Mahir duvara doğru bakmaya devam ederek konuşmasına devam etti.
"Ben hayatım boyunca anamdan,babamdan,eşimden,çocuğumdan daha çok bu vatanı sevdim.Onlardan daha çok bu vatana hizmet için ömrüm geçti.Ömrüm operasyonlarla geçti.Yaşıtlarım yüksek mevkilere yükselirken biz operasyonlarda devam ediyorduk.Bizim için vatan makam,konum değildi.Şırnak'ta,Diyarbakır'da,Dağlıca,Yüksekova'da olsun.Sayısız operasyonlara katıldım.Alparslan'la yuva haline getirdiğimiz Anadolu topraklarının bir karış toprağı için canımızdan vazgeçtik.Vatan ı vatan yapan üstünde yaşayan insanlardır.Çok zoruma gidiyor be kardeşlerim.Vatan için canımızı hiçe saymışken şimdi vatan haini muamelesi görmek çok zoruma gidiyor.
Böyle vatanımızı severken canımızı ortaya koyarken ansızın kendimizi içeride bulduk.Devran,Ferman gibi çapulcu takımının ağa babalarını dağı dar ediyorduk.Bu durum birilerini rahatsız etmiş olacak ki bir kumpas sonucu kendimi içeride buldum.Bu şerefsizler,bu adilerle birileri savaşması lazım Yavuz kardeş.Bunlar hiçbirşeyden korkmazlar.Bunlarla iş tutan şerefsizler,hainleri temizledikçe sanki yenileri türüyorlar.
Benim birliğimde yer alan askerlerin hepsi beim evladım gibiydiler.Mehmetçiğin bütün askerleri öyledir benim için.Buradan çıkayım sana ihtiyacımız var desinler yine giderim.Memleketin bu hainlerden kurtulması lazım.Her yeri ele geçirmişler.Din üzerinden insanlara güzel görünmeye çalışıyorlar.Memleketimiz deki onların yanında yer almayan bütün askerleri çeşitli iftira ve kumpaslarla cezaevlerine attırıyorlar.
Ama gün gelecek bu millet onların ne olduğunu anlayacaktır.Gün gelecek adalet yerini bulacaktır.Masumiyetimiz ortaya çıkacaktır.Biz millet olarak kimseye boyun eğmedik bu şerefsizlere hiç boyun eymeyiz.Hiç kimseye söyleyemediğim hikayemde budur.Burada herkes bana vatan haini gözüyle bakarken siz benim yanımda oldunuz.Bu desteğinizi hiçbir zaman unutmayacağım.Yavuz ben senin her zaman yanındayım kardeşim.
Mahir bunları konuştuktan sonra gözlerindeki yaşı sildi.
