Do I love Him? \\Harry Potter// ON HOLD

#17

De kerstvakantie is begonnen maar ik verveel me. Ik wil wel naar dumbledore over mijn droom maar ik weet niet of ik het wel wil weten.

Ik zit nu met Hermione en bella aan tafel te ontbijten en ik was aan het dagdromen over of ik wel of niet naar dumbledore zou gaan. Hermione had het door. Madison luister naar me jij gaat naar dumbledore toe en zegt het hem, misschien weet hij het misschien ook niet maar dan ben je het kwijt aan hem oké? Ik knikte dankbaar naar Hermione en liep richting dumbledore. Toen ik er stond had ik eigenlijk geen idee wat het wachtwoord was.

Oh nee... Malfoy weet het wachtwoord. Alsof hij het ooit zal zeggen. Ik liep verslagen terug naar de grote zaal. Waar Bella en Hermione nog aan het praten. Ze vroeg wat er was. Ik vertelde het dat alleen Malfoy het wachtwoord weet. Er weten vast wel meer mensen maar ik zag hem ooit een keer naar binnen gaan. Bella jij zit in Slytherin wil jij het hem vragen? Ik zag dat ze meteen in elkaar kroop. Bella laat maar ik vraag het zelf wel, het was stom en maak je geen zorgen. Ik neem het je niet kwalijk. Ze glimlachte vriendelijk naar me en ik deed het terug. Op zoek naar Malfoy dan.

Na 30 minuten zoeken had ik hem eindelijk gevonden. Hij liep met Parkinson om zn middel wat hij zelf niet zo leuk vond. Ik moet Parkinson weg zien te krijgen.

Malfoy wacht effe!! God waarom deed ik dit. Waarom voel ik me zo zenuwachtig bij hem. Parkinson keek me boos aan. Wat Celtic ga naar je eigen vriendje ze lachte gemeen. Ik negeerde haar en ik wou het vragen maar nog steeds ik moest Parkinson weg krijgen.

DRACO POV

Malfoy wacht effe!! Hoorde ik achter me. Waarom zou Celtic ooit tegen me praten. Wat Celtic ga naar je eigen vriendje. Wat haat ik Parkinson toch, wacht ze heeft met Cedric dat was ik vergeten.. wat boeit het me eigenlijk. Ze is best mooi..nee neee niet aandenken draco...

Ik zie dat ze wil dat Parkinson weg wilt. Hey pansy en ik sloeg mijn arm om haar heen.

MADISON POV

Hoe sloeg zijn arm om Parkinson heen. Hoezo zou ik ooit denken dat hij mij zou helpen. Waarom ben ik zo stom. Ik stond nog steeds voor hem en Parkinson had alleen nog maar oog op Malfoy. Ik was in paniek ik moest weten wie die mensen waren die baby's.

Ik wist niet meer wat ik moest zeggen. Uh... laat.... maar..... zei ik toen. Nog steeds zenuwachtig. Ik kon mezelf wel voor me kop slaan.

Hey dray ik ga even naar de wc ik zie je zo wel. Ze liep expres nog tegen me aan. Ze was eindelijk weg. Hij ging me toch geen antwoord geven. Hij is alleen nog niet weggelopen. Ik draaide me om en liep verslagen weg.

Ik voelde iets sterks mijn arm vast pakken. Ik wil weten wat je kwam vragen zei hij met een best kille stem. Ik schrok best van zijn stem maar was niet bang of iets. Laat maar het is stom je gaat me toch niet helpen. Hij had mijn arm nog steeds vast. Malfoy je doet me pijn, kijkend naar mijn arm. Zijn greep verslapte. Ligt eraan waar je hulp voor nodig hebt zei hij al wat vriendelijker. Ik moet naar dumbledore alleen ik weet het wachtwoord niet. Hoezo denk ik je dat ik het wel weet? Waarom vroeg hij dat nou weer zometeen lijk ik op een stalker.. ik zag je een keer naar binnen gaan. "Dus nu stalk je me" zei hij met een vieze glimlach op zijn gezicht.

Madison heb je het wachtwoord nou al? Hoorde ik Hermione zeggen, ik weet precies hoe haar stem klinkt. Ik wist dat hij mij niet zou helpen.. waarom moest ik het perse vragen...

Nee en ik denk ook niet dat ik hem ga krijgen. Ik werp nog een boze blik maar Malfoy en wou weg lopen. Deze keer pakte hij me hand en trok mij naar hem toe, ik stond letterlijk nu tegen hem aan. En het voelde goed... hier niet aan denken Madison....

Het wachtwoord is suikersnoepjes fluisterde hij in mijn oor. Hij liet me los en liep weg. Hermione keek me aan met de grootste glimlach ooit. "Hij geeft om je Madison!" Geef het op Hermione probeerde ik. "Dus jij wilt zeggen dat hij dit tegen elke Gryffindor zou zeggen?" Hier wist ik niks op te zeggen en liep recht langs haar.

Wat vinden jullie er van?