Ik & jij, Jij & ik

46

Ik leg de cola voor zijn neus neer. En ga naast hem zitten. Hij kijkt me maar nerveus aan de hele tijd.
Toen ik hem had opgebeld en gezegd dat ik hem wou spreken was hij meteen hier naar toe gekomen.

"Dus, je bent niet boos?" Begint hij. "Voor wat moet ik boos zijn? Omar, ik hou van je. En ik kan niet boos op je worden, om iets wat ik je niet kwalijk kan nemen. Aangezien het is gebeurt terwijl je een relatie met haar had en niet met mij. Maar als het tijdens onze relatie was, dan was het het ander verhaal" zeg ik kalm.

Hij kijkt me met glinsterende ogen aan. "Ik bewonder het nog steeds, hoe jij zo kalm kan reageren altijd" zegt hij glimlachend. Zijn oh zo mooie glimlach.

"En ik hou ook zo veel van jou Rajae, en ik wil niet dat iemand onze relatie kan verpesten. Ik wil jou, alleen jou. Jij als mijn vrouw en de moeder van mijn kinderen" zegt hij en trekt me naar zich toe. Ik glimlach bij het aanhoren van zijn woorden.

"En dat kind is niet van mij, dan is ze blijkbaar vreemd gegaan met iemand. Maar.." "Hoe weet je dat zo zeker, je zat wel midden in een relatie he" "Ik weet het, maar dat kind is niet van mij. Want.." hij valt stil.

"Omdat ik nog maagd ben Rajae. Je zou het zeker niet van mij verwachten maar ik ben nog maagd. Ik ben een moslim dus ben niet van plan mijn maagdelijkheid voor mijn trouw te verliezen. En ik wil het tenslotte bewaren voor de vrouw van wie ik houd" zegt hij. Ik kijk hem met betraande ogen aan. "Echt waar?" Zeg ik zacht. Hij knikt.

"Emily lult maar wat. Ze probeert gewoon te stoken. Maar het gaat haar niet lukken want jij word mijn vrouw" zegt hij en ik voel zijn hand op mijn wang. Ik kijk hem verliefd aan.

Na dit alles, laat ik Emily niet nog een keer dit verpesten. Ze heeft al zo veel gedaan. Ik vertrouw Omar met heel mijn hart. Dus waarom zou ik haar er tussen laten komen.

"Trouwens, ik vind het nog steeds bijzonder dat je niet meteen tegen me ging uitschreeuwen en helemaal te keer ging en dat je me nooit meer wou zien zoals de meeste meiden dat doen" zegt hij. Ik kijk hem lachend aan.

"Waarom zou ik dat doen? Boos worden lost niet veel op. Ik kon wel boos zitten doen maar ik zou der niks mee bereiken. Ik vertrouw je met heel mijn hart. Dus ik wist dat ik eerst jou verhaal moest horen voor ik zelf conclusies trek" zeg ik. "Wauw, je bent echt... Ma sha allah, ik heb er geen woorden voor" zegt hij.

Het is even stil. Ik zie hem naar mijn lippen kijken. Ik besluit de eerste stap te nemen en druk mijn lippen op zijn zachte lippen.

-

Hand in hand loop ik samen met Omar door het magazijn van Ikea. Voor zijn huis. We hebben allemaal spulletjes gekozen. En zoals de meeste mensen wel weten is de kassa bij de magazijn van de ikea. Ik vind het echt super leuk, een heus in richten. En daarbij help ik hem ook.

Ik voel de ogen prikken van mensen die ons verbaasd aan kijken. Ze denken vast dat het uit zou gaan tussen Omar en mij, omdat Emily zwanger is. Maar nee nee, niemand komt meer tussen hem en mij.

Lachend kijk ik hem aan als hij een knuffel pakt en gekke bekken begint te trekken. "Kom kom" zeg ik lachend. Lachend duwt hij het karretje door terwijl hij nog steeds mijn hand vast heeft.

We gaan in de rij staan. Gelukkig is het niet zo een lange rij. "Ik wil zometeen nog van daar die overheerlijke daim taart van Ikea halen" zeg ik dromend. "Komt goed prinsesje" zegt hij en legt zijn arm om mijn middel. Ik kijk hem verliefd aan. Onze intense blik word onderbroken door dat we aan de beurt zijn bij de kassa.

Als we bij het eet winkeltje van Ikea zijn. Omar wacht daar, na veel moeite. Want hij heeft de kar in zijn handen dus kan hij moeilijk mee gaan naar de kassa.

Loop ik rechtstreeks naar de koeling. En zie de taarten daar staan. Heerlijk!!! Ik pak er meteen 3, kan ik er meer van genieten. Ik loop naar de kassa om het te betalen.

Als ik het heb gehaald loop ik weer naar Omar die op zijn telefoon zit. Als hij me opmerkt kijkt hij me glimlachend aan. We lopen door naar de parkeer garage en lopen naar de auto.

Na een tijdje zitten we beide in de auto. Ik ben echt zo moe. "Zullen we ergens gaan eten?" Vraagt hij. "Eerlijk gezegd ben ik echt kapot. Ik wil het liefst lekker op de bank zitten achter de tv met een warme pizza en dan die lekkere taart" zeg ik dromend. Ik voel mijn maag al knorren.

"Dan doen we dat toch?" "Echt?" "Ja tuurlijk" zegt hij. "Bij mij thuis dan" zeg ik. Hij knikt. Want bij hem kan natuurlijk niet omdat alles nog aan de bouw is.

"Dan breng ik alleen snel deze spullen naar huis en dan rijden we naar jou oke?" Ik knik en mijn ogen blijven hangen op hem.

Hoe zou het zijn als ik met hem getrouwd zou zijn? Zouden we gelukkig zijn? En kinderen? Zouden wij goeie ouders zijn? En hoe is het om met hem alles elke dag samen te doen? Wij, samen, in ons huis, met onze kinderen...

"Waar denk je aan?" Onderbreekt hij mijn gedachtes. "Jou" zeg ik eerlijk. Ik zie hem breed glimlachen. En zelfs nu beginnen de vlindertjes in mijn buik te fladderen.

"Wat wil je eten dan, zal ik bestellen of zullen we wat afhalen?" Vraag ik. "Je had toch zin in pizza?" Ik knik. "We kunnen nu pizza gaan bestellen, en als we inmiddels thuis zijn hoeven we niet heel lang te wachten tot het aan komt" zegt hij. "Goed idee, dan ga ik nu bellen. Wat voor pizza wil je?" Vraag ik hem. "Doe maar Kip saté" ik knik en pak mijn telefoon er bij. Al snel ben ik in gesprek met de pizzeria. Ik bestel een pizza Peperoni en een pizza Peperoni.

Na een tijdje zijn we bij mij thuis aan gekomen. We zijn al langs zijn huis geweest en hebben de spullen daar gelaten. Omar neemt al plek op de bank en ik ga naar mijn kamer om me omtekleden en op te frissen. Ik trek een warme pyjama legging met een pyjama sweater en pantoffeltjes aan en reinig mijn gezicht. Vandaag is mijn tweede dag van ongesteldheid dus zit niet zo lekker in mijn vel.

Ik loop naar de woonkamer en plof neer naast Omar. Ik hoor hem grinniken en hij trekt me naar zich toe. Ik voel een arm om mijn buik en de andere in mijn haren.

"Ik hou van je" hoor ik hem tegen mijn oor fluisteren. "Ik ook van jou" zeg ik zacht. "Ik ga morgen weg" zegt hij dan. "Weg? Naar waar?" Vraag ik verbaasd en ga recht zitten.

"Effe twee á drie dagen naar frankrijk" "Wat ga je daar doen dan?" "Een goeie vriend bezoeken" mijn mond vormt een O. "Oh oke, veel plezier dan" "Dankjewel schatje, ik ben snel weer terug bij je" zegt hij en streelt mijn wang.

"Ik weet het" zeg ik met een kleine glimlach. "Ga je alleen?" "Nassim gaat met me mee" "Nassim van Hasnae?" Hij knikt. Ik kijk hem even kort aan, En ga weer in zijn armen liggen. Wachtend tot de pizza komt.

Perspectief Omar:

Tuurlijk ga ik niet naar een vriend helemaal in Frankrijk. Maar Rajae mag niks van dit weten, ze moet denken dat ik een vriend ga bezoeken...