Ik & jij, Jij & ik

9

"Maar waarom wou je dan niet dat Omar naar binnen kwam?"

Ik haal mijn schouders op. "Had er gewoon geen zin in, ben niet zo in de mood" ze kijkt me even vreemd aan. Alsof ze me niet gelooft. Maar kijkt dan weer naar de tv.

Het is een tijdje stil. Best akward. Wat raar is want dat is nooit zo tussen Hasnae en mij.

"Weetje Rajae, je kan totaal niet liegen" zegt ze opeens. Ik slik mijn eten door. En zeg niks. Ze heeft altijd door als er wat met me is.

"Ik weet niet wat het is, maar ik vind het raar. Je neemt echt veel afstand opeens van ons. Maar vooral van Omar. Is er iets tussen jullie gebeurd dat ik niet weet?" Vraagt ze me. "Er is niks, echt niet. En ik neem echt geen afstand van jullie. Nooit dat ik afstand zou nemen van jou en je Ouders. Het is gewoon dat ik drukjes ben" ze kijkt me even aan. En knikt dan.

Ze gaat weer verder met eten. Het is overdreven stil. Ik voel me nooit ongemakkelijk bij Hasnae. Hoezo nu opeens wel.
Normaal zou ik Hasnae al meteen het verteld hebben van Omar. Maar ik had Emily het beloofd. Maar Hasnae kan haar mond wel houden..

Ze staat op. "Sorry Rajae, maar ik heb geen zin om hier te blijven als je zo zit te liegen. Ik ken je wel langer dan vandaag. Als je het niet wil vertellen heb ik er geen moeite mee. Maar ik zie dat het je dwars ligt maar toch wil je het niet tegen me zeggen. Ik wil je helpen Rajae" zegt ze in een Adem. Ik laat haar woorden tot me door dringen. Ze weet dat ze gelijk heeft, en ze kent me al te goed.

"Ik wil je het wel vertellen maar.." "Zie je Rajae, ik vind het echt niet erg als je me iets niet wil vertellen. Ik ga je het niet verplichten. Maar zeg op ten minst dat je het er niet over wil hebben of niet kan vertellen. Je weet hoe erg ik daar een hekel aan heb. En jij hebt dat ook" ik weet het. Ze heeft gelijk. Wij allebei kunnen het totaal niet uitstaan als iemand dus dit doet. En nu doe ik het zelf.

"Sorry has, je hebt echt gelijk. Ik weet het" ze gaat zitten. "Gaat het om Omar? Want als er wat is wil ik het wel graag weten. Het is wel mijn broer" Ik knik zachtjes. En voel al een emotionele gevoel om hoog komen. Mijn hormonen werken nog harder door de ongesteldheid.

"Maar beloof me dat je dit aan niemand vertelt maar dan ook echt niemand. Ook niet Omar. Gewoon niks. En praat er met hem ook gewoon niet over met niemand" "Ik beloof het Rajae, kom op. Je kent me toch wel" weer heeft ze gelijk. Ik ken der heel goed, en ik weet dat ze haar mond zal houden.

"Omar h-hij heeft me gekwetst" zeg ik zacht. "Ten eerste hij ging weg, waar ik geen problemen mee heb. Maar hij leek alsof hij afstand van me wou. Hij negeerde me, hij sprak niet tegen me. Terwijl hij daar was zat hij soms met jou of met je ouders te bellen. Hij heeft me nummer, en hij neemt niet eens de moeite om me een appje te sturen of te bellen. Terwijl hij altijd elke dag me appte, of belde" leg ik uit. Hasnae luistert aandachtig mee.

"Ik liet het maar daar bij, hoe erg ik hem ook miste. Hij is gewoon net als een broer voor me. Issam kan er nu niet zijn voor me, maar Omar was er wel. En ik ben hem nog steeds dankbaar voor wat hij allemaal voor me heeft gedaan" "Hij geeft om je schat, hij doet dit niet zomaar voor iedereen. En er is vast een reden dat hij zo doet.." zegt Hasnae.

"Ik ben nog niet klaar" ze knikt. "Emily vertelde me dat hij het vaak over me heeft met Emily. En dan vertelt hij altijd hoe..." ik vertel der wat Emily allemaal tegen me zei. Dus wat Omar van me denkt.

Hasnae kijkt me met open mond aan. Een traan rolt over mijn wang. Ik ben al best onzeker, en hij heeft me nog onzekerder gemaakt.

"Ik snap gewoon niet hoe hij dat zo kan zeggen. Dat betekent dus dat hij al die tijd gewoon nep was, ik zag hem echt als een broer. Ik voel me gewoon..." ik zucht en veeg mijn traan weg. Ze trekt me in een knuffel. Ik snuif haar heerlijke geur op. Wat hou ik toch van mijn beste vriendin. Ze is mijn zus, beste vriendin alles tegelijk.

Ze kijkt me aan. "Ik weet niet wat er met hem is. Maar een ding weet ik zeker. Dat het niet klopt. Ik ken mijn broer. En ik heb hem nog nooit negatief over je horen praten. Nog nooit. Er zit hier iets achter. Je moet je echt niet onzeker gaan voelen schat. Het komt goed" zegt ze. Ik zucht en kijk voor me uit. Ik leun met mijn hoofd op haar schouder.

"Sorry dat ik het zeg, maar het klinkt allemaal zo onlogisch. Ik denk niet dat Emily de waarheid spreekt Rajae" ik weet dat Hasnae, Emily totaal niet uit kan staan. Maar ik denk niet dat ze der over zou liegen, waarom zou ze?

"Maar waarom zou ze dan zo iets verzinnen?" "Misschien omdat ze jaloers is" ik ga recht zitten en kijk haar twijfelend aan.

"Ik denk het niet, ze is mijn vriendin. En ik denk niet dat ze zo iets zou doen" "Maar je moet niet vergeten dat zij een relatie heeft met Omar. Misschien is ze wel jaloers op jullie band" zo heb ik er niet over na gedacht.

Maar Emily zou dat toch niet zomaar doen?? We zijn vriendinnen. Nee dat kan niet. Vriendinnen doen dat niet. Toch?

"Ik weet het niet" zeg ik twijfelend. "Kunnen we het over iets anders hebben" zeg ik. Ze knikt.

"Ik ga over een paar weken bruidsjurken passen. En ik wil dat je mee gaat" zegt ze. Ik knik. "Samen met mijn moeder en schoonmoeder" ik knik. "Gezellig" ze glimlacht. We kletsen nog over haar bruiloft die Inshallah over 6,5 maand gaat plaats vinden.
Ook kletsen we over Zakaria, en nog allerlei andere dingen.

Dan starten we een film, we kijken die en kletsen nog tot in de avond door. Dit heb ik gemist. De gezellige dagen met haar. Hasnae aan wie ik alles kan vertellen, alles mee kan doen en me nergens voor hoef te schamen.

-

Waar zijn mijn oude lezers 😭