Doktor
-Bildiğiniz gibi bu çok zor bir ameliyattı hastanın 2. kazası olduğu için bayağı bir zorlandık ama ... Ben ameliyattan çıktığımda genellikle ailelere kızınız çok direndi çok güçlüydü falan derim ama malesef ki size bunu diyemiyorum çünkü sanki biz kurtarmak için çabalarken o ölmek için çabaladı cidden ilginçti. Elimizden gelenin fazlasını yaptık şimdi de uyanmasını bekliyceğiz .
Dedikten sonra uzaklaştı Danbi'nin teyzeside bir kaç bilgi almak için arkasından gitti . Doktorun dediği ilginçti kim ölmek için çabalardı ki? Başka bir odaya alınmak için Danbi'yi ameliyat odasından çıkartmışlardı.
Herkes başına üşüşünce anannesi kendini tutamadı ve daha çok ağlamaya başladı Tae ve babam bayılmadan önce tutmuşlardı. Jungkook ise aralıktan Danbi'nin elini dokunmuştu ve onun da göz yaşları döküldü ve hızla koridordan çıktı . Jimin ise arkasından gitti . Tae ve babam da ananneyi bir odaya götürdüler Jaehyun teyze de yanlarında gitti ben ise Lu Han'a dönüp Iseul'un yanına gitmesini benimde Jungkook'un yanına gitmem gerektiğini söyledim . Biraz itirazdan sonra izin almış ve çıkış kapısına doğru yürümüştüm.
Bahçeye çıktığım da esen rüzgar sayesinde biraz ürpermiştim. Köşedeki bankta Jungkook ve Jimin'i görünce ısınmak için kollarımı biriyle dolayıp yanlarına gittim .
- Merhaba .
Bunu dememle ikisinin de yüzü bana döndü Jungkook ifadesiz bir yüzle bakarken Jimin önce gülümsedi ve sonra yüzü kızmış bir hal aldı .
Jimin
-Ah neden hastaneden çıktın hava zaten soğuk!
Diyip kendi yerini bana verdi ve üstünden çıkarttığı sweetini bana verdi bende yavaşça giyip ona sıcak bir şekilde gülümsedim şuan onun kokusu üstüme sincekti ve bu mükemmel bir histi .
Jungkook'a dönüp elimi omzuna koydum.
- Jungkook Danbi iyi olucak !
Jungkook kafasını kaldırıp hem mahçup hemde küçük çocuk gibi baktı .
Jungkook ,
- Iyi olucak dimi ?
Olumlu anlamda kafa salladım . Jimin ise hemen yanımda kenara oturduğu için elini omzuma koydu .
Jimin ,
- Danbi tabiki iyileşicek. Sonra sen kendini nasıl affettirmen gerektiğini düşünceksin. Diyip güldü .
Jungkook ,
- Ah bide o var beni ya affetmezse .
Işte bu sefer herkes susmuştu. Çünkü Danbi herşeyi içinde atlata bilen biriydi ama bu sefer gözlerinde nefreti görmüştüm ki Danbi'nin gözlerinde nefret varsa kendini affettirmen cidden zordu .
🔮
Hepimiz Iseul'a sevinç gözleriyle bakıyorduk o ise bize anlamsızca bakıyordu . Doktor ise onu kontrol ediyordu . En sonunda oturduğunda hepimiz merakla ona baktık .
Doktor ,
- Evet Iseul'cum kendini daha iyi hissediyor musun ?
Iseul anlamsızca ona baktıktan sonra dudaklarını araladı ,
- Noldu bana ? Hem bunlar kim ?
Diyip bizi gösterdi !
🔮
Lu Han ,
- Bizi tanımıyor !
Diyip odamın içinde yine döndü .
Bir soluk verip
-Sakin ol Lu Han kısa bir hafıza kaybı vakası .
Lu Han
- Ah seni Jimin'i hatırlamamasını anlarım ya ben beni nasıl hatırlamaz hem ilk gördüğünde aşık olmuş gibi bir şey olmuştuk . Yine öyle olması gerekmiyor muydu ?
Göz devirdikten sonra Jaehyun teyzeye yastığımı düzelttiği için minnetle gülümsedim .
Jaehyun teyze ,
- Tatlım abartma daha kötü bir şeyde olabilirdi . Bu daha iyi hem kısa süreliğine .
Diyip koltuğa oturdu ve eline kitabını alıp bir sayfa açtı .
Odanın kapısı açıldığında babam sinirli bir şekilde odaya girdi .
Babam ,
- Eylül'cüm annen bugün uçağa haberi duyduğu gibi atlamış ve şimdi buraya geliyor yarına burda olur . Beni de çok güzel azarladı.
Diyip kendini koltuğa attı . Göz ucuyla Jaehyun teyzeye baktığımda gözlerini kitaptan çekmiş ve babama dikmişti sonra ise yine kitabına döndü .
- Annem çok endişelenmiştir .
Annemden iyi bir azar yiyicektim tabi yanımda babamda !
Lu Han ,
- Yok böyle olmuycak kendimi hatırlatmam gerekicek !
Diyip bizim cevap vermemizi bile beklemeden odadan çıktı . Biz ise bu hareketine karşılık göz devirmekle yetindik. Kapı yine açılınca . Jaehyun teyze ofladı .
Jimin kafasını kapıdan uzatınca tatlı ve mahçup bir şekilde gülümsedi . Bende gülümseyip elimle gel işareti yaptım .
Jaehyun teyze ,
- Ah hoşgeldin bizde biraz hava alıcaktık diyip kitabını bir kenara bıraktı .
Babam kaşlarını çatıp,
- Yooo !
Dedi Jaehyun teyze ise onu takmayarak kolundan tuttu ve dışarı çıktı babam ise bu harekete sadece oflamıştı.
Jimin yanıma yaklaştı ve önce bana yatağa oturabilirmiyim gibi baktı ben ise elimle otur işareti yaptım o ise yatağın kenarına bana yakın olan bir yere oturdu .
Geleli hiç konuşmadan birbirimize bakıyorduk . Ah belki şuan düşündüğüm çok şapıkçaydı ama Jimin'in dudakları neden bu kadar dolgun ve tam öpülmelikti. Onu 1 kez öpmüştüm belki çok duygusuz olduğunu düşünmüştü herkes ama o benim ilk öpücüğümdü ve ben ilk öpücüğümü bir oyunda kaybetmiştim ama hayatımın en güzel anıydı .
Bunları içimden düşündüğüm için kıkırdamıştım kendi kendime konuşmuş birde gülmüştüm ah kahretsin Jimin bana anlamaz bakışlara baktıktan sonra gülümsedi .
Jimin ,
- Burda olcağını tahmin etmezdim.
- Neyi ?
Dememle daha çok yaklaştı ve dudaklarımızı birleştirdi...
Jimin ne yaptın be 😂
Eylül ❤Jimin ship! ship! ship !
Owww hadi gençler vote ve yorumlarınızla sayfayı doldurabilirsiniz 😉❤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kaza/JJK
Fanfictionİnsanları bilerek sebep olmadıkları şeylere karşı suçlayıp yargılar mısınız? Ben böyle bir kişi tanıyorum işte aşık olduğum adam Jeon Jungkook... Ben onun düşmemesi için uğraşırken bana çelme takmakla meşguldü👎 (Kitapta fazla yazım yanlışı var yaz...
