Ik & jij, Jij & ik

12.

Perspectief Rajae:

Ik plof neer op de bank. omar belde me net.. om te vragen of hij me moet komen ophalen zodat we samen naar Issy kunnen gaan. aangezien mohammed gister tegen ons zei dat we samen konden gaan. ik heb tegen hem gezegt dat ik me niet goed voel en dat hij alleen kon gaan. ik hing daarna ook meteen op. ik wist niet hoe ik me moest gedragen. raar, want ik heb nooit moeite gehad om met hem te praten. sterker nog ik hield er van om met hem te praten. we hadden altijd zulke speciale eindelose gesprekken.

oke ik trip, mijn gedachtes gaan steeds naar hem. wat is dit nou weer.

dan ga ik maar een dagje niet naar Issy, ik wil gewoon niet met omar gaan. ik ga me dan niet op me gemak voelen. Dat weet ik nu al.

Zuchtend ga ik verder met het eten. Vaak hoop ik dat alles was zoals vroeger. Toen ik nog 16 was, ik zat rustig op school. Mijn beide ouders waren er nog, mijn broer. Omar en Hasnae als mijn beste maatjes. *zucht*

Maar het is hoe het is, elmektab (het lot)

-

2 weken later,

De afgelopen weken waren normaal. Ik ben met Hasnae naar Frankrijk gegaan en heb daar de bruiloft mee gemaakt. Het was geweldig. Al mijn familie leden waren der. Wat had ik hun gemist.

Omar probeerde elke keer met me in gesprek te gaan. Of samen met me naar Issy te gaan. Maar ik ontliep hem elke keer weer. Iets in me durft niet in zijn buurt te komen. Maar het moet wel, er moeten nog veel zaken gedaan worden. En dat dus met Omar..

En met Zakaria.. tussen Zakka (bijnaam) en mij gaat het super goed. We hebben vaak afgesproken, wat super gezellig was. En we praten elke dag. Ik vind hem denk ik echt leuk.

Zuchtend rij ik terug naar huis. Ik heb een hele dag gewerkt en ik ben kapot moe.

Thuis aangekomen kleed ik me meteen op en pak mijn eten dat ik had gekocht. Ik eet het rustig op.

Ik voel me best wel alleen, ik denk dat ik misschien een poes ga halen ofzo.. maar dat is een zaak waar ik me later zorgen om kan maken.

Ik ga lang uit op de bank liggen. En kijk tv. Mijn telefoon gaat af. Ik pak mijn telefoon en ik zie dat Emily me belt. Ik neem op.

"Hey Em-..." "JIJ BITCH!" Onderbreekt ze me. "Emily?" "DOOR JOU! HET IS ALLEMAAL JOU SCHULD" hoor ik haar schreeuwen. "Emily? Wat is er? Wat heb ik gedaan?" "DOOR JOU IS HET UIT MET OMAR" roept ze. "Hoezo is het mijn schuld?" Wtf is dit?.

"JIJ SLET! JE ZAL BOETEN, IK HAAT JE HET IS ALLEMAAL JOU SCHULD" hoor ik haar nog harder schreeuwen. Voor ik wat kan zeggen hangt ze op.

Hoe komt ze hier nou weer mee? Ik heb niks gedaan.. sterker nog ik heb Omar de afgelopen 2 weken ontlopen..

Ik bel Emily nog een keer. Tot mijn grote verbazing neemt ze op. "Emily" "Wat" zegt ze bot. "Ik weet echt niet waar je het over hebt, ik heb Omar de afgelopen weken alleen ontlopen" zeg ik. "Stop met liegen! Je bent geen goeie vriendin jij, jij bent een slet! Je zal boeten Rajae, wacht maar!" Roept ze en hangt op.

De eerste traan rolt over mijn wang. Ik ben geen goeie vriendin? Ik heb zo veel voor haar gedaan, als ik me zelf als vriendin had zou ik me zelf de beste vriendin vinden.

Ik pak snel mijn telefoon en bel Hasnae. Ze neemt op na een tijdje. "Hey schat" hoor ik haar zeggen. "Stoor ik je?" "Nee, ben met Omar in de supermarkt" "Oh, dan bel ik je later wel" "Nee nee, wat is er? Ik hoor het aan je stem" "Uhm" "Wat is er Rajae?" Vraagt ze bezorgd.

"Emily is woedend op me, ze schelde me helemaal uit met slet en dat ik geen goeie vriendin ben" "Wat! Waarom?" "Omdat ik zogenaamd de schuld ben dat het uit is tussen haar en Omar" "Wat een onzin! Hij heeft het met haar uitgemaakt omdat hij niks voor der voelt en het gewoon niet leuk met haar vind" mijn hart maakt een sprongetje.

"Met wie praat je?" Hoor ik Omar zeggen. "Met Rajae" "Schat, ik kom er nu aan ja" zegt ze. "Is niet nodig ik red me wel" "Nee nee, ik kom er aan" "Kom je wel alleen?" "Ja ja" zegt ze. "Oke tot straks" zeg ik en hang op.

Zuchtend kijk ik naar het plafond. Ik weet echt niet, waarom doet ze opeens zo tegen me. Ten eerste ik ben niet de schuld van haar en Omar. En ten tweede als ik dat was moet ze moet toch niet zo komen aan vallen en me uitschelden, we zijn toch vriendinnen?

Vriendinnen bestaan niet.

Mijn telefoon gaat af. Zakaria belt me. "Hey Zakka" zeg ik als ik opneem. "Hey schat" ik voel rare kriebels in me buik. "Wat ben je aan het doen?" "Gewoon liggen op de bank jij?" Zeg ik. "Ben onderweg naar werk, heb avonddienst" "Oh, veel succes" "Dankjewel schat, hoe gaat het verder met je?" "Gaat wel Alhamdoulilah, met jou" "Jaa ook Alhamdoulilah val niet te klagen, vooral jij nu in mijn leven bent" ik voel dat ik rood word. Maar dat kan hij natuurlijk niet zien.

Ik grinnik. "Ik weet dat je rood bent" zegt hij. Ik lach. "Wat heb jij een mooie lach zeg" "Die van jou mag er ook wel wezen hoor" hij glimlacht. Ik hoor de bel van beneden gaan. "Wacht even hoor" zeg ik en loop naar het apparaatje. Ik doe de ding bij mijn oor en hoor dat Hasnae der is. Ik druk op het knopje, dat de deur helemaal beneden open gaat.

"Zakka?" "Ja schat" "Ik ga laten, me vriendin is gekomen" "Oh ja isgoed schat, veel plezier" "Dankjewel, werkse" glimlachend hang ik op. En doe mijn telefoon in mijn zak van mijn pyjama.

Ik loop naar de deur als ik geklop hoor. Ik doe het open en ik zie Hasnae staan.

Maar niet alleen..