W A R N I N G |16+|
She's a writer and he's a pilot from Malta. They met in unexpected place and time, they treat each other as a stranger until they fell in love. Akala nila okay na ang relasyon nila dahil masaya at nakakaya ang mga pagsubok, un...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
The picture above is my old cover and old title but then I decided to change its title and cover but the character still him.
This is the first series I will be updating:
Malta Formosa Series #1: To Fall (Completed)
Malta Formosa Series #2: To Forget (Ongoing)
For the remaining series I haven't created yet, but I'm planning to make at least 5 series for Malta Formosa.
----
Prologue
"Teka hintayin mo naman ako! "
I shouted to the man who's walking so fast. Akala niya siguro sa paa ko gulong ng kotse na pwedeng bilisan. Huminto ako dahil hindi ko na kaya, masakit na kasi ang paa ko sa kakalakad. Hinihingal din dahil sa kakatawag sa kanya.
Lumingon siya sakin na kunot ang noo. Makikita rin ang kabagutan sa mukha at matad kung tumitig.
"Hurry up! " he shouted and walked again.
Nakakainis talaga siya! Kung hindi lang ako kinausap ni dada para pakisamahan ang lalaking 'to baka iniwan ko na siya dito at bumalik sa bahay para tumulong.
Dada asked me to be polite and kind toward this visitor na bumiyahe pa para lang puntahan ako dito sa ancestral house namin.
Dada said that baka magustuhan ko daw 'tong lalaking inireto niya saakin. Asa! Baka sakali daw na magkamabutihan kaming dalawa. Pwe! Asa!
Hindi naman talaga ako tutol sa sinabi ng tatay ko pero wala pa akong panahon sa mga ganito.
Ayaw ko naman silang suwayin because all this time todo suporta sila sa gusto ko, even before. Sinabi pa ni dada na hindi habang buhay tatagal silang mag-asawa, kaya kailangan nilang masilayan ang apo daw nila bago sila pumanaw sa mundong 'to.
Huwag ko daw ikulong ang sarili ko sa nakaraan. Bakit hindi ko daw subukan ulit?
Gusto kong matawa sa sinabi nila. Alam ko naman yun e! Tinanong ko rin naman sa sarili ko yun! Kinukulong ko parin ba ang sarili ko sa nakaraan kaya hindi ako makausad at makahanap ng bagong mamahalin?
Masaya ba ako sa buhay ko ngayon? Nabibigyan ko ba ng ligaya ang puso ko kahit hindi ako nakatali sa isang relasyon?
Lagi nalang yan ang tumatakbo sa isipan ko. Kapag nakakakita ako ng couple sa kung saan-saan, napapatanong ako. Sinasabi ko nalang na masaya ako kahit wala na, kahit mag-isa nalang, kahit hindi na siya bumalik kasi hindi naman siya tumagal sakin.
Did I satisfied myself sa sagot ko? Ewan ko! Hindi ko alam!
"Your dad called me his looking for you. Kausapin mo. " he reached for my hand and placed his phone.
