Τρεις Σταγόνες Έρωτα!

Πρόλογος

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

"Χα , χα , χα , χα , χα " γελάω αδιάκοπα μες την μέση της νύχτας. Βρίσκομαι στην παραλία και τρέχω γρήγορα, δήθεν προσπαθώντας να ξεφύγω από την αγκαλιά του. Ευτυχώς, όμως δεν τα καταφέρνω! Με προφταίνει. Με πιάνει με δύναμη από την μέση και με ακουμπάει στην απαλή άμμο, αφήνοντας την να με αγκαλιάσει και να δροσίσει το κορμί μου.

<< Άσε με! >> φωνάζω.

<<Όχι. Δεν πρόκειται να σε αφήσω ποτέ. Δεν θα ξεφύγεις ποτέ από την αγκαλιά μου. Θα είσαι πάντα αιχμάλωτη. >>

<<Και ποιος σου είπε ότι θέλω να ξεφύγω; Ξέρεις, αν η αγκαλιά σου ήταν φυλακή, θα ήθελα να με καταδικάσουν αιώνια.>>

<<Θα 'πρεπε. Πρέπει να σε ενημερώσω, πως το να μου κλέβεις την καρδιά, να μου αναστατώνεις τα αισθήματα και να με τρελαίνεις, θεωρείται παράνομο.>>

Τα κενά ανάμεσα στα δάχτυλά μου, γεμίζουν με τα δικά του.

<<Matt;>>

<<Τι είναι;>> Τοποθετεί μια καστανόξανθη μπούκλα μου, πίσω από το αυτί μου.

<<Να σε ρωτήσω κάτι; >>

<<Ότι θες! >

Χαμογελάω ντροπαλά και τα μάγουλα μου αναφλέγονται.

<<Τι περίμενες τόσο καιρό; >> τον ρωτάω και αντιλαμβανόμενη την απορία στο βλέμμα του, ξεκαθαρίζω τα λεγόμενα μου.

<<Εννοώ, ότι ποτέ δεν είχες δείξει ενδιαφέρον. Αισθανόμουν, πως με ένιωθες σαν αδερφή σου. Τι άλλαξε τώρα; >>

<<Άλλαξε...ότι μεγάλωσες. Έγινες δεκαπέντε.>> αποκρίνεται, κυρτώνοντας τα χείλη του.

<<Δηλαδή εσύ τόσο καιρό...>>

<<...Δηλαδή εγώ τόσο καιρό σε νιώθω σαν αδερφή μου. Είσαι κάτι πολύ πολύτιμο για μένα Eve. Πάντα ήσουν. Απλώς τώρα κατάφερα να το αντιληφθώ.>> με διακόπτει.

Ασυναίσθητα του ανταποδίδω το χαμόγελο.

<<Εγώ το ήξερα εδώ και καιρό. Το είχα καταλάβει στα δεκατρία μου, όταν νόμιζα ότι έφυγες και σ' έχασα. Συνειδητοποίησα ότι δεν είσαι απλώς κάτι πολύτιμο στην ζωή μου. Είσαι όλη μου η ζωή.>>

<<Μεγάλα λόγια για μια δεκαπεντάχρονη.>>

<<Όχι. Αυτό που λέω το εννοώ. Εκείνη την μέρα ένιωσα απελπισία. Παράτησα τους πάντες και το μόνο που παρακαλούσα, ήταν να γυρίσεις πάλι κοντά μου. Μην με ξαναφήσεις Matt. Μην φύγεις ποτέ.>>

Το χαμόγελο του επιμηκύνεται και προσπαθεί να αγγίξει τα χείλη του στα δικά μου. Τον αποτρέπω.

<<Ορκίσου το. Δεν θα με αφήσεις ποτέ και για κανένα λόγο.>>

<<Μόνο όταν εσύ μου το ζητήσεις, κουνελάκι μου.>>

Αυτόματα τα χείλη του συναντούν τα δικά μου και η καρδιά μου πλημμυρίζεται από απέραντη χαρά. Η κοιλιά μου σφίγγεται. Τα χέρια μου ιδρώνουν και μια ευχάριστη ζαλάδα καταλαμβάνει το κεφάλι μου. Ναι, τα συμπτώματα το αποδεικνύουν... Είμαι τρελά και αθεράπευτα ερωτευμένη!