GÜZEŞTE

19. BÖLÜM

Multimedya: Benan ve Mahur

Bölüm Şarkısı: The Weeknd- Nothing Without You

"TESADÜF"

MAHUR'DAN

Hayat tasadüflerle doluydu...

Kimi tesadüfler vardır ki size yaşattığı sevinç ömrünüze ömür katar. Alazla yollarımızın on yıl aradan sonra tekrar bir noktada kesişmesi gibi...

Kimi tesadüfler vardır ki size yaşattığı hayal kırıklığı kalbinize mühürlenir. Alaz'ın on yıl önce tekrar eski sevgilisiyle birlikte olmak için ona yalvardığını kendi gözlerimle görmem gibi...

Kimi tesadüfler de vardır ki size yaşattığı şok, hayatı sorgulamanıza sebep olur. Ateş ile o kazada tanışmamız, sonrasında onun Yamaç'ın abisi çıkması ve şu an burada öylece şaşkınlıktan ona bakmam gibi...

Kendime geldiğimde belimdeki ellerini ne kadar ittirmeye çalışsam da gram hareket ettirememiştim.

"Bırak artık!"

Sözümü duymamışçasına sadece gözlerimin içine bakıyordu. En derin noktayı bulmak istercesine...

"Biliyor musun? Her şeyin sebebini anladım galiba."

Kaza yerinde bana söylediği son sözlerine ithafen demişti bunları. Dünyanın neresinde olursam olayım bir şeyleri anladığında beni bulacağını söylemişti bana.

"Gözlerin her ne kadar gökyüzünü andırsa da benim içimde Ateş'i yakan ilk kıvılcım gibi girdi hayatıma."

Sözleri kaşlarımı çatmama neden olmuştu. Cümlesinin içinde bir ima yatıyordu. Elimde olmadan sinirlenmiştim. Nasıl diyebilirdi bunu? Hem daha ellerini üstümden çekmemişti.

"Amacın ne senin!? Nereden geliyor bu samimiyet?"

"Ben..."

"Çek lan o elini!!!"

Alaz'ın sesini duymamla beraber ne olduğunu anlamadan Ateş ayaklarımın dibine serilmişti. Alaz kendini kaybetmişçesine Ateş'e yumruklar savuruyordu.

Araya girip Alaz'ı kolundan tutmuştum ama gözleri o kadar kararmıştı ki öfkeden beni yere savurduğunu fark etmemişti.

Alaz'ın öfkesi ile Ateş'in öfkesi eş değerdi. Ateş'te Alaz'a karşılık vermişti. Ben ise düştüğüm yerde tepki bile veremeden sadece onları izliyordum.

Savaş, Dağhan, Yamaç yanımıza gelerek Alaz ve Ateş'i ayırmaya başlamıştı. Benan ise beni yerde görünce yanıma gelip ayağa kalkmama yardım etti.

Alaz'ı Dağhan, Ateş'i de Yamaç kenara çekmişti. Savaş ise araya girmiş sinirle bağırıyordu.

"Ne oluyor lan burada!? Bu kızın kolu niye kanıyor?"

Savaş'ın koluma bakınca bende gözlerimi koluma indirdim ve kolumun kanadığını o zaman fark edebildim. Alaz'ın da gözleri koluma kayınca öfkeli gözleri yerini endişeye bırakmıştı bir an.

"Şu şerefsiz Mahur'u rahatsız ediyordu. Benim de öfkeden gözlerim karardı."

Savaş, Alaz'ın sözleriyle Ateş'e dönmüştü. Sinirlerini zapt etmeye çalışıyordu.