The Last Moon Keeper (Great Eclipse #1)

Chapter 25: The Little Sage

Chapter 25: The Little Sage

"Sino ba iyong taong tinutukoy mo, Hemia?" tanong ni Raksasa habang sinasabayan akong maglakad.

"Magaling ang taong iyon, at isa siyang pantas," sagot ko.

"Isang pantas?! May kakilala kang ganoong tao?" bakas sa mukha niya ang gulat dahilan para kumurba ang sulok ng mga labi ko.

Nang makapasok kami sa Koliseo ay bumungad sa amin ang nakabibinging hiyawan ng mga manonood.

I can already smell the barbaric bloodshed from the atmosphere.

The Coliseum is the second largest place in the capital next to the Imperial Palace. Tournaments and duels are held here occasionally at asahan mong punong-puno at halos umapaw ang mga tao rito lalo na kung sikat ang mga naglalaban.

Katulad ngayon.

Naghanap kaagad kami ni Raksasa ng mauupuan, at dahil naglagi rin ako rito dati ay alam ko kung saang pwesto ang kadalasang bakante.

"Sigurado ka bang nandito 'yong pantas na sinasabi mo, Hemia? O baka naman gusto mo lang manood," halos pasigaw na tanong ni Raksasa sa akin para magkarinigan kami.

"Oo at oo!" I answered before fixing my gaze inside the fighting ring.

Hindi naman na nagtanong pa si Raksasa at nanood na rin.

Moments later, I'm already immersed on the fight, and because of the cheers, nakilala ko na rin kalaunan kung sino si Sho at Liang sa dalawang lalaking naglalaban.

Mas hamak na payat si Liang kaysa kay Sho, and his long pitch black hair was braided while the front portion of his head is shaved. A queue hairstyle, huh?

Kahit na payat siya, all his movements were solid and precise, and most of all, he have great reflexes and sharp instinct. Para siyang ahas na naghihintay umatake, and when he does, his prey can never recover.

Si Sho naman sa kabilang banda ay bahagyang mas malaki ang pangangatawan kay Liang. His built is almost akin to Bakunawa. He looks more like a soldier.

Kahit malayo kami ni Raksasa ay kapansin-pansin  ang malaking pilat niya sa mukha na nagmula sa gilid ng ilong hanggang sa kanang pisngi.

They're both good fighters. Kaya naman hindi na ako nagtaka pa kung bakit marami ang nanonood sa laban nila.

Tumagal pa ng limang minuto ang laban hanggang sa mapansin ko na hinihingal na si Liang habang si Sho ay tila wala lamang.

This bastard . . . . he's mocking him.

Napapalatak ako ng dila nang mukhang napansin din iyon ni Liang iyon.

Because of that, Liang lost his cool and gave into blind rage.

But that only made the match more intense.

Sa hindi malamang dahilan, may nagbago sa kanilang dalawa ng mga oras na iyon. Kahit na galit na galit si Liang ay mas pumulido ang mga galaw niya.

Ni hindi ko na mabasa ang mga pag-atake at pagdepensa nila. A lot of punches and kicks were being released, pero malakas ang kutob ko na may higit pa roon.

Iba iyon sa natutunan ko kay Eleya sa Manululsul.

It's as if they were in their own world.

Namalayan ko na lang na pigil-pigil ko na pala ang hininga ko at namamawis na ang mga palad ko. Natahimik na rin ang buong Koliseo habang hindi maalis ang kanilang mga mata sa dalawang lalaki.

I have to know what that is.

Naningkit ang mga mata ko, hanggang sa naramdaman ko na magliwanag ang suot kong kwintas.