Ik & jij, Jij & ik

32.

Na een lekkere douche ga ik in me bed liggen. Vandaag was ik met mijn tante, oom en de kinderen gaan varen. Echt super leuk. Het is was een super gezellige dag maar ben nu wel kapot.

Kay en Charressa zijn ook al samen. Ze hebben eindelijk toe gegeven aan elkaar en ze vormen nu een stel. Het is inmiddels al een paar dagen geleden dat ik hun heb gekoppeld.

En ik.. ik blijf alleen maar denken aan Omar. Omar, Omar en Omar blijft er in me hoofd rond spoken.

Over 4 dagen ga ik terug naar Nederland. Dan hoop ik echt dat ik alles rustig op een rijtje kan zetten. Maar ook echt alles.

Ik zucht en pak mijn telefoon der bij. Ik zie gemiste oproepen van Hasnae. Terwijl ik aan het douchen was. Ik bel haar terug.

"Hey meid" hoor ik haar zeggen. "Hey" zeg ik zacht. "Hoe gaat het daar?" "Goed hoor, het gaat zijn gangetje en bij jou?" "Ja gewoon normaaltjes" het blijft even stil. "Ik moet je wat vertellen" zegt ze dan. "Oh nee, zeg me niet dat je weer slecht nieuws hebt" zucht ik. Terwijl mijn hart sneller klopt van nieuwsgierigheid.

Ze zucht. "Sorry maar..." "Zeg het nou maar" "Omar heeft van iemand. Een link door gestuurd gekregen gister" "Ja..." "En die link is een site, waarop allerlei foto's staan van een gala. Maar ook van jou en een jongen" ik zucht. "Ga me niet zeggen dat..." ik kan niet eens meer door praten.

"Hij is zo jaloers geworden Raj, je had hem moeten zien. Ik vond het zo zielig" een traan ontsnapt mijn ooghoek. "Maar wie is die jongen eigenlijk?" "Een hele goeie vriend van vroeger, kennis van de familie" zeg ik snikkend. "Niet huilen Raj" "Ik kan er gewoon niet tegen dat ik Omar weer pijn doe, terwijl hij helemaal niet jaloers hoeft te zijn" zeg ik.

"Ik snap het, maar voor hem is een jongen een jongen. Want jullie kwamen samen die zaal binnen en jullie hadden het heel leuk" "Er speelt niks tussen hem en mij, sterker nog. Ik heb hem 3 dagen geleden gekoppeld aan een super leuk meisje. Waar hij smoorverliefd op is. Eerst wou hij haar jaloers maken om met mij naar de gala te gaan. Maar er is niks tussen ons, we zijn nooit verder gegaan dan hand aan raken of een begroeting knuffel" Hasnae is stil.

"Is hij boos op me?" Vraag ik doelend op Omar. "Ja" zegt ze eerlijk. Ik sluit mijn ogen. Ik veeg mijn traan weg. "Ik spreek je nog wel Hasnae, ik ga slapen" zucht ik. "Rajae wacht.." "Ja?"

"Je moet je zelf echt niks kwalijk nemen ja? En denk gewoon goed na van wie je echt houd en kom dan terug want ik heb je gemist" "Ja" zucht ik zacht. "Ik ga doei" zeg ik en hang op. Ik heb geen zin meer om te praten.

Ik voel me niet goed. Ik heb Omar nog meer pijn gedaan. Nu pas besef ik dat ik eigenlijk veel meer om hem geef. Anders zou me dit niet zo dwars zitten.

Ik wil naar hem toe, en heb vertellen dat er niks is om zorgen over te maken. Dat er niks tussen Kay en mij speelt. Dat het goed komt en dat ik om hem geef. Ik geef echt om Omar. Ik denk zelfs meer dan Zakaria.

Mijn hersenen kraken gewoon. Mijn tranen hebben hun gang al genomen. Wat gaat Omar wel niet van me vinden. En wie in hemels naam heeft die link naar hem door gestuurd.

Denkend aan Omar val ik in diepe slaap.

-

De laatste dag is aan gebroken. Morgen ochtend vlieg ik terug.

Ik ben nu onderweg naar het winkelcentrum met mijn tante. De laatste dingetjes halen. Ik ben super bruin geworden. Mag wel hoor na al dat zonnen.

Ik ben echt blij dat ik toch wel hier naar toe ben gekomen. Al is het maar voor 2 weken. Ik heb de rust kunnen vinden. En heb het super gezellig gehad met mijn familie. Als Issy vrijkomt kom ik samen met hem. Of zij komen naar ons.

Deze hele vakantie zit ik al aan Omar te denken. Ik zag gister avond een snap van hem. Gewoon op zijn verhaal. Van dat hij aan het rijden was met een muziekje. Maar je zag meisjes benen naast hem. En ik weet dat het geen Hasnae is want op Hasnae der snap zag ik dat ze in Den Haag was met haar moeder.

Ik was zo jaloers. Daarna zag ik nog een snap van in het restaurant. Gewoon van het eten maar je zag alleen der handen. Van die lange fel roze heksen nagels.

De jaloezie overspoelde me helemaal. Ik begreep toen pas hoe Omar zich telkens voelde. Want volgens mij beginnen de gevoelens voor Omar echt te groeien...

"Schat, waar denk je aan?" Onderbreekt mijn tante mijn gedachtes. "Oh gewoon aan Nederland enzo" ze knikt. En we raken al snel aan de praat.

-

Perspectief Omar:

Ik loop de sportschool in en ga meteen naar een apparaat na dat ik mijn jas enzo heb uitgedaan.

Mijn gedachtes blijven alleen maar bij Rajae, wat zou ze nu aan het doen zijn? Zeker weer met die jongen in Zanzibar. Ik zucht.

Ik mis haar zo erg. Ik durf der ook niet te appen ofzo. Ik wacht nog steeds op der antwoord. En ik denk dat ik al weet wat het antwoord is. Ze houd niet van me en ik moet dat accepteren. Na dat ik die foto's heb gezien met die jongen op het gala. Is mijn hoop een beetje verminderd.

Ik probeerde afgelopen dagen te vergeten. Ik ben 2 keer op date gegaan met een meisje. Ze is wel leuk enzo, maar er is niemand zoals Rajae. Rajae heeft me te veel in der macht. Ik word gek van dat ik iets niet normaal kan doen zonder aan Rajae te denken.

Door haar kon ik gewoon niet nog een keer afspreken met dat meisje. Ik wilde te graag dat Rajae in haar plek stond. Maar ja, ik weet bijna zeker dat ze toch niet voor mij gaat kiezen. Na al die tijd wachten, en alles voor der doen.

Rajae, rajae, rajae...

Ik schud de gedachtes van me af als ik zie dat in al meer dan 10 minuten zit te joggen op de loop band.

Trouwens Rajae komt morgen terug, ik wil der zo graag zien. Maar ook weer niet.

Ik ben gewoon niet meer me zelf, zo zie je maat hoe erg een meid invloed op je kan hebben....