Ik & jij, Jij & ik

25.

Samen met Hasnae zit ik aan de eet tafel. Lekker te eten.

"Weet je Raj, misschien is het juist goed dat je bent ontslagen. Het is sowieso elMektab. En Allah doet het niet voor niks" ik knik en neem nog een hap.

"Ik weet het" "En trouwens, nu heb je meer tijd om je te concentreren op het Hotel" ik knik. "Misschien is het wel beter zo ja, als ik terug kom van Zanzibar ga ik dat hele Hotel dinges goed op een rijtje zetten" "Ik ben echt trots op je" zegt ze. Ik glimlach.

"Hoe gaat het met Nassim?" "Goed hoor, alles gaat zijn gangetje" "Alhamdoulilah" zeg ik glimlachend.

We praten nog over koetjes en kalfjes en ruimen het eten nog op. Daarna ploffen we achter de tv met allerlei lekkernijen.

-

Issy kijkt me geïrriteerd aan. "Wat?" "Je kent die gast pas een paar maanden en je wil met hem trouwen" zegt hij. "Je hebt hem toch ontmoet wat is je probleem" "Ik heb niet daar over, ik heb het er over of je wel zeker weet dat je met hem wil eindigen. Je kent hem niet goed je weet maar nooit" ik zucht.

Ik weet dondersgoed dat hij gelijk heeft. Maar ik hou van Zakaria.

"Kunnen we het over wat anders hebben aub" zucht ik. "Sorry, ik wil alleen het beste voor je" "ik weet het" hij kijkt me stilletjes aan.

"Je wou me vorige keer wat vertellen?" "Oh uhm ja" zegt hij ongemakkelijk. "Vertel dan"

"Oke maar.." "Zeg het nou maar" "Uhm ja hoe ga ik dit zeggen" "Over wat gaat het?" "Over jou.. en Omar" "Omar?"

"Oke ik ga het gewoon zeggen" zucht hij. "Omar, hij is al zijn hele leven smoor verliefd op je Rajae" ik kijk hem met open mond aan. "Je maakt een grapje toch?"

"Waarom zou ik een grap maken? Hij is smoor op je Rajae. Die jongen houd niet normaal veel van je" "Maar.. maar dat kan niet" stotter ik. "Hoezo zou het niet kunnen? Hij is ook maar een mens en heeft ook gevoelens"

"Hoe weet je dit dan?" "Toen je ongeveer 18 was, heeft hij zijn hart gelucht bij onze ouders en mij. Hij was bereid je hand te vragen. Hij heeft onze ouders de zegen gekregen. En die van mij"

"Maar waarom hoor ik dit nu pas? En heeft hij me niks verteld?" "Hij was bang jullie vriendschap te verpesten" . Besef ik dit wel? Droom ik?

"Hij houd niet normaal veel van je Rajae, je hebt zijn hart soort van gebroken. Omdat je hem nooit zag staan" "Ik zag hem wel" "Doe niet zo dom, je zag hem niet staan als hoe hij jou ziet staan. Jij ziet hem als een beste vriend als een broer. Maar hij, hij houd nog meer van je. Hij wilt zijn leven alleen met jou delen" zegt hij.

Nog steeds kijk ik hem ongelovig aan. "We waren het van plan je te vertellen. Hij was van plan zijn liefde aan je te verklaren en je ten huwelijk vragen. Maar toen overleden Mama en Papa, en je was te emotioneel. Hij wou je niet nog al die stress bezorgen met zijn gevoelens voor je. Dus liet hij het effe rusten" een traan rolt over mijn wang. Waarom weet ik niet. Waarom zag ik het al die tijd niet? Ik vind het zo zielig voor hem.

"En Raj, ik weet dat je ook van hem houd. Ik zie het gewoon aan je. Aan jullie. Jullie zijn perfect voor elkaar gemaakt. Daarom wil ik gewoon zeggen. Denk goed na, denk heel goed na voor je zo een grote beslissing maakt" zegt hij. Nu ik dit weet, ben ik nog meer in de war.

"Hij heeft een zwak voor je. Hij deed alles voor je, nog steeds. Als hij jou naam al hoort. Zijn ogen glinsteren helemaal. Hij wil zo graag bij je zijn Rajae. Niemand kan zijn liefde voor jou beschrijven" ik veeg mijn tranen weg. Ik moet Omar spreken! Ik vind dit zielig voor hem. Hoe kon ik dit niet al die tijd op merken?

"Mama en Papa, zouden niks liever willen dan dat jij eindigt met Omar. Je moest hun zien die dag dat Omar om je hand vroeg. Ik heb Papa nog nooit zo zien doen met een jongen die verliefd op je is" ik slik een brok door mijn keel.

"Ik weet niet hoe ik je dit allemaal kan bewijzen. Maar je moet me geloven. Het is echt zo" "Ik geloof je wel" zeg ik zacht.

"Wie wist dit allemaal?" "Wat? Dat Omar verliefd op je is" ik knik. "Iedereen bijna, Leyla, Mohammed, Ilias, Nassim en Hasnae enzo" "Wist Hasnae het ook?" Hij knikt. "Ze was er ook bij"

Met mijn handen wrijf ik in mijn gezicht. Dit word me echt te veel. Maar echt te veel.

"Denk er over na" zegt hij. "De tijd is om!"

Ik sta op. "Ik zie je nog wel, ik uhm ik eeh" "Het komt goed zusje. Ik begrijp het. Maar denk aub goed over alles na. Ik hou van je" "Ik ook van jou" zeg ik zacht. Hij glimlacht en moet dan weg.

Ik vertrek ook zo snel mogelijk.

-

Ik neem een hap van mijn Ben & Jerry ijs. Ik heb Hasnae gevraagd of ze na der werk even wilt langs komen. Want zij wist het ook al die tijd.

Hoe kon ik het niet zien? Als ik nu na denk over vroeger. Hij was altijd zo lief voor me. Hij deed alles voor me. En ik.. ik zag hem niet een staan.

Wat ben ik een sukkel. Het zou vast vreselijk voor hem zijn geweest dat ik hem nooit zo zag als hoe mij hij zag. Ik voel me nu echt een slet, het voelt alsof ik hem heb gebruikt.

Terwijl ik eigenlijk niks heb gedaan. Maar ik haat me zelf voor de pijn die ik hem heb aan gericht. Zonder besef. Ik zit gewoon lekker met een jongen te daten voor zijn neus. Hoe erg zou dat wel niet voor hem zijn?

Zuchtend zet ik mijn haren vast in een elastiek. Ik weet nu echt niet wat ik moet doen. Ik kan bijna een lijst maken van alles wat er is gebeurd..

-mijn ouders zijn overleden
-mijn broer zit vast
-ik word overal als mannenafpakker gezien
-ik kan niet normaal over straat lopen
-ik ben ontslagen
-iemand wil met mij trouwen, maar ik durf het niet
-omar is verliefd op mij en ik heb hem zo veel pijn aangericht besef ik nu
-emily maakt me leven alleen nog maar erger

Zuchtend neem ik nog een paar happen van mijn ijs.