Τρεις Σταγόνες Έρωτα!

Κεφάλαιο 42

42

<<Έφυγε Matt. Mε παράτησε! >> αναφωνώ, μόλις εισέρχομαι στο δωμάτιο και χώνομαι στην αγκάλια του.

<<Σς… Ησύχασε, γλυκιά μου! Θα περάσει. Σε λίγο καιρό θα περάσει. >> με καθησυχάζει. Τα δάχτυλα του μπερδεύονται ανάμεσα στις καστανόξανθες μπούκλες μου.

<<Μου είπε ότι μ’ αγαπάει! Ακούς; Η μανούλα μου, μου είπε ότι μ’ αγαπάει και μετά έφυγε. >> φωνάζω με την λεπτή παιδική φωνή μου. Τα ασυγκράτητα δάκρυα μου, μουσκεύουν τα στρογγυλά μάγουλα μου. <<Κοίτα τι μου άφησε! >> Τον παρακινώ να κοιτάξει το κάτασπρο, χνουδωτό, λούτρινο κουνελάκι μου, με το ροζ φιόγκο στο κεφαλάκι του.

<<Υποτίθεται πως αυτό θα με κάνει να την νιώθω κοντά μου; >> τον ρωτάω νευριασμένη.

Σηκώνομαι γρήγορα και πηγαίνω στο γραφείο μου, ψαχουλεύοντας το. Με την άκρη του ματιού μου, παρατηρώ τον Matt να με κοιτάζει με απορία. Όταν έπειτα από μερικά λεπτά βρίσκω, επιτέλους, το ψαλίδι που έψαχνα, αρχίζω να ψαλιδίζω το κουνελάκι με μανία. Ο Matt τρέχει γρήγορα κοντά μου. Παίρνει το ψαλίδι και το κουνελάκι από τα χέρια μου και με αφήνει να χωθώ στην αγκαλιά του. Υστέρα, με σηκώνει στα χέρια του και με ξαπλώνει στο κρεβάτι μου. Αμέσως μετά, ξαπλώνει δίπλα μου, και μου χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά, για να ηρεμήσω. Όταν πια καταφέρνω να στεγνώσω τα δάκρυα μου, βάζει μπροστά μου το κατεστραμμένο κουνελάκι. Το κεφάλι του είναι έτοιμο να ξεκολλήσει από το υπόλοιπο σώμα.

<<Πέταξε το. >> φωνάζω.

<<Παρατήρησε το λίγο. >> με προτρέπει. Υπακούω. <<Εμένα μου θυμίζει πολύ εσένα. >> συμπληρώνει. Το κοιτάζω για μερικά δευτερόλεπτα, μήπως και καταλάβω την ομοιότητα, που βλέπει ο Matt. Όμως, δεν τα καταφέρνω.

<<Ναι, καλά! Κοίτα το πόσο άσχημο είναι. Έτσι είμαι εγώ; >> Μουτρώνω.

<<Αντιθέτως! Είναι πολύ όμορφο! Πολύ γλυκό! Όμως, είναι πληγωμένο. Κοίταξε τα μάτια του. Αποζητάει μια ζέστη αγκαλιά, για να σταματήσει το πόνο. >> μου εξηγεί και με κοιτάζει, χαμογελώντας μου.

<<Σαν εμένα; >> ρωτάω.

<<Ακριβώς σαν εσένα. Θα το αφήσεις να μαραζώσει και να στενοχωριέται ή θα το πάρεις μια ζέστη αγκαλιά; >>

Το τραβάω απευθείας από το χεράκι του, και το σφίγγω στην αγκαλιά μου. Αμέσως αισθάνομαι καλύτερα.