GÜZEŞTE

4.BÖLÜM🔒

Multimedya:Benan ve Yamaç

"DEĞİŞMEYEN HİSLER"

🌊🌊🌊🌊

Yataktan en sonunda kendimi kazıyarak çıkarabilmiştim. Sabah erken saatlerde uyanmak benim için işkenceden farksızdı. Dün tüm yaşanılan olayları düşünmekten uyuyamadığımı kendime itiraf bile etmek istemiyordum. Üstüme siyah midi bir elbise ve yine aynı renkte bir blazer ceket giymiştim, ayakkabılarım ise her zaman ki gibi bordo topuklularımdı. Yüzüme renk gelmesi için hafif bir makyaj yaparak odamdan çıktım ve mutfağa geçtim.

Mutfaktaki yemek masasının üstendekiler kahvaltı mıydı yoksa bana mı öyle geliyordu? Mahur cidden kafayı fena halde bozmuştu. Kahvaltıda yok yoktu, güzel hazırlamıştı. Bana da büyük bir afiyetle yemesi kalmıştı tabi. Kahvaltı yaptıktan sonra mutfağı toparlayıp evden hemen çıkmıştım.

🌊🌊🌊🌊

Telefonumun çaldığını duyunca arabada çalan müziği durdurup cevapladım.

"Efendim?"

"Hocam, Alaz Bey uyandı. Gerekli kontrolleri ilk sizin yapmak isteyeceğinizi düşündüğüm için haber vermek istedim."

"Tamam hemen geliyorum." dedim ve telefonu kapattım. Sağ ayağımla gaz pedalına iyice yüklenmiş ve hızımı yükseltmiştim. Hastaneye vardığımda arabayı otoparka park edip içeri girdim. Odama çıkıp blazer ceketini çıkardım, yerine önlüğümü giydim ve direkt Alaz'ın yoğun bakımdan normal odaya alındığı kata doğru, merdivenleri kullanarak indim. Şu an hiç asansörü bekleyemecektim.

Kapının önüne geldiğimde içerideki gülme efekti gibi çıkan sesi duyabiliyordum. Derin bir nefes alarak kapının kulpunu indirdim ve içeri girdim ama keşke girmez olsaydım. Hastanenin tüm hemşireleri bu odaya yığılmıştı, gülme efekti de bu yüzden çıkıyordu. Odadaki tüm hemşirelerin gözü Alaz'dan bana kaymış, paniklemeri de beni görmeleriyle bir olmuştu. Gözlerimi tek tek herkesin üzerinde gezdirerek konuşmaya başladım.

"Hastanemizin tek yardımınıza ihtiyacı olan hastası bu odayla sınırlı değil bence! Herkes dışarı, sadece bu katta görevli hemşireler kalabilir."

Herkes birden odadan çıktığında bu katta görevli olan hemşirelerden biri önümde durarak "Hocam sizi arayıp bilgilendiren bendim. Ne yapsam başa çıkamadım buradakilerle. Güvenlik çağırmak da istemedim sonuçta meslektaşlarım. Kusura bakmayın." Kafamı belli belirsiz sağa sola sallayarak koluna dokundum "Önemli değil, anlıyorum seni."

Hemşirenin acil çağrısı geldiğinde bana tebessüm ederek izin istedi ve gitti. O gittikten sonra Alaz ile bakışlarımız birbirine çarptı. Kaşları çatılmış gözleri yüzümde eskilerden bir şeyleri gün yüzüne çıkarmaya çalışıyordu. Gözleri yüzümden önlüğümün sol yakasında mavi nakışla yazılı olan ismim ve soyismime değince şaşkınlıkla tekrardan gözlerime baktı. Mahur'u üzdüğü için az kavga etmemiştim onunla. Yatağının önündeki değer verilerinin kaydedildiği defteri elime alarak incelemeye başlamıştım. Aynı zamanda aramızdaki sessizliği bozabilmek adına soru sormuştum.

"Nasıl hissediyorsunuz Alaz Bey?"

"Sol bacağıma ne oldu? Kıpırdatmam söylendi zaten oldukça da güçlük çekiyorum Benan Hanım." dedi.

"Bu durum gayet normal çünkü bacağınızda bağ kopması olduğu için yirmi güne yakın sol ayağınıza basamayacaksınız. Yani biraz zamana ihtiyacımız var. "

"Nasıl? Benim futbolcu olduğumu biliyorsun değil mi? Saçmalama bu asla olamaz! Daha yeni transfer oldum, bana bunun şaka olduğunu söyle." diyerek bağırmaya başladı.