Ik & jij, Jij & ik

20.

Perspectief Rajae:

Ik kijk Issy zwijgend aan. "Ik moet je wat vertellen Raj" zegt hij twijfelend. "Is het iets ergs?" Hij schud zijn hoofd.

Nieuwsgierig kijk ik hem aan. "Vertel dan" "toen je 18 was.." "DE TIJD IS OM DAMES EN HEREN!" Roept een agent.

"Vertel het me later maar, ik hou van je" zeg ik snel. Hij knikt. "Aub doe nog een gekke dingen met Zakaria, wie weet wil je niet eens met hem trouwen denk er goed over na" zegt hij. Ik knik. "Ik hou van je zusje" zegt hij. Ik glimlach. Hij word weg getrokken door een agent.

Zuchtend kijk ik naar het beeld hoe alle gevangenen terug worden gebracht. Hij heeft het zwaar hier. Hij is echt zo sterk dat hij het nog vol houd.

-

De hele dag spookt het door me hoofd. Wat wou Issy nou tegen me zeggen. Hij zei dat het niets ergs was. En wat was er toen ik 18 was? Toen werden me ouders vermoord ja. Heeft het iets met hun te maken? Nee denk het niet. Oooeefff ik word gek!

Mijn telefoon gaat af. Ik neem op als ik zie dat het Zakaria is. "Hey prinses" zegt hij. "Hey hey" "Hoe is het?" "Goed met jou?" "Ja goed hoor, heb je het al aan je broer vertelt?"
"Ja" zeg ik zacht. "En? Wat zei hij?" "Hij begon allemaal vragen in een keer te stellen. Hij wilt je eerst zien, leren kennen en weten wie je bent enzo" "Dat is begrijpelijk" "maar dat gaat wel lastig nu hij vast zit, en ik heb echt geen zin om te wachten tot hij er uit mag" zucht ik.

"Ik kan hem wel gaan bezoeken" "Wil je dat doen?" Vraag ik verbaasd. "Ja tuurlijk, voor jou doe ik alles" "Ik ga al met moeite daar naar toe he" "Ik vind het niet erg Rajae, ik doe het voor jou. Het kan niet anders toch?" "Ja" zucht ik. "Ewa dan ga ik hem wel bezoeken. Je kan met me mee als je wil of je stuurt me ff die info wanneer en waar ik moet gaan dan ga ik deze week"

"Ik.. ik hou van je Zakka" "Ik ook van jou kleintje" zegt hij. Ik voel dat ik bloos. "Kan ik je deze week zien" "Ja hoor" "Ik meld je wel wanneer we wat gaan doen" "Isgoed" "Ik spreek je later wel schat, ik ga ff trainen" "Isgoed bslema(doei)"zeg ik en hang op.

Zuchtend leg ik mijn telefoon naast me neer. Ik heb echt gevoelens voor hem en vind hem echt leuk, maar is het wel de juiste keuze om met hem te gaan trouwen?

-

Morgen is de dag. Morgen krijgen we te horen of Issy nog 9/10 maanden moet zitten of 3 jaar. Ik ben zo zenuwachtig.

Vandaag ga ik bij Hasnae slapen. Want we gaan allemaal gaat naar de rechtszaak. De ouders van Hasnae. Omar, Ilyas en Hasnae enzo. Dus dan gaan we gewoon samen.

Ik stap de douche uit. Ik heb hier gewoond dus ben wel gewend gebruik te maken van de douche. Ik loop naar de slaapkamer van Hasnae. Daar doe ik mijn ondergoed aan en een simpele trainingspak.

Ik kam mijn haren en doe een hydraterende gezichtscrème op. Ik ruim dan mijn spullen op. En pak mijn telefoon er bij. Ik reageer op alle appjes van Zakka en mijn familie. Zoals nichten etc.

Ik loop naar beneden waar ik Mohammed zie zitten in de woonkamer met Hasnae. Ik ga bij ze zitten. Ze praten over zo een tante van Hasnae. "Has, waar is je moeder?" "In de keuken"

Ik loop naar de keuken en ik zie Leyla het avondmaal klaarmaken. Ik help haar en ze begint meteen al over bepaalde onderwerpen te kletsen.

Als alles klaar is komen Hasnae, Mohammed en Omar aan tafel zitten. En Leyla en ik gaan er ook bij zitten.

We beginnen met eten en ondertussen word er wel wat gekletst. Het is altijd gezellig in deze familie, vertrouwd.

-

De ouders van Hasnae slapen al, ik lig in haar kamer. Want Has is aan het douchen. Ik kan niet slapen en zit nu op haar bankje uit het raam te staren.

De hele dag besefte ik niet dat morgen een zware dag zou worden. Dat ik 50 procent kans heb op slecht nieuws.
Wat als de rechter bepaald dat hij toch veel langer moet zitten? Wat als iemand hem toch schuldig laat lijken? Wat als..
dan zie ik mijn broer nog langer niet..

Zonder besef rollen de tranen over mijn wangen. Ik wou dat mijn ouders hier waren. Dat ze mij en Issy konden steunen. En ik hun. Ik mis ze zo erg.

Issy verdient het niet om daar vast te zitten. Hij hoort thuis met mij, met onze familie en vrienden te zitten. Niet in die rot plek.
Hij hoort alles mee te maken hier, de trouwfeest van Hasnae. Mijn trouwfeest. De Ramadan, alles gewoon.

De tranen kennen geen einde, ik heb lang niet zo gehuild. Ik heb de meeste dingen maar laten opkroppen in me zelf.

Er word op de deur geklopt en hij gaat dan open. Ik veeg snel mijn tranen weg als ik zie dat het Omar is. Hij doet de deur dicht en komt mijn richting op lopen.

"He Raj" zegt hij op een zachte manier. "Hey" zeg ik nog zachter. Hij kijkt me aan en veegt een traan weg. "Ik snap hoe je je nu voelt" zegt hij. En gaat naast me zitten. "Ik heb het nu ook, kan niet slapen" zegt hij. Ik kijk hem aan.
Maar natuurlijk, Omar en Issy zijn onafscheidelijk. Ze zijn beste maatjes. Ze deden alles samen. Ik begrijp dat hij zich ook zo voelt. Ik zou ook me ook zo voelen als Has bijv vast zat.

"Ik mis hem gewoon" zeg ik zacht. En kijk uit het raam. "En ik besef nu pas dat met enkele woorden van de rechter hij nog langer van ons weg blijft" hij pakt mijn hand vast. Ik krijg het warm van binnen. En hij streelt met zijn vinger er over.

"We hoeven niet zo negatief te denken, we moeten Allah om hulp vragen. Want hij is de enige die ons kan helpen. Hij gaat ons en Issy ondersteunen In Sha Allah. Ik vertrouw op Allah, en dat het goed komt" zegt hij. De woorden dringen me goed te binnen. En er knapt iets in mijn buik, door zijn woorden. Denk ik?

"Ik vertrouw ook op Allah" "Dat weet ik, maar ik snap dat de twijfels er zijn. Dat heb ik ook. Want het gaat wel om Issy. Maar het enige wat we moeten doen is afwachten en Allah vragen" zegt hij. Ik knik zachtjes.

"Kom hier" zegt hij en trekt me in een knuffel. Ik knuffel hem terug. Zijn vertrouwde armen. Had ik zo erg gemist. Hem heb ik gemist.
Ik snuif zijn geur op en sluit mijn ogen.

Hij speelt met mijn haren waardoor ik nog slaperiger word. "Het komt goed In Sha Allah. Je hebt rust nodig. Ga maar lekker slapen" fluistert hij. Ik knik. "Ik ben bij je" zegt hij zacht. Ik zet mijn armen nog wat strakker om hem heen. Bang om hem kwijt te raken. Maar dat gaat niet gebeuren.
Hij is nu hier, met mij. Met ons.

-

Hee dames, sorry dat ik lang niks van me heb laten horen. Maar jullie weten het is Ramadan enzo. Dus ik wou wat meer bezig houden daarmee. Het is morgen el Eid. Mogen Allah jullie vasten accepteren! En Alvast Eid Moubarek lieve mensen ❤️

Ik zal vanaf nu weer posten x