Hapishanede günler geçip gidiyordu.Mehmet'in ve diğer arkadaşların intihar olayları beni derinden yaralamıştı.Tamamıyla içime kapanmıştım.Kimseyle konuşmuyordum.Mahir bana bu zor günlerde yardımcı oluyordu.Esaret hayatımda günler giderek zorlaşıyordu.Neden mahsum ve iyi niyetli insanlar sürekli acı çekiyordu.Mehmet ve Cemil'in olayının intihar olmadığını adım gibi biliyordum.Ama nedense bu olay çabuk kapanmıştı.İnsan hayatı hapishanede bu kadar ucuzdu.
Ercüment'in odasına hapishanenin finansal işlemlerini yapmak için gittim.Ercüment'in ne dolaplar çevirdiği ile alakalı her konuda bilgi sahibiydim.Gün içerisinde işlemleri yaparken tuvalete doğru giderken bir kapının açık olduğunu fark ettim.Ercüment'in bulunduğu katta fazla gardiyan bulunmazdı.O sırada da koridorda kimse yoktu.Tuvalete doğru giderken Ercüment'in sesi kulaklarıma geldi.Odada biriyle konuşuyordu.Sese doğru giderek yaklaştım.
Karşısında birisi vardı.Ona birşeyler anlatıyordu.
Ercüment "Temiz iş hallettik.Dosyada erken kapandı.Yoksa bu iş hepimizi mahvederdi.Temizinden hallettik.Tebrik ederim seni."
İçerdeki kişini sesi tanıdık geliyordu.Bu Ali Osman'ın sesiydi.Birşeyler çevirdikleri en başından belliydi.
Ali Osman "Herkes haddini bilecek.Burada bize engel olmaya çalışanları ezer geçeriz.Sen merak etme yeter ki sen üzerine düşeni yap.Son iki kişi öğrenmemesi gereken şeyleri öğrenmişti.Cezalarını verdik.Keşke böyle bir durum yaşanmasaydı."
Ercüment "Ali Osman burada devlette kanunda benim sen merak etme.Yeter ki sistemimizde sıkıntı olmasın.Çarkımız dönmeye devam etsin.Sen dosyaların kapanma olaylarını kafana takma hepsi halledilir.Buradaki oyunu ikimiz oynarız.Bizim oyunumuzu müdahale etmeye çalışanlara da gereken dersleri veririz."
Duyduklarım karşısında şok olmuştum.Ama nedense bu duruma şaşırmamıştım.Konuşmalar bittikten sonra hemen kimse görmeden odaya geri döndüm.Ercüment'e durum ile ilgili birşey anlamaması için işime konsantre olmaya çalıştım.Buradan kurtuluşuma engel,masum insanları öldürüp intihar süsü verenler demek ki onlardı.
Ortada büyük bir tiyatro oyunu dönüyordu.Bu ikili önlerine gelen engelleri tek tek ortadan kaldırıyorlardı.Acaba Mahir'in yaralanmasıyla da bir alakaları var mıydı?Aklım sorularla allak pullak olmuştu.Odanın camını açıp bir sigara içtim.Dışarıyı izlerken ayak sesleri gelmeye başladı.Gelen muhtemelen Ercüment olmalıydı.Sigarayı söndürdükten sonra yerime oturdum.İşlerime devam ediyormuş gibi yaptım.O sırada ayak sesleri yaklaşmış ve Ercüment içeri girmişti.
Ercüment'e doğru bakarken acaba onu şu anda burda öldürebilir miydim.Elimdeki kalemi kalbine batırsam öldürsem içim rahatlarmıydı.Bu düşüncelerle boğuşurken Ercüment bugünlük işlerimi bırakıp koğuşuma dönmem gerektiğini söyledi.
Koğuşta herkes Ali Osman'dan korkardı.Ama bir o kadar da güvenirdi.Ercüment gibi birinden nasıl emir almıştı ve masum insanları öldürmüştü.Bu duruma çok şaşırmıştım.Kabadayı olan Ali Osman garibanlara hep destek çıktı.Onlara kol kanat gerdi.Belki o olmasaydı.Kan emiciler buradaki insanları perişan edecekti.Zor durumda olan insanlara yardım ederdi.
Nasıl olurda böyle bir insan masum iki insanı katledebilir.Aklım almıyordu.Ortada büyük bir oyun dönüyordu ve bu oyunun iki başrolü vardı birisi Ercüment diğeri Ali Osman'dı.Bunların cevaplarını öğrenmem lazımdı.Ali Osman ile aram iyiydi.Bana koğuşta baba gibi davranırdı.
Ona kafamdakileri sorsam bana doğruları anlatır mıydı?Bu soruları sorduğumda bilmemem gereken birşeyi bildiğimden beni de mi öldürürdü.
Bu düşünceler doğrultusunda koğuşa doğru gittim.
