Do I love Him? \\Harry Potter// ON HOLD

#30

Dus Miss Celtic en Mister Potter, jullie volgende en Dan ook meteen de laatste opdracht begint over 2 dagen. Hebben jullie misschien al enig idee wat het voorn opdracht is? Hij keek mij en Harry tegelijk aan, zijn ogen zijn eng....

Ik knikte van nee. Het word een doolhof. Ik verstop de beker en wie hem als eerste vind wint. Iedereen neemt ook een vriend(in) mee het doolhof in. Dat was eerst niet zo maar omdat jullie met zn 2e gaan zijn de regels veranderd.

De kist achter mij begon heel hard te beuken. Ik loop er naar toe maar iemand trok me terug. Het was Mad-Eye. Ik was hem wel zat inmiddels. Kunnen we gaan professor? Vroeg ik zo lief mogelijk. Ja jullie kunnen gaan zei hij weer met zn emotieloze stem.

We liepen door de gangen en we kwamen fleur tegen. Ik zeg wel tegen fleur en Viktor wat de volgende opdracht is. Ga jij naar Cedric, hij knikte. Ik liep naar fleur en legde de opdracht uit. Ik had haar ook meteen gezegd dat ze haar zusje absoluut niet mee moest nemen het doolhof in. Ze knikte dankbaar en liep daarna weer verder. Later op de gang kwam ik Viktor tegen met zn vrienden.

Viktor, ik moet je wat vertellen. Zn vrienden om hem heen begonnen oehhh ahh te roepen. Ik gaf ze een dodelijke blik en ze waren stil. Ik legde hem ook de opdracht uit en dat hij iemand mee zou moeten nemen het doolhof in. Hij knikte ook dankbaar.

Ik wou het hoekje omlopen maar botste tegen iemand aan. En zoals gewoonlijk val ik weer. De gene tegen wie ik aanliep keek eerst boos. Maar daarna hielp hij mij omhoog. Er stond weinig emotie op zijn gezicht. Waarom liep je nu weer tegen me aan zei hij emotieloos. "Dit word mijn nieuwe manier van groeten" zei ik met een grijns op mijn gezicht. Hij kon een glimlach niet weg laten.

Ik wou langs hem lopen. Maar hij pakte me hand, trok me mee de nis in in een Donker gangetje. Hij heeft een harde grip. "Draco je doe me pijn". Zijn greep verslapte, ik was volgensmij net zo verbaasd als hem dat ik hem Draco noemde. Hij trok mij naar hem toe waardoor ik tegen hem aan stond. Een glimlach kon ik niet weg laten. Hij fluisterde wat in mijn oor.

Kijk uit bij de laatste opdracht, ik wil je niet kwijt....

Hij liep meteen daarna weg. Ik keek hem met verbazing aan. Ik liep naar de leerlingenkamer en daar stond Hermione op mij te wachten. Ik vertelde haar alles van wat hij tegen mij zei. Ze moest alleen maar glimlachen en riep toen "ik had gelijk, hij geeft om je!!" Ze riep het net iets te hard. De tweeling ging voor ons op de bank zitten. Dus wie geeft hier om onze kleine, knappe, lieve Madison. Ik was stil en zij ook. We keken elkaar aan met een rood hoofd.

Ik liep snel naar boven en ging in bed liggen. Hermione kwam niet veel later naar boven. Dat ging nog maar net goed. Ik wist zelf ook wel dat Hermione niks zou zeggen.

Sleepwell Hermione
Sleepwell Madison