Ik & jij, Jij & ik

4.

Perspectief Rajae:

Ik ga nu naar huis rijden. Ik heb heerlijk geshopt. Emily is ook naar haar eigen auto en gaat ook naar huis. Ik rijd met volle vaart richting de snelweg.

Mijn gedachtes blijven hangen bij die jongen van net. Ik vind hem erg aantrekkelijk, waarom weet ik niet. Hij is erg knap, hij was lief. En ik kan nog zo doorgaan over mijn eerste beeld van hem. Maar waarom heb ik dan mijn nummer niet gegeven. Oh wat ben ik dom.

Als ik thuis ben aangekomen parkeer ik de auto in de garage. Ik pak alle tassen, het lukt me niet dus ik laat de helft in de auto en loop met de andere helft richting de lift. Ik druk op 4 en de lift gaat naar mijn etage. Ik loop mijn huis binnen en leg alle tasjes op mijn bed.

Ik doe de deur weer op slot en neem de lift weer richting de garage. Ik pak de rest van alle tassen en neem ze weer me naar boven. Ik leg ze ook op mijn bed.

Ik doe mijn schoenen en jas uit en loop naar de woonkamer. Ik pak mijn telefoon maar zie dan dat ie uitgevallen is. Ik zoek mijn oplader en laad mijn telefoon op. In de tussentijd kleed ik me om in me pyjama en ruim alle spullen die ik heb gekocht op.

Ik loop naar de woonkamer en zet de tv aan. Ik zet wat kaarsen op voor een gezellige sfeer.
Ik maak een grote mok warme chocolade melk voor me zelf. Ik ga vandaag vroeg slapen, want morgen ga ik langs mijn broer. En dan moet ik de hele avond werken.

Ik leg mijn warme chocolade melk op de salon tafel en pak mijn telefoon uit de lader. Ik ontgrendel hem en er springen allerlei meldingen binnen.
Ik reageer op een paar tot mijn grote verbazing mijn ogen vallen op een appje. Van een onbekend nummer, huh? Voor zo ver ik weet ben ik heel zuinig met mijn nummer.

Zonder te kijken naar het berichtje leg ik mijn telefoon weg. Ik richt me op de tv en kijk naar het programma dat op tv afspeelt. Ik neem een slok van mijn warme chocolade melk.
Mijn nieuwsgierigheid overwint en ik pak mijn telefoon en scrol naar het appje.

Onbekend: Hey Rajae, alles goed?

Staat er. Mijn vingers bewegen al snel en voor dat ik het weet stuur ik een berichtje terug.

Ik: En wie is dit?

Ik druk op de profielfoto, maar helaas staat er alleen een foto van een strand. Wat trouwens prachtig is.
Ik zucht en leg mijn telefoon weg. Wie zou dit kunnen zijn? Ik weet dat mijn nummer vaker is gelekt, en toen nam ik telkens een nieuwe. Maar sinds al die keren ben ik heel zuinig met mijn nummer. Bijna niemand heeft mijn nummer. Behalve mensen die ik vertrouw.

Ik zucht. Ik drink mijn chocolade melk op en kijk verder naar de tv. Na een tijdje raak ik het zat en voel de vermoeidheid op komen. Ik doe de tv uit en ruim het huis een klein beetje op. Veel hoeft er niet gedaan te worden.

Ik loop naar de badkamer waar ik mijn tanden poets. En me klaar maak voor het slapen. Ik ben echt kapot. Het is pas 21:34 uur maar morgen word echt een drukke dag dus ik ga maar beter slapen.

Ik pak mijn telefoon en doe de deur op slot en alle lichten uit. En ik ga in bed liggen. Ik pak mijn telefoon er bij, ik zie een appje van het onbekende nummer. Mijn hart klopt sneller.

Onbekend: Ik ben het, Zakaria. Van in de bijenkorf

Wat! Hoe komt hij aan mijn nummer?

Ik: hoe kom je aan mijn nummer ?

Ik zie hem vrijwel meteen typen.

Zakaria: Van je vriendin gekregen, hoezo? Is het erg dan?

Ik: Uh, ja! Ik heb met een reden mijn nummer niet aan je gegeven

Zakaria: Ja, sorry je hebt gelijk. Maar nu heb ik je nummer al. Geef me een kans..

Ik: Een kans? Voor wat?

Zakaria: Om je beter te leren kennen

Ik: Dat hoeft niet

Zakaria: Het hoeft niet nee, maar ik wil het heel graag. En ik denk jij ook

Ik: Doei zakaria

Ik ga hem gewoon blokken, heb hier geen zin in. Hoe knap en aantrekkelijk ik hem ook vind.

Zakaria: Wacht wacht, aub. Ik ben echt serieus. Ik vind je anders dan de rest, iets van je sprak me aan. Ik doe dit niet vaker. Maar ik wil zeker een poging wagen bij jou. Aub, geef me een kans om je beter te leren kennen.

Met gemengde gevoelens lees ik het berichtje. Ik weet niet wat ik moet zeggen.

Ik: ik ben moe, ik spreek je morgen.

stuur ik zonder bij na te denken en leg mijn telefoon op mijn nachtkastje. En probeer in slaap te vallen.
Zakaria blijft in mijn hoofd rond spoken. Zakaria, zakaria, zakaria. Ik heb hem pas vandaag gezien maar ik voel me anders bij hem.. denk ik?
Omg! Emily! Als ik haar zie he. Zomaar geeft ze mijn nummer aan hem.

Zuchtend met Zakaria in mijn gedachtes val ik in slaap.

-

Aangekleed en al maak ik een ontbijt voor me zelf. Ik pak mijn telefoon er bij en reageer op een paar dingen.
Ik zie dat Zakaria me ook heeft geappt.

Zakaria: Goeiemorgen, lekker geslapen?

Ik glimlach kort. Ergens ben ik toch wel blij dat hij mijn nummer heeft. Het voelt wel goed aan. Laat ik hem maar gewoon een kans geven en elkaar beter leren kennen. Al snel bewegen mijn vingers op een berichtje terug te sturen.

Ik: Goeiemorgen, ja heerlijk jij?

Glimlachend leg ik mijn telefoon weer in mijn zak. Ik voel vlindertjes opkomen. Wat ik al in jaren niet heb gevoeld. Ik zucht en ga verder met eten.

-

Ik ruim alles op en trek mijn schoenen en jas aan. Ik doe alle lichten uit en pak alles wat ik nodig heb en loop de deur uit. Ik loop naar de lift en ga naar de garage.

Ik stap mijn auto in en neem opgelucht adem. Ik ben echt blij met deze auto. Ik weet niet hoe ik Issam kan bedanken. Maar dat komt wel goed.
Ik zet een ander liedje zachtjes op en prop een kauwgom in mijn mond. Ik pak mijn telefoon en reageer op een paar appjes en rijd dan de garage uit.

Op de snelweg vliegen mijn gedachtes alweer naar Zakaria. Wat zou hij nu aan het doen zijn? Is het wel een goed idee om hem beter te leren kennen? En wat vind hij van mij? Ik zucht.
Mijn ouders hebben me goed opgevoed. En ze vertelden me altijd dat ik moet weten wie ik kan vertrouwen en wie niet. En dat ik niet snel in praatjes moet in trappen.
Wat ben ik blij dat mijn ouders me dat allemaal vertelden. Hun woorden en de situatie jaren geleden hebben mij een veranderd. Ik weet wat ik doe. Ik weet wat ik moet doen. En ik ben verstandiger geworden.

Als je me jaren voor de dood van mijn ouders zou zien. Dus eigenlijk in mijn pubertijd, zou je me niet herkennen. Niet qua uiterlijk, maar qua innerlijk. Ik vertrouwde mensen te snel, ik wist niet wat ik deed. Ik nam niet alles serieus. Ik dacht dat alles maar van zelf ging.

Ik mag blij zijn dat ik de vrouw ben geworden die ik als de dag als vandaag ben. Ik ben ook blij, zeker.