Τρεις Σταγόνες Έρωτα!

Κεφάλαιο 20

20

Ξεμπερδεύοντας τις βλεφαρίδες μου, αντιλαμβάνομαι πως ο Matt λείπει από το κρεβάτι. Έτσι, σηκώνομαι και πηγαίνω στον Brian. Δυστυχώς όμως, κοιμάται και επειδή δεν θέλω να τον ξυπνήσω, κατεβαίνω κάτω να βρω τον Matt. Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι πουθενά. Βγαίνω έξω, μήπως και έχει πάει στην πισίνα, αλλά δεν είναι ούτε εκεί. Γι΄ αυτό, μπαίνω πάλι μέσα και αρχίζω να μαγειρεύω, για μένα και τον Brian, μιας και ο Matt... θα έπινε από αυτό το κόκκινο υγρό -που βρήκα τι προάλλες στο ψυγείο- που ούτε το όνομα του δεν θέλω να αναφέρω, γιατί αηδιάζω. Και το αποκρουστικό όνειρο, που είδα στον ύπνο μου, αυξάνει την απέχθεια μου.

Είδα, πως είχα ήδη γίνει βρικόλακας. Είχα μοχθηρό βλέμμα, μεγάλους κυνόδοντες και κυνηγούσα αθώους ανθρώπους. Τους έπινα το αίμα, τους σκότωνα χωρίς δεύτερη σκέψη, και μετά χαιρόμουν και το ευχαριστιόμουν. Είχα γίνει τέρας, με όλη την έννοια της λέξης. Το έβλεπα στα μάτια μου, στο βλέμμα μου, στον τρόπο που χαμογελούσα κάθε φορά που τους γευόμουν και τους σκότωνα. Δεν θέλω να συμβεί αυτό. Μπορεί να θέλω να είμαι για πάντα με τον Matt, όμως δεν θέλω να μετατραπώ σε αυτό το τέρας που είδα στο όνειρο μου. Μια απορία γεννιέται μέσα μου. Το πως γίνετε ένας τόσο γλυκός, συμπονετικός, φιλεύσπλαχνος «άνθρωπος», όπως ο Matt, να σκοτώνει έτσι βάναυσα αθώους ανθρώπους, των οποίων το αίμα βρίσκεται αυτήν την στιγμή στο ψυγείο. Αρχίζω να ανακατεύομαι και τρέχω στο μπάνιο να κάνω εμετό. Αλλά ακόμη και αυτό μοιάζει λιγότερο αηδιαστικό από το να ξέρεις ότι σε λίγο καιρό θα πίνεις αίμα, και ότι ο άντρας της ζωής σου, πίνει ανθρώπινο αίμα πριν σε φιλήσει.

Πλένω το πρόσωπο μου και τα δόντια μου. Ύστερα, πηγαίνω πάλι μέσα να συνεχίσω το μαγείρεμα. Φτιάχνω λίγο κοτόπουλο με μακαρόνια στο φούρνο και το αφήνω να ψήνεται. Έπειτα, ανεβαίνω πάνω να δω αν έχει ξυπνήσει ο Brian. Μπαίνοντας στο δωμάτιο, τον βλέπω να μου χαμογελάει και να μου κάνει νόημα να μπω μέσα.

<<Τι κανείς;>> τον ρωτάω και κάθομαι δίπλα του.

<<Μωρέ, εγώ καλά είμαι. Εσύ τι έγινε το πρωί και έφυγες;>>

<<Τίποτα μωρέ, απλώς με έπιασαν τα ψυχολογικά μου.>>

Του πιάνω το χέρι χαμογελώντας του.

<<Ξέρεις τι σκεφτόμουν λίγο πριν έρθεις;>>

<<Τι;>>

<<Την πρώτη μέρα που γνωριστήκαμε.>>

<<Εγώ εγώ εκείνη την μέρα, δεν θέλω να την θυμάμαι καθόλου.>>