Yok artık hayır şuan asansör de kalan Iseul olamazdı dimi onun küçüklükten gelen bir hastalığı yani korkusu vardı kapalı alanda kalamazdı ki şuan bu olduğu için baygın Lu Han'ın kucağında yatıyordu . Tae Lu Han'ın kucağından Iseul'u alıp hastane odasına götürdü bende arkasından çantasını alıp yanına koştum . Iseul'u yatağa yatırıp muane etmeye başladılar , Tae'yi ise biraz olsun sakinleştirmeye çalışıyordum onu da koltuğa oturtup kapının önüne çıktım çünkü Lu Han dışarda kapını önünde bizi yalnız bırakmak için kalmıştı . Duvara yaslanmış endişeyle bizi bekliyordu , omzuna dokunmamla hafif bir irkilmeden sonra bana baktı .
- O nasıl yani Iseul iyimi ?
Anlaşılan baya bir korkmuştu ben bir kaç defa daha böyle bir şey yaşadığım için alışkındım anannemgilin haberi olmadan çoğu kez başımıza gelmişti bu yüzden benimle uyumak ona iyi gelirdi .
- Korkma ona bir şey olmuycak sadece bu tür bir korkusu var küçüklüğünden beridir böyle olur .
Oda bana rahatlamış gibi baktı ,
- Görebiliriyim?
-Tabiki ama daha uyanmadı.
Gözleri bir anda patlamıştı tam içeri giriyordu ku kolunu tutup ,
- Iseul benim kardeşim, kardeşim gibi demiyorum bak kardeşim ve onu çok iyi tanırım mükemmel bir insandır hani merak edersen belki diye söyledim beni duygusuz olarak tanımladıkları için pek övmeyi bilmem , diyip mahçupça gülümsedim .
Lu Han galiba Iseul dan hoşlanıyordu o yüzden bunu demiştim . Yani galiba Iseul'u övmem gerekiyordu birlikte olsalar mutlu olurdum Lu Han çok iyi birine benziyordu .
- Biliyorum , diyip içeri geçti .
Bende tam geçiyordum ki Iseul'un çantadan telefonu çalmaya başlayınca telefona bakmak zorunda kaldım , açtığımda anannem arıyordu , ah ne yapıcaktım ! Anannem benim yalan söylediğimi hemen anlardı ki zaten söyleyemezdim o yüzden genellikle Tae söyler bir şeyler uydururdu. Elim ayağıma dolaşmıştı, bu durumda Tae'yi de çağırmazdım ki , bunu yapmalıydım derin bir nefes alıp telefonu açtım .
-Alo anannecim
-Danbi sende mi gelicektin hastaneye ?
-Yoksa gelmemi istemiyormuydun?
-Gel canım ne yapıyım nerdesiniz şuan?
-Biz mi ? Eee biz hastanede .
-Niye gelmediniz hala ?
-Şey şey
Kulağımdan telefonun çekilmesiyle üstümden büyük bir yük kalkmıştı.
-Odayı bulamadık anannecim
Tae bir kaç şey daha geveledikten sonra telefonu sırıtarak bana baktı .
- Bu iş böyle yapılır.
- Aman ne güzel bir şey yaptın . Iseul uyandımı?
-Evet sen gelmeyince bakmaya gelmiştim .
Bende kafa sallayıp hızlı bir şekilde içeri girdim
-Iseul iyimisin ? Bir şeyin yok dimi ?
- Hayır yok bildiğin klasik ben ve peşimi bırakmayan bu korkum, diyip gülümsedi bende ona acı bir şekilde gülümsedim.
Iseul'u odada tutmaya çalışsakta çıkmak istediği için tutamadık. Tae'gil anannemgilin kaldığı odayı bulup oraya geçtiler . Iseul da wc'ye gitmek istediği için bende onunla birlikte gittim içeri de kimse yoktu . Iseul heyecanla bana bakarak ,
- Danbi neler oldu tahmin edemezsin .
- Ne oldu ?
Bak şimdi :
Yarım saat öncesi asansör
Iseul'un ağzından
Bu asansör de neden hala gelmemişti panik atağım tuttu tutucaktı zaten Lu Han'a baktığım da oda hafif endişeli bir şekilde bana bakıyordu .
- Iseul iyimisin? Bunalmış gibisin de .
- Ah yok bir şey sadece asansör çok yavaş ilerliyorya.
- Aslında normal ilerliyor ama .
- Ah ya bana öyle gelmiş demekki yani asansör bozulucak değil ya tam da bizim olduğum zaman böyle bir aksilik olucak değil ya dimi .
Bana bir şey anlamamış gibi bakıyordu . Çok sesli bir ses duyulduğunda asansör durmuş hareket etmiyordu . Lu Han'a endişeli bir şekilde bakıyordum .
- Noldu asansör mi durdu ?
Kapıya falan dokunuyordum bir etki etmiyceğini bile bile asansörün kırmızı düğmesine bilmem kaç kere basmıştım.
- Iyi misin Iseul sakin ol bir şey yok .
Galiba şuan paronayak gibi davranıyordum ki Lu han bile korkmuştu . Yavaş yavaş kendi içimde daralıyorudum burası çok küçük bir alandı ve ben ne yapıcağımı bilmiyordum genelde Danbi yanımda olur beni sakinleştire bilirdi ama şuan oda yanımda yoktu arkama yaslanıp yavaş yavaş yere oturmuştum.
Lu han ,
- Iseul iyimisin ? Ah galiba kapalı alan da kalamıyorsun ve şuan şansımıza bu lanet yerdeyiz .
Çoktan yanıma oturmuştu bile kafamı göğsüne yaslayıp saçlarımı okşamaya başladı.
-Şimdi sakin ol derin derin nefes al ve mutlu olduğun anları düşünmeye çalış .
Şuan bilmiyordu belki ama onun kolları benim için Dünya'nın en güzel yeriydi belki birazdan bu lanet daraltıdan bayılıcaktım ama bu güzel yerde bayılmak bile benim için mutluluk vericiydi . Galiba hayatımda ilk defa aşık olmuştum cidden olmuştum . Beni hala sakinleştirmeye çalışsa da gözlerim çoktan kapanmıştı bile ...
Şimdiki zaman
Danbi
Bu kelimeleri Iseul kurmuştu dimi bu kelimeleri bile kurabiliyorsa artık evet aşıktı.
-Iseul sen cidden aşıksın
-Evet galiba aşığım ...
Vote ve yorumlarınızı bekliyorum ❤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaza/JJK
Fanfictionİnsanları bilerek sebep olmadıkları şeylere karşı suçlayıp yargılar mısınız? Ben böyle bir kişi tanıyorum işte aşık olduğum adam Jeon Jungkook... Ben onun düşmemesi için uğraşırken bana çelme takmakla meşguldü👎 (Kitapta fazla yazım yanlışı var yaz...
