My Destiny

Chapter 37: Investigation

Nicole's POV~

"I'll call you kapag may nalaman akong impormasyon tungkol sa mga taong pinapa-imbestigahan nyo." I smiled at him. Hinug niya muna kami ni Sanya bago siya umalis sa restaurant. May appointment pa raw kase sya kaya kailangan na niya kaming iwan.

Sus! As if naman! May date lang sila ng girlfriend niya wag kame. :D

Anyways,

Meet Jak Roberto!

Ang pinakamahusay at mapagkakatiwalaang private investigator na kuya ni Sanya.

"Sa tingin mo may makukuhang information si Kuya? E mukhang magagaling din magtago ng mga identity ang mga tukmol e." may pangambang tanong sakin ni Sanya.

I gave her a weird look.

"Anong klaseng tanong yan Sanya? Wala ka bang bilib sa kuya mo? Of course yes! Give him 3 days and I'm pretty sure! Na dala na niya ang imporamasyong kailangan natin. Trust me!" I patted her back para mawala ang pangamba niya. Mukhang effective naman dahil I saw a light smile on her face.

Kaya kiniliti ko siya na naging dahila para tumawa siya ng malakas. Napatingin tuloy samin yung mga tao. They gave us a sharp look na kung nakakamatay lang ang titig ay baka nakabulagta na kami dito ni Sanya.

Nagkatinginan naman kami ni Sanya at sabay na nagtawanan na mas kinainis ng mga tao. Well! As far as I know, this is a free country! Kaya wala silang pake dahil kami ang pabebe girls lol.

Nagtatawanan session kami ni Sanya ng biglang nag-ring ang selosong cellphone ko.

Calling ...

Hubby <3
#09*********

Uy! Gising na pala ang selosong fiancee ko! Hahaha. I'm sure na aawayin ako nito kase iniwanan ko siyang tulog sa apartment. :D

E alangan namang isama ko siya dito diba? -_-

"Sagutin mo na yang tawag ng hubby mo! Uwi kana daw sa bahay, di na siya galit!" obviously! Sanya teased me at aba! Tumawa pa talaga ang bruha!

Pagkasagot na pagkasagot ko ng tawag ay napapikit ako at naghihintay ng yawyaw ni Ezekiel.

Pero halos sampung segundo na kong nakapikit (Yes! Bilang ko. Wag kayong ano! :D) ay wala paring nagsasalita.

Kaya napadilat ako at unti-unting sumikdo ang kaba sa dibdib ko.

"Ezekiel? Are you there?" tahimik parin sa kabilang linya. Kaya nagsimula na kong mataranta.

"Ezekiel! Wag mo kong pinagtitripan. Isaaaa! Huy! Jose Ezekiel Misa Madrid! Magsalita ka! Malil---" pinatayan ako ng nasa kabilang linya.

"Sh*t" I cursed.

"Bes, what's wrong? What happened?" di ko na pinansin ang tanong ni Sanya at dire-diretso kong lumabas at nagtungo sa motor ko.

--

Dahil halos paliparin ko na yung motor ko sa sobrang bilis ay madali akong nakarating sa bahay.

"Ezekiel? Ezekiel?" tarantang tawag ko kay Ezekiel ng madatnan kong wala na siya sa sofa.

"Wifey? San kaba galing?" I felt relief when I saw him na lumabas galing sa banyo.

Kaya't tinakbo ko ang direksyon niya at niyakap ko siya ng mahigpit.

"W-What's wrong? You missed me that much ha? San ka ba kase galing?" nagulat man siya sa ginawa ko ay di parin talaga niya maitapon ang kayabangan niya. Pero namiss ko naman talaga siya. :D