Ik & jij, Jij & ik

18.

Perspectief Hasnae:

Ik vind het echt niet leuk dat mijn beste vriendin dit allemaal moet mee maken. Het word echt te veel voor der. Hoe kan ze zo sterk blijven?

Eerst haar ouders, haar broer en dan dit allemaal..

En nu gelooft haar familie uit België haar ook niet.. En dat is echt verschrikkelijk, dat je eigen familie zo over je denkt..

Ik kan niet veel voor haar doen, maar er is wel een iets dat ik kan ophelderen voor haar.. en ik doe het graag.

Mijn moeder heeft contact met bijna heel de familie van Rajae. Ook mijn vader trouwens. Dus het is toch een goed idee als ze we ze naar hier uitnodigen? En dan alles op te klaren.. En dan kan de familie die in Frankrijk wonen ook meteen komen. Zo ver is het toch niet.. Toch?

-

Perspectief Rajae:

Ik kom net van Issy, en ik rijd nu naar werk. Dit keer heb ik er geen zin in.. Want ik moet sowieso weer langs Zakaria zijn kamer.

Issy weet wat er zich nu afspeelt door Emily. Hij is woedend. Zo een hacker vriend van hem heeft proberen de sites waar het op staan weg te halen. Maar veel nut heeft het niet echt, er worden toch weer nieuwe gemaakt.

Ik parkeer de auto en loop het ziekenhuis gebouw binnen. Allemaal mensen kijken me vreemd of vies aan. Ik ben het nu eenmaal gewend. Maar het blijft pijn doen.

Ik loop naar de kleedkamer en kleed me om in mijn werk kleding. Daarna doe ik al mijn spullen in de locker.

Ik begin met mijn werk..

-

Ik heb nu pauze. Ik hoefde gelukkig nog niet langs Zakaria, maar dat moet ik straks wel. Ik loop naar de kantine. Iedereen kijkt me vies aan. Zelfs mijn collega's. Zuchtend loop ik naar de drink automaat waarna ik op warme chocolade melk druk. Ik pak mijn bekertje en ga zitten aan het tafeltje. Ik durf niet naar Zakaria te gaan. Hij heeft me gister en vandaag heel vaak gebeld. Maar ik negeerde al zijn belletjes.

Er komt tot mijn grote verbazing iemand naast me zitten. Ik kijk op en ik zie een oudere collega. Haar naam is Ria. Ze werkt hier al zeker 20 jaar. Ze is een aardige vrouw.

"Hee meisie, waarom zit je hier zo alleen?" Vraagt ze. De eerste die lief tegen me doet van de buitenwereld. Ik haal mijn schouders op. "Zou ik je wat mogen vragen?" "Tuurlijk" "Is het echt waar? Dat op het nieuws etc" ik schud mijn hoofd. "Zie je! Ik wist het, ik las het en ik dacht meteen nee dit is sowieso niet waar. Ik ben sowieso geen fan van het social media. Wat kan dat veel problemen veroorzaken zeg" ratelt ze in een keer door. "Ja inderdaad"

"Ik wens je veel succes meid, je moet je sterk houden. Het komt wel goed. De waarheid komt altijd boven tafel" zegt ze. "Bedankt, je bent een van de weinige die me gelooft" "Wat verschrikkelijk meid. Je verdient dit echt niet, hoe ik je ken ben je een pracht meid en een harde werker" zegt ze glimlachend. "Dank u wel, dat waardeer ik heel erg" glimlach ik. We kletsen nog wat maar dan is het tijd om te werken.

En raad het eens.. ik moet langs de kamer van Zakaria. Als ik de 8 kamer af heb. Moet ik nog langs die van Zakaria en van iemand andere. Ik zucht. Ik raap al mijn moed bij elkaar en loop naar binnen. Gelukkig! Hij slaapt.

Ik pak snel zijn medicijnen uit de kar. "Rajae?" Hoor ik hem schor zeggen. Ik verstijf. Ik draai me om. "Hey" zeg ik zacht. Hij glimlacht. "Je was gister helemaal niet meer gekomen" zegt hij. "Uhm ja sorry ik moest weg" zeg ik en leg zijn medicijnen neer.

"Waarom nam je dan niet meer op?" "Uhm" "ik weet dat je liegt Rajae, waarom was je niet gekomen?"

Ik zucht. "Ik zag je met een meisje dus wou jullie niet storen" hij begint te lachen. "Hoezo lach je?" Vraag ik onzeker. "Echt schattig als je jaloers bent" "Ik.. ik-k ben niet jaloers"

Hij pakt mijn hand vast. Ik voel me warm van binnen worden. "Dat was mijn nichtje, de dochter van de zus van mijn moeder. Ze moest wat van haar moeder brengen" zegt hij. Mijn mond vormt een O.

Ik voel me nu zo stom. Ik ging gister helemaal janken en me zorgen maken. Ik kijk hem aan. Ergens geloof ik het niet. Maar ik laat het er maar bij.

"Oh sorry dat wist ik niet" hij lacht. "Je kon gewoon binnen komen hoor" "Nu ik de tijd niet meer terug draaien" zeg ik zacht.

Hij trekt me in een knuffel. Ik knuffel hem terug want dit voelt vertrouwd aan. Hij pakt mijn gezicht vast. En kijkt naar mijn lippen. Ik begin langzamerhand rood te worden.

Voor dat ik nog kan na denken voel ik zijn lippen op de mijne. Verward kus ik hem terug. Gek dat het niet zo fijn voelt. Het zal vast niks zijn, het is mijn eerste kus in me leven?

Hij haalt zijn lippen van de mijne. Zijn ogen kijken me doorborend aan. "Dit heb ik al heel lang willen doen" ik glimlach beschaamd.

"Rajae, ik ben serieus. Ik wil je hand vragen In Sha Allah" geschrokken kijk ik hem aan. "We praten al lang genoeg toch? Moeten we elkaar nog meer leren kennen? Ik wil jou als de mijne en dat lijkt ons wel duidelijk. Ik wil echt graag je hand vragen Rajae" "Uhm"

"Denk er over na, ik hou van je Rajae. En ik ben bereid om de grote stap te nemen. Ik wil niet meer langer wachten" zegt hij. Ik knik en loop weg.

Wat moet ik doen?

-

Team Zakaria

Of

Team Omar

????