Ik & jij, Jij & ik

39.

Ik ben net klaar met douchen en maak wat te eten. Heb best wel trek gekregen. Ik kleed me in de tussen tijd om in een pyjama. En ga dan op de bank zitten achter de tv.

Ik pak mijn telefoon der bij. Ik kijk wat rond en reageer op allerlei appjes. Ik zie dat Omar me ook geappt heeft.

Omar: zullen we morgen langs Issy gaan, dan kunnen we er na ook naar Ilias om dingen te bespreken

Ik antwoord met: isgoed dan zie ik je morgen

Hij komt meteen online en leest meteen. Ik grinnik. Ik zie dat hij typt.

Omar: dan zie ik je morgen prinses, slaaplekker en mogen de engelen over je waken❤️

Glimlachen typ ik wat terug. Ik eet verder van me eten.

Ik krijg na een tijdje een appje van Hasnae. Ik druk er op en het is een link. Als het geopend is zie ik weer zo een stomme pers bericht.

Ik zie een foto van Omar en mij samen in de auto. En er staat een hele tekst bij dat we heel vaak samen gespot worden, en dat er misschien toch iets tussen ons speelt. Bla bla.

De tranen prikken in mijn ogen. Ik kan niet eens normaal naar buiten gaan en we worden al overal gespot. En waarom zou iemand een foto van ons maken en sturen naar hun. In veeg mijn tranen weg om  de reacties te lezen.

Na een paar reacties te hebben gelezen voel ik me nog erger. En huil ik het uit. Hoe kunnen mensen zo harteloos zijn. Ik word helemaal zwart gemaakt in de reacties. Ze schelden me helemaal uit en ze lachen me uit.

Dat kwetst me heel erg. Ookal ken ik die zielige mensen niet. Het doet me pijn. Niemand vind het fijn, als er zo over je gesproken word.

Ik word gebeld door Hasnae. Ik neem op. "Hey schat" "Hey" zeg ik. "Gaat het? Moet ik langskomen" "Nee nee je hoeft niet langs te komen. Je moet morgen vroeg werken. Ik red me wel" "Zeker?" "Ja" zeg ik zacht.

"Negeer die stomme mensen. Ze weten niet over wie ze het hebben. En ze weten niet wat er echt speelt, dus trek er niets van aan. We weten beter" "Ja je hebt gelijk, dankjewel ik waardeer  heel erg dat je voor me klaar staat" "geen probleem lieverd, voor jou altijd" ik glimlach kort en veeg mijn tranen weg.

"Niet huilen aub, die stomme mensen zijn jou tranen niet waard. Je bent veel beter dan dat" "Ik spreek je later ja?" Vraag ik om van onderwerp te veranderen. "Ja tuurlijk schat, slaap lekker alvast" "Jij ook, beslema" zeg ik en hang op.

Zuchtend val ik achter over op de bank. Hoe kunnen mensen zo harteloos zijn? Waarom zou je van iemand die je niet kent, foto's van maken en nog meer zwart maken. Bijna iedereen die mij niet persoonlijk kent denkt slecht over me, praat slecht over me. Het doe me echt pijn.

De tranen kennen geen einde. Ik hou zo veel van Omar. Maar het lijkt wel of Emily dan gelijk krijgt. Want ze beschuldigde mij dat ik de reden was dat het uit is tussen Omar en haar. Ook al speelde er toen niks tussen ons, hij voelde wel al wat voor mij.. Misschien wilt ze me gewoon terug pakken en is het gewoon mijn schuld.

Maar waarom zou ze nog dingen die niet kloppen er bij verzinnen? En alles erger maken. En nog door gaan..

Mijn gedachtes worden verbroken door de bel. Huh wie belt er nog zo laat aan? En nog wel via boven. Niet eerst van beneden.

Met een veel snellere kloppende hart loop ik naar de deur. Ik kijk via het gaatje en zie Omar. Opgelucht neem ik adem. Wat doet hij hier nou? Ik doe de deur open.

Hij kijkt me bezorgd aan. En trekt me meteen in een knuffel. Ik snuif zijn heerlijke geur op. Hij pakt mijn hoofd vast en kijkt me verliefd aan. Hij veegt met zijn duimen mijn tranen weg. En drukt een kus op mijn voorhoofd.

"W..wat doe je hier?" Vraag ik verbaasd als ik uit mijn trans kom. "Ik hoorde van Hasnae wat er aan de hand was. Ik kon niet aan horen dat ze vertelde dat je aan het huilen was. Dus ben ik meteen hier naar toe gekomen, om je te troosten" ik kijk hem liefde vol aan.

Dat is zo lief! Waarom is hij zo lief?

"Kom binnen" zeg ik zacht. Ik doe de deur dicht. Hij doet zijn schoenen en jas uit en loopt naar binnen. "Wat wil je eten?" Vraag ik. "Jou" zegt hij en kijkt me grijzend aan. Ik schiet in de lach. "Die mooie lach wil ik weer zien" zegt hij. Ik kijk hem glimlachend aan. Hij kan mijn hele dag gewoon goed maken.

"Ik heb dit" zeg ik en laat zien wat ik nog als avond eten over heb. "Ja lekker" zegt hij. Ik warm het op en geef het aan hem. "Dankjewel schoonheid" zegt hij en trekt me naast zich op de bank.

Ik leun naar achter en leg mijn benen op zijn benen. Omar kijkt me aan. "Je bent echt mooi" zegt hij. "Ga eten" zeg ik lachend. Ik bekijk hem hoe hij zit te eten. Ik vind het echt zo lief dat hij helemaal naar hier is gekomen.

Hij is klaar met eten en kijkt me aan. "Zo jij eet snel" "Tja" zegt hij. Hij staat op en ruimt alles op. Ook wat ik had achter gelaten op de tafel. Ik kijk hem bewonderend aan. Wat bof ik met hem zeg.

"Kom ik ga je in bed stoppen" zegt hij. Ik lach. "Ben ik een baby?" "Ja, je bent mijn baby'tje" zegt hij en geeft een kusje in mijn nek. Waardoor ik allemaal kriebels krijg. "Zullen we een film kijken?" Vraagt hij. "Kan" zeg ik.

We lopen naar mijn slaapkamer. Hij pakt de afstand bediening en we gaan in mijn bed liggen. Hij slaat zijn arm om me heen, en drukt een kus op mijn slaap.

"Je moet je echt niets aan trekken van die stomme mensen. Ze zijn het niet waard. Ze kennen jou niet en ze zijn niet belangrijk. Het enige wat geld is dat jij en Allah weten wat de waarheid is. En wie dichtbij staande natuurlijk. Maar verder kunnen al die sukkels die geen leven hebben de pot op. Voor al die bit*h Emily" zegt hij. Ik knik en kijk hem aan. Hij heeft echt gelijk. Ik moet me zelf niet zo gek maken en er niks van aan trekken.

"Ik hou van je" zeg ik. Een grote glimlach komt op zijn gezicht. "Ik ook van jou" zegt hij en geeft me een kus op de wang. "Dankjewel dat je zo voor me klaar staat" zeg ik en trek hem wat meer in een knuffel. "Ik zal altijd voor je klaar staan, je bent mijn prinsesje" zegt hij en doet de tv aan.

Eerlijk gezegd ben ik heel erg moe. Maar ik wil nog even met Omar op blijven. Want anders is hij voor niks helemaal naar hier gekomen.

Omar doet me de hele situatie vergeten en we genieten van onze gezellige avond samen.