MFS1:TO FALL-COMPLETED✅ (AVAILABLE IN NOVELNOW)

|39|

Play nyo po ang music kapag nasa dulong part na kayo, hehe. Thank you!

Chapter 39

WHAT AM I supposed to react at this moment? First, Simon's mom is Tita Imelda. Kilala ko siya dahil minsan na kaming nagkaencounter na dalawa at doon yun sa dating condominium na tinitirhan ko, na tinitirhan din naman ni Simon. Naaalala ko pa naman kahit apat na taon na ang nakalipas. Hindi ko alam na siya ang mommy ni Simon, kaya pala napapatanong ako noong unang pagkikita namin, may kahawig ang mga mata niya.

I don't know either if the incident four years ago when Tita Imelda and I first met was a pure incident? Or maybe she knew me already before that wallet dropped happen? Naalala ko rin ang sagutan namin about sa mga anak niya, did she really put an act on it? I think she's just acting back then. Maybe she just wanted to check if I was fit for her son, Simon.

Naalala ko pa na nirereto niya ang second son daw niyang piloto, it could be Simon right? Magaling pala siyang magpanggap dahil naniwala ako. Hindi ko alam kung totoo din ba yung pag-iyak niya noon dahil walang oras si Simon para umuwi sa kanila sa Malta? One of her act also? My gosh, ang gulo nang mga pangyayari. Ang dami kong tanong na gusto itanong sa kanya ngayon.

And second is Anastasia, is she planning to ruin our relationship again? Tanong yun sa sarili ko kanina pa. Hindi naman siya sasama sa family ni Simon kung walang binabalak e. Nakakabahala dahil nandito siya, hindi ko rin naman hawak ang isip niya para pigilan sa gusto niyang gawin.

"Are you okay babe? You've been quiet for almost an hour after nating sunduin sila mommy." Si Simon nang makalapit saakin at yakapin ako mula sa likod, nasa kwarto ako at nakamasid sa bintana. Saglit ko lang siyang sinulyapan.

"I'm just thinking Simon." Tipid kong sagot sa kanya. His lips touched my hair. He kissed me there.

"What's on your mind then? Mind if you tell that to me? Is it about my family? Or is it about Anastasia?" he asked. Sa tanong niyang iyon ni isa wala akong naisagot.

Ang lalim nang pagbuntong hininga ko pagkatapos ay humarap kay Simon. Hindi rin siya bumitaw sa pagkakayakap saakin, niluwagan lamang niya, nagkatitigan kaming dalawa.

"If it's about Anastasia don't worry she won't ruin our relationship anymore. We already talked about these years ago, I even confronted her that I only treat her as my younger sister, that she's not the one I love. My eyes set only for you babe and so my heart. " he caresses my chick and then pinatakan ako nang mumunting halik sa labi at pisngi at mata.

"Simon what if magulo ulit katulad nang dati-"

"Hey, hey! Stop thinking that kind of what-if 'coz that's not gonna happen-"

"What if nga mangyari ulit-"

"Babe, hey...Hush..." niyakap niya ako at ibinaon sa kanyang dibdib. "That won't gonna happen again, never gonna happen, okay? Babe, please think on the positive side, will you? Sabi ko sayo diba, ano mang problema ang kakaharapin natin walang iwanan?" sabi niya saakin na seryoso at walang biro, nakuha pa niyang itaas ang isang kilay nang mapagtantong wala siyang nakuhang sagot.

"Do you trust me Ran?" bakas nang pait ang pagkakasabi niya niyon, naguilty tuloy ako kaya hindi ako makatingin.

"M-meron syempre! Ano bang klaseng tanong yan?" sagot ko pero kung saan-saan na lumilipad ang tingin, nagulat ako nang hawakan niya ang pisngi ko gamit ang dalawang palad at pinaharap sa kanya. Wala nang kawala sa titig niya, hindi narin maipinta ang mukha dahil sa kanyang reaksyon.

"Really? Do you really trust me? Bakit hindi ka makatingin nang maayos sa'kin Ran?Tumingin ka sa mga mata ko kung totoong nagtitiwala ka. If you really trust me, you should stop thinking that kind of bullshit thing like what if magulo ulit katulad nang dati o kaya naman what if mangyari ulit? 'cos that's bullshit, that's not gonna happen, I won't let you go for the second time Ran." hirap lumunok pagkatapos marinig iyon sa kanya.