Ik & jij, Jij & ik

10

Hasnae is nog niet wakker. Ik heb me opgefrist en het huis opgeruimd. We waren gister avond zo moe dat we alles zo hebben laten liggen en zijn we gaan slapen.

Ik loop naar de keuken en maak een lekker ontbijtje. Ik hoor dat Hasnae opgestaan is en dat ze aan het douchen is.

Ik pak mijn telefoon erbij en ik reageer op allerlei appjes. Van zakaria, maar ook van mijn nichten, tantes en ooms.

Ja ik heb nog familie, nichten, neven, ooms, tantes. Alleen het nadeel is dat hun allemaal in Belgie en Frankrijk wonen. Mijn ouders allah y rahmoe. En Issy en ik waren de enige van onze familie die in Nederland wonen/woonden. Al mijn tantes/ooms hebben mij aangeboden om bij hun in te trekken. Maar ik weigerde, hoe lief ik het ook vond. Ik moest hier blijven, ik heb hier werk. En ik heb Issy hier. Ik kon Issy niet hier laten. Als ik bij hun zou gaan wonen zou ik maar 1 keer per 2 weken naar hem kunnen gaan ofzo. Maar nu kan ik zeker 3 keer per week.

Het is beter zo, ik bezoek ze nog wel vaak. En heb ze vaak bezocht. Ik ben blij dat ik goed contact met ze heb. Alhamdoulilah.

Hasnae komt binnen lopen. "Goeiemorgen" zegt ze en loopt naar het kastje waar de gebedskleding in zit. Ze kent mijn huis al uit der hoofd.

Ze loopt weer weg om te gaan bidden. Ik kan niet bidden omdat ik ongesteld ben. Ik dek de tafel verder en maak er een foto van. Hasnae komt even later aanschuiven aan tafel. "Bismillah" fluister ik. En we beginnen met eten.

"Wat gaan we vandaag doen?" Vraagt Hasnae. Ik haal mijn schouders op. "Wat wil je doen?" "Ik weet het niet, maar me ouders vroegen om je. Zullen we langs ze gaan" ik slik mijn eten door. Omar zal daar vast ook zijn..

"Uhm ja isgoed" zeg ik dan maar. Ik kan hem niet voor altijd ontlopen. Ik moet hem wel onder ogen komen. Maar waarom maak ik me zoveel zorgen om hem? Wtf.

"Eigenlijk wil ik het liefst aan Omar vragen wat er nou echt is" zucht Hasnae. "Hoe bedoel je?" "Die onzin dat Emily allemaal uitkraamt" "Oh" ze kijkt me met een bezorgde blik aan.

"Je hoeft niks te vragen" zeg ik snel. Ze knikt. "Ik wil het graag, maar ik heb het je beloofd" zegt ze en neemt een grote hap.

Ik ga ook verder met eten.

-

We zitten nu in de auto. Onderweg naar de ouders van Hasnae. Ik ben best zenuwachtig. Maar voor wat ben ik zenuwachtig? Voor Omar. Waarom doet het me zo veel? Ik snap het allemaal niet meer.

"Trouwens Hasnae, me nicht in Frankrijk gaat volgende week trouwen. Heb je zin om mee te gaan? Ik wil niet alleen gaan" "Ja tuurlijk ga ik mee, welke nicht?" "Naima, je kent er toch nog wel" "Oh zij ja ja ken der nog"

Aangekomen parkeer ik de auto en stappen we beide uit. We lopen naar binnen aangezien Hasnae de sleutels heeft. Ik ruik een heerlijke geur van eten.

Leyla (de moeder van Hasnae) komt onze richting oplopen en verwelkomt ons met open armen. Ze is blij dat ik er weer ben. Ben zeker een weekje niet langs geweest.

We lopen de woonkamer in en mijn hart klopt veel sneller als ik Omar daar zie zitten met zijn vader Mohammed. Ik groet Mohammed, en geef Omar gewoon een hand. Die hij stevig aanneemt en me doordringend aankijkt. Ik trek mijn hand weg en ik loop naar Leyla die in de keuken staat.

"Moet ik je ergens mee helpen?" Vraag ik. "Nee schat, ik ga zo middag eten op tafel zetten, ga maar in de woonkamer zitten" ik knik. Ze geeft me nog lachend een tik op me billen. Lachend loop ik naar de woonkamer. Ik ga zitten naast Mohammed.

"Je bent lang niet geweest he" zegt Mohammed. "Klopt, sorry was beetje druk" "Geen probleem, hoe gaat het met je?" "Goed Alhamdoulilah"

"Papaa" hoor ik Hasnae zeggen die de woonkamer in komt lopen. "Ja benti" "Rajae heeft volgende week bruiloft van haar nicht Naima in Frankrijk, mag ik mee?" Hasnae weet dat ze al een volwassen vrouw is dus het gewoon mag, maar ze vraagt het alsnog aan haar vader. Wat ik goed van haar vind.

"Ja tuurlijk, je was toch niet van plan alleen te gaan?" Zegt hij en kijkt me aan. "Eigenlijk wel" "Nee nee Hasnae gaat met je mee" ik knik. "Gaat ze trouwen in Frankrijk?" Ik knik. "Ewa mlih" ik zie Omar me de hele tijd aan kijken. Maar ik negeer het.

"Wanneer ga je weer naar Issam?" "Morgen voor dat ik ga werken" antwoord ik. "Ik wil mee, ik heb hem nog niet bezocht" zegt Omar. Ik kijk hem kort aan. "Het is beter als jullie samen gaan" zegt Mohammed. Ik kijk naar Hasnae. Die me met een veelbetekenende blik aan kijkt. Ik knik zachtjes.

"Komen jullie eten?!" Onderbreekt Leyla het ongemakkelijke moment. Mohammed en Omar staan op. Ik wacht tot ze de woonkamer uit zijn en loop dan naar Hasnae die bij de deur op me staat te wachten. "Het komt wel goed, bespreek het morgen met hem. Dan komt de waarheid boven water" fluistert ze. "Ik heb Emily beloofd dat ik het met hem er niet over wou hebben" "Maar dan kom je er nooit achter, en als Emily je echte vriendin is. Dan zou ze juist willen dat jullie het zouden oplossen en jullie het laten goed maken" zegt Hasnae. Eigenlijk heeft ze wel gelijk. Maar waarom ik heb het Emily beloofd..

"Komen jullie nog?" Hoor ik Omar zeggen die opeens voor ons staat. Ik schrok me rot. Hasnae zag mijn geschrokken blik en schiet in de lach. "Zag je je hoofd" zegt ze lachend. Ik geef der een por in der zij en ze is stil. Ik was mijn handen en we schuiven dan aan tafel.

Volgend deeltje met Perspectief van Omar? 💓