Ik & jij, Jij & ik

50

Perspectief Omar:

Natuurlijk wil ik samen met Rajae zijn. God wat mis ik haar. Ik kan niet meer normaal functioneren zonder haar. Het gaat ook echt niet goed met me.

Maar ik kan niet anders. Ik heb geen keus. En tuurlijk ben ik niet de vader van het kind van Emily. Ik heb nooit het bed met haar gedeeld. Sterker nog, ik ben nog maagd.

En Emily en ik weten beide dondersgoed dat dat kind niet van mij is. Maar die vuile bitch bedreigt me.

Je zou vast zeker denken, hoe gaat zij mij kunnen bedreigen?

Nou die bitch kan heel gemakkelijk bij mijn moeder in de buurt raken. En vraag me niet hoe. Hoe voorzichtig me moeder ook is en hoe veel ik haar ook bescherm. Het lukt Emily elke keer weer om bij haar in de buurt te komen, en ze heeft het bewezen.

Ze bedreigt me dus met mijn moeder zezou haar wat aan doen als ik het niet uit zou maken met Rajae en zeggen dat ik de vader ben.

De eerste keer toen ze me bedreigde, was ik totaal niet bang van haar. Sterker nog, ik moest er zelfs om lachen. Ik was er van overtuigd dat ze mijn moeder nooit wat aan zou kunnen doen. maar Emily had bewezen dat ze gemakkelijk bij mijn moeder geraakte. En heeft haar arm gebroken. Me moeder loopt nu ook met gips om haar arm. en ik weet niet hoe het haar steeds lukte.

na een tijdje besefte ik dat het echt ernstig was. ik kon haar niet mijn moeder pijn laten doen. dus ik moest een keuze maken. ik had dus met veel moeite besloten om met Rajae het contact te verbreken. en dan stap voor stap Emily proberen uit te schakelen met behulp van een paar vrienden. want ik haar toch niet laten winnen.

ik heb hier echt heel lang over na gedacht. maar ik dit is de juiste keuze. zo bescherm ik mijn moeder maar ook Rajae. En als Emily eindelijk uitgeschakeld is kan ik Rajae alles uitleggen en met de liefde van mijn leven trouwen.

-

Perspectief Rajae:

Het lijkt wel alsof ik niks ben zonder Omar. Issy is er niet. Hasnae zie ik wat minder, ook omdat ik niet naar haar kom omdat ik bang ben dat ik hem zie. Ik heb me ouders niet. Al mijn familie leden wonen buiten Nederland. De ouders van Hasnae zie ik ook wel soms maar dan is ook de kans groot dat ik Omar zie.

Oftewel; ik ben eenzaam.

Ik had nooit gedacht dat ik me zo eenzaam zou voelen in mijn leven. Maar kijk mij...

Oh nee, wat als ik ouder ben. En alleen ben, niet getrouwd. Met allemaal katten in mijn appartementje...

Ik schud alle nare gedachtes van me af en focus me weer op de administratie voor me. Er moet nog zo veel gedaan worden en dan kan eindelijk het hotel geopend worden. Ik kan niet wachten, maar ik moet eerst dit af maken natuurlijk.

Na een tijdje werken hoor ik mijn telefoon af gaan die nog in de woonkamer ligt. Ik loop snel naar de woonkamer en zie dat de advocaat van Issy me belt. Ik neem snel op.

"Goedenavond Rajae" hoor ik hem zeggen. "Goedenavond" zeg ik. "Ik had een vraagje, gaat het je lukken om morgen om 14:00 uur aanwezig te zijn in de gevangenis. Ik heb de rechter gesproken en wil een aantal dingen met jou en Issy bespreken" zegt hij.

"Ja natuurlijk, ik zal er zijn" zeg ik. "Oké, fijn. Tot morgen. Fijne avond nog" zegt hij voor dat hij ophangt.

Nadenkend kijk ik voor me uit. Wat hebben hij en de rechter besproken? Ik ben wel erg benieuwd. Ach ja ik zie het morgen wel. Ik loop weer terug naar de andere kamer en ga verder waarmee ik bezig was.

-

Samen met de advocaat wachten we tot Issy binnen komt. Na een tijdje word hij begeleid door een agent en neemt plaats. Ik glimlach naar hem en ik krijg een lieve glimlach terug.

De advocaat neemt meteen de documenten voor zich en vertelt meteen waarom we hier zijn.

"Ik heb met de rechter en de gevangenis directeur besproken wanneer je vrij komt. Dus de echte datum..." zegt hij en opent het document. Mijn hart begint sneller te kloppen. Ik begin zenuwachtig met mijn vinger toppen op de tafel te tikken. Ik kijk naar Issy en zie dat hij ook zenuwachtig is.

"Is over 8 dagen"

Blij kijk ik Issy aan. "Hoor je dat?! Over 8 dagen ben je vrij" zeg ik blij en omhels hem. Maar al snel moet ik hem loslaten. Hij kijkt me blij aan. "Je wilt niet weten hoe blij ik ben, eindelijk" zegt hij. Ik veeg mijn traan weg. Eindelijk...

-

Als ik thuis aangekomen ben plof ik neer op de bank. Ik ben echt super blij dat hij over 8 dagen alweer terug is.

Ik wil wat voor hem organiseren! Een feestje, dat hij terug is. Of is dat wel zo een goed idee. Ik denk dat het beter is dat de dag dat hij terug komt we uit eten gaan met een paar van zijn vrienden enzo. En dan daarna een surprise party voor hem te vieren, wat groter met onze familie en zijn vrienden enzo. Alleen weet ik niet of hij dat zo leuk gaat vinden. Ik zie wel...

Maar... ik heb echt geen zin om Omar te zien. Echt niet. En Hasnae heb ik lang niet gesproken wat raar is. Ik pak mijn telefoon der bij en bel haar. Al snel neemt ze vrolijk de telefoon op. Met een glimlach praat ik verder met haar door te telefoon.