Kaza/JJK

32

Hızla bir yere gidiyorduk yine hızlıydık ve Chanyeol benim yüzümden çok sert bir şekilde yumruk yemişti. Ben yine onun için bir şey yapmıştım ama yine her zaman ki gibi bana kızmış daha çok nefret etmişti .

- Dur diye ağlamaklı bir şekilde bağırmamla göz yaşlarım süzülmeye başladı arabayı aniden durduran Jungkook sinirle bana baktı ağladığımı görünce yüzünü duygusuzluk ifadesi aldı durduğumuz yer sahil kenarıydı arabadan hızla inip dalgaların vurduğu yerin biraz ilerisine oturdum ve gözyaşlarımı artık salmıştım of yine Jungkook'un karşısında ağlamıştım . Kafamı dizlerime gömüp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.  Yanıma Jungkook'un  oturduğunu görünce kafamı kaldırıp ona baktım muhtemelen kızarmış yüzümle çok çirkin duruyordum. O ise bana bakmıyor denize duygusuz bir ifadeyle bakıyordu . Ağlamaklı bir şekilde ,

- Belki bir omuza ihtiyacım vardır . Dedim belki tam bir öküz olan Jungkook'un aklında bir şeyler cakışmıştır. 

O ise bana dönüp eliyle benmi işareti yaptı bende göz devirip Dünya'nın en rahat yerlerinden olan bir yere başımı gömüp ağlamama orda devam ettim . Jungkook ise ilk tereddüt etsede bana sarılıp saçımı okşamaya başladı bugünü unutmamam gerekiyordu sanırım çünkü yarın ve öbür günler bunu yaşamak için her şeyi yapıcak olan ben asla gerçekleşmiycek olan hayallerim . Ağlamaktan bitkin düşünce göz kapaklarımı yavaş yavaş kapattım son hatırladığım ise Jungkook'un beni kaldırması ve arabaya bindirmesi sonra bir yatağa yatırılmam.

...

Şişmiş gözlerimi açtığımda yanımda Iseul yatıyordu ama yatak benim yatağım değildi hem iki kişilikti bu yatak Eylül'ün yatağıydı demek bugün burda kalmıştık Iseul da gözlerini açtığında bana bakarak günaydınnn diyip sarıldı bu kızın enerjisi ve tatlılığı beni mutlu eden şeylerden biriydi . Ona bitkin bir şekilde gülümsedim konuşucak halim yoktu dünde biriken üzüntümün hepsini kusmuştum zaten .
Ah doğruya yanımda Jungkook da vardı ve bu bir daha göremiyceğim hareketlendirdi.  O yüzden belki mutluluk sebebim bu olabilirdi ama aklıma gelen şeyle yatakta hızla doğrulup kalktım nasıl unuturum Chanyeol beni kesicekti kesin kesicekti hem bu sefer Jungkook'u da affetmezdi.

Iseul da hemen kalkmıştı .
- Noldu ?

-Chanyeol

Diyip dışarı çıkıp merdivenlerden hızla indim salonda kimseyi bulamıyınca telaşlı olduğum için mutfağa koştum Lu Han mutfakta yemek yapıyordu bana bakıp telaşlı olduğumu görünce elindeki işi bırakıp yanıma geldi .

- Danbi iyimisin ?

-Lu Han telefonunu kullana bilir miyim ?

Tam kabul ediyordu ki kapı hızla çalmaya başladı evde anne ve babaları yine gezide olduğu için yoktu . Bizde kapıya yöneldik Iseul kapıyı açmış Eylül de gözlerini avuşturarak merdivenlerden iniyordu kapıda Chanyeol'u görünce zorla gülümsedim onun ise gözlerinden ateş fışkırıyordu. Chanyeol içeri kimseden izin almayıp geçti biz ise Iseul ben Eylül salona geçtik Lu Han da biraz bizle kalıp umursamadığı için mutfağa kahvaltı hazırlamaya gitti . Biz ise üçümüz uzun koltuğa oturmuş süt dökmüş kediler gibi  Chanyeol'un aynı yerde bir 30 kez falan tur atıp kızmasını dinliyorduk. 

Eylül
-Sakin ol Chanyeol .

Bu dememesi gereken bir şeydi Eylül'e naptın sen der gibi baktık oda bir kaç dakika sonra pişman olmuştu .

Chanyeol bağırarak ,
- Gittiklerinde bütün aile ile ben tek başıma kaldım ne diyceğimi bile bilemedim çekip gitmesi kolaydı bana iyilik yaparken daha çok kötülük yapmayı nasıl becerdin Danbi diyip bana baktı .

Bende Eylül'e laf yetiştiriyor diye sevinirken yine laf bana gelmişti üçümüzde ona  çok masum bakışlar attık o ise bize göz devirdi .

Benim tatlı okuyucularım vote ve yorumlarınızı bekliyorum ❤

Evrimli tavşan Jungkook 🐰💘