Do I love Him? \\Harry Potter// ON HOLD

#34

Het was vakantie ik was nu een paar weken bij de orde van de Feniks. Ik had Harry en Draco een brief willen sturen maar ik mocht niks. Ik zat hier een soort van vast. De orde van de feniks probeerde Harry hier heen te krijgen. Hij had getovert buiten school. We hebben net met zn alle gegeten. Ik lig met Hermione op een kamer.

Sleepwell Hermione, het komt goed met Harry.
Sleepwell Madison, weet Draco dat je leeft?
Nee, ik heb geen tijd gehad om het hem te zeggen. Na dat gezegd te hebben ben ik in slaap gevallen.

We hebben net middag gegeten. Ron Hermione en ik stonden te wachten op Harry. Hij zou vandaag komen. Ik was zo blij om hem weer te zien. De deur ging open, ik vloog hem om zijn nek. Daarna gaf Hermione een knuffel en daarna Ron. "Waarom hebben jullie geen brieven naar mij geschreven" zei Harry beledigd. Ik vertelde hem de waarheid, We zaten hier, we mochten naar niemand wat sturen, sommige mensen denken dat ik nog steeds dood ben. Harry keek me bezorgd aan.

Ik skip het stuk met Harry en Sirius over dat hij er ook bij wil en dat soort dingen.

We lopen met ze vieren over diagon Alley. We zijn spullen aan het kopen voor het nieuwe schooljaar. Hermione tikt me aan en wijst naar een jongen met sneeuwwit haar. Ik knikte van dankje. Jongens ik ben zo terug.

Ik liep naar de jongen toe en trok hem mee een steegje in. Eerst werd hij boos, totdat hij zag dat ik het was. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht. Maar die ging al snel weer weg. "Had je niet kunnen zeggen dat je nog leefde" ik snapte zijn boosheid. "Ging niet, ik kon niet naar huis want daar was niemand, mijn ouders zijn ondergedoken. Ik mocht niet schrijven". Hij kreeg een glimlach en trok me in een knuffel. Hij wou nog wat zeggen maar ik hoorde iemand kuchen achter ons. Ik had hem nog niet verteld over dat zijn vader de spreuk uitsprak. Zn moeder stond achter ons met een glimlach op haar gezicht.

Niet veel later kwam de vader ook naar buiten. Miss Celtic, hoor jij niet dood te zijn? Vroeg hij met een verbaasd en een beschaamd gezicht. Draco en Narcissa keken hem verbaasd aan. Zal ik wel zeggen dat hij het was, waarom ook niet. "Ik zou alleen dood zijn als u de spreuk zonder twijfel deed". Ik knikte naar Draco en liep toen weer terug naar Harry, Ron en Hermione.

DRACO POV

Ik werd een meegetrokken een steegje in. Wat denkt die gene wel niet. Ik draai me boos om en kijk recht in de mooie ogen van Madison, ik kreeg een glimlach op me gezicht. Maar die verdween al snel hoe kon ze het niet zeggen dat ze leefde. "Had je niet kunnen zeggen dat je nog leefde".  "Ging niet, ik kon niet naar huis want daar was niemand, mijn ouders zijn ondergedoken. Ik mocht niet schrijven". Ik glimlachte naar haar en trok haar in een knuffel. Ik wil nog wat tegen haar zeggen maar ik hoorde gekuch achter me. Mijn moeder stond daar met een glimlach op haar gezicht. Mijn vader kwam niet veel later er ook aan. We hadden elkaar al losgelaten. "Miss Celtic hoor jij niet dood te zijn?" Ik zag dat hij zich schaamde. Maar waarom, ik keek mijn moeder verbaasd aan. "Ik zou alleen dood zijn als u de spreuk zonder twijfel deed" zei ze daarna ze knikte naar me en liep toen weer weg. Mijn vader had het gedaan, ik keek met een emotieloze gezicht naar mijn vader.