Ik & jij, Jij & ik

45.

2 weken later:

De opname is viraal gegaan. De rollen zijn omgedraaid. Iedereen verafschuwt nu juist Emily, en mij niet meer. Ze hield er altijd al van om in de spotlight te staan. Nou nu heeft ze der zin.

Ik heb absoluut geen medelijden. Ik zag in hoe krankzinnig zij wel niet is. Een jaloers wijf dat is wat ze is. Ik hoop dat ze nu weet het hoe het voelt, hoe ik me voelde toen iedereen verkeerd over me dacht.

Ik pak mijn telefoon der bij. Mijn instagram account is ook al bom vol. Elke dag volgen der steeds meer mensen me op Instagram. Door alles wat er gaande is heb ik veel volgers op Snapchat en Instagram. Af en toe heb ik echt de neiging om social media te verwijderen. En ik denk dat ik dat ook binnenkort ga doen.

Ik leef gewoon mijn leven verder. Met mijn dichtbijstaande. En probeer me niet veel van de buiten mensen aan te trekken.

-

2 maanden later:

Glimlachend kijk ik Omar aan. "Ik hou van je" zeg ik en verberg mijn hoofd in zijn nek. "Ik hou veel meer van je" zegt hij en speelt met mijn haren.

We zijn nu in zijn huis. Wat vol op aan de gang is net als het hotel. Er moet nog wel veel aan Omar zijn nieuwe huis gedaan worden maar dat komt goed.

"Heb je alle meubels die ik had gekozen al besteld?" Vraag ik. Hij knikt. "Ik moet nog alleen accessoires en zo halen. Ik dacht misschien kan je me daar mee helpen?" Vraagt hij. "Tuurlijk" zeg ik en zit aan zijn stoppelbaardje.

"Ik ben zo blij dat Issy volgende week vrij komt he" zeg ik zacht. "Ik ook, ik ook" zegt hij. Verder is het stil. Maar heerlijk stil. Er hoeft niks gezegd te worden, we genieten van het feit dat we samen zijn.

-

Ik maak me klaar en trek een leuke outfit aan. Als ik klaar ben met mijn haren föhnen, een beetje make up en sieraden etc sta ik op en pak mijn tas. En trek mijn schoenen aan.

Ik loop de deur uit en neem de lift naar de garage. Ik vertrek nu naar Omar zijn huis. De meubels zijn aan gekomen. Dus ik ga hem even helpen. En als we nog tijd over hebben kunnen we misschien ook nog een paar accessoires halen.

Na 7 minuten ben ik aan gekomen bij zijn huis. Wat me opvalt is dat er een andere auto op de oprit staat geparkeerd. Zou er iemand anders binnen zijn?

Ik loop naar de deur en bel aan. Omar doet open. "Rajae. Shit" hoor ik hem mompelen. "Eehh, ook hallo?" Zeg ik verbaasd.

"Oke Rajae aub niet schrikken van..." hij word onderbroken door, tot mijn grote verbazing, Emily die de gang op komt lopen.

"Wat doet zij hier?!" Vraag ik verbaasd. Ze kijkt me grijnzend aan. Mijn ogen vallen op haar buik.

"Je..je bent zwanger?" Vraag ik en mijn mond zakt open. Ze knikt trots. "M-Maar toen ik je 3 maanden geleden zag, zag je er niet zwanger uit"

"Toen was ik maar 5 maanden zwanger en had ik niet zo een opvallende buik als nu, en als je goed denkt aan die dag verborg ik mijn buik zo veel mogelijk met een wijde jas" zegt ze.

Alle puzzelstukjes vallen bij elkaar, daarom gedroeg ze die dag ook raar. En daarom is ze de afgelopen maanden onzichtbaar geweest, buiten en op social media.

"Maar wat kom je hier doen dan?" Vraag ik als ik me heb hersteld. Ze zet glimlachend haar handen op haar buik. Een raar voor gevoel gaat door me heen. Als ze maar niet gaat zeggen want ik denk dat ze gaat zeggen.

"Omdat Omar, de vader is" mijn adem lijkt vast te zitten in mijn keel. Ik hoest het uit. "Wat" zeg ik zacht. Ik kijk Omar aan die in zijn gezicht wrijft.

"Je word v-vader?" "Ze liegt Rajae" ik kijk Emily verafschuwend aan.

"Ik lieg helemaal niet en dat weet je dondersgoed. Ik zie jullie nog wel, en bereiden jullie je maar voor. Want Omar word vader" zegt ze en loopt high class de deur uit.

Ik voel een traan op mijn wang en ik kijk Omar versteld aan. "Ze liegt echt waar, ze kan never zwanger van mij zijn" zegt hij en houd me vast bij mijn schouders. Hij kijkt me door dringend aan.

"Hoezo zou het niet kunnen? Ze is nu 8 maanden zwanger. En 8 maanden geleden hadden jullie nog een relatie dus het zou gewoon kunnen" zeg ik fluisterend. Hij kijkt me verward aan.

Ik voel dat ik misselijk word. Ik moet hier weg. Ik heb frisse lucht nodig. Ik houd het niet meer vol.

"Ik ga, ik moet even na denken" zeg ik zuchtend en maak me los van hem. "Nee, Rajae! Blij aub bij mij" "Ik ga niet weg van je Omar, ik wil gewoon even alleen zijn. Ik spreek je morgen ja?" Zeg ik. Hij kijkt me verbaasd aan.

"Je bent niet boos?" "Ik weet het niet Omar, ik weet het niet. Ik spreek je morgen" zeg ik en loop zijn huis uit. Zo snel mogelijk stap ik mijn auto in en rijd terug naar huis.

Ik verlang nu zo erg naar mijn bed.

Thuis aan gekomen kleed ik me om in huiskleding en ga in mijn bed liggen. Ik heb nog een paar appjes van Omar maar ik doe mijn telefoon uit en leg hem weg.

Alles moet nog even tot me door dringen. Ik weet niet wat ik nu ben. Ben ik boos? Ben ik teleurgesteld? Ben ik verdrietig? Wat ben ik nu? De man van wie ik zo veel van houd, word vader? Ik weet niet of ik dat er nog bij kan hebben hoor.

Maar eigenlijk is er geen enkele reden om boos te zijn, want ze is zwanger geworden terwijl ze een relatie hadden. Ik had toen niks met hem, dus het is geen vreemd gaan voor mij..

Maar toch, hoe ga ik met hem verder kunnen leven als hij een kind heeft waar van ik de moeder niet ben? En dan nog wel de kind van de vrouw die ik het meest ver af schuw. Ik weet het niet hoor..

Met honderden vragen in mijn hoofd val ik in slaap.

-

Zuchtend slik ik de paracetamol door. Ik scrol wat door mijn telefoon. Tot ik een nieuwe persbericht binnen krijg. Ik druk er op.

Emily (...) blijkt al 8 maanden zwanger te zijn, vandaar dus de mysterieuze verdwijning. Maar dat is niet het enige. Het blijkt dat Omar (...) de vader van het ongeboren kind is. Terwijl hij in een relatie zit met Rajae (...)

Er zit nog een hele tekst bij maar heb geen zin meer om door te lezen. Ik zet mijn telefoon weg en sluit mijn ogen.

Mijn gedachtes vliegen naar gister. De verbaasde blik van Omar. Ik weet niet wat ik nu tegen hem moet zeggen. Sinds gister probeert hij me te bellen maar ik neem niet op.

Ik pak mijn telefoon er bij. Misschien is het tijd om even met hem te praten.