"Ou nga Nee-chan.. Kayo na ba?"

"H-hindi noh.. "

"Eh ano pala?"

"Itulog n'yo na nga lang yan.. Hayy naku.."

"Umiiwas sya eh noh.. Magkwento ka na kasi..!"

"Hay naku Akane, magpahinga ka na.. "

At syempre para makatakas ako sa kanila ay pumasok na ako sa CR.

"Hoy Akemi lumabas ka d'yan! Hindi mo pa sinasabi sa amin kung ano ginawa n'yo..!"

Grabe talaga 'tong babaeng ito.. Iniisip niya pang may ginawa kami ni Hiro.. Naku talaga!

***

"Akemi! Gumising ka na!"

"Hmm.."

"Akemi!"

"Akane.. Inaantok pa ko eh!" Saka ako bumaling sa kabilang side ng kama.

"Bumangon ka na d'yan dahil pinapapunta tayo ni Sir Hideo sa office niya."

Sa office ni papa?

"Bakit daw?" saka ako bumangon ng tuluyan.

"Syempre hindi ko pa alam kasi nandito pa tayo dahil ang hirap mong gisingin!"