It's just a Game ✔

001

Nicks p.o.v.

"Nick, Hier!" roept Mathias bij de deur van de club. Voorzichtig wurm ik mezelf door alle mensen heen naar mijn vrienden. "Je bent gekomen!" schreeuwt Mae in mijn oor en drukt een snel kusje op mijn lippen. "Ja, ik dacht, waarom ook niet." zeg ik met een moeilijke glimlach. Normaal ga ik nooit mee naar clubs, maar anders moest ik mijn moeder helpen met klusjes in huis en daar heb ik totaal geen zin in op een vrijdagavond. Niet dat ik er anders wel zin in zou hebben.

Ik sta wat te praten met Mathias terwijl we wachten op nog wat andere vrienden en zie dat hij opeens stil valt en achter me kijkt. Snel draai ik me om en zie hem naar Evie kijken die met een andere jongen staat. "Nee, meen je dit?" zeg ik lachend als ik me terugdraai naar Mathias en zie dat hij zijn ogen neer heeft geslagen. "Wat?" vraagt hij zacht. "Je vind haar leuk." zijn hoofd schriet meteen mijn kant op nadat ik die zin het uitgesproken. "Nee." zegt hij. "je vind haar leuk!" "Nee." zegt hij nog eens. "Kom op, lieg niet tegen me Matt. Ik ken je wel langer dan vandaag." zeg ik en kijk weer om en zie Evie ook weer onze richting op kijken. "Oh my god Evie!" gilt Olivia opeens en begint enthousiast te zwaaien en te gebaren dat ze hier moet komen. Ik krijg een grijns op mijn gezicht als ik het geschrokken hoofd van Mathias zie als Evie en de jongen waar ze bij staat naar ons toe komen.

Iedereen is er dus loop ik met mijn vrienden en de onbekende gast van Evie naar binnen waar ik meteen Mathias kwijt ben. Ik kijk om me heen of ik hem ergens zie maar kan hem nergens vinden. Dan vallen mijn ogen op een jongen die op de dansvloer met een meisje staat te dansen. Je kan de kleuren van de felle lampen op zijn donkere haar zien dansen terwijl hij dicht tegen het meisje aan staat. Ik merk pas dat ik aan het staren ben als hij oogcontact maakt en dan kijk ik zo snel mogelijk weg. Snel ga ik verder met het zoeken naar Mathias.

Na een lange tijd zoeken vind ik hem helemaal in het hoekje aan de bar met een beker in zijn hand. Dit gaat niet goed aflopen. Mathias kan namelijk heel slecht tegen drank. Een keer had hij één biertje op en was al aangeschoten. Ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten waardoor hij een beetje schrikt en bijna van de barkruk afvalt. "Heeey, Nick, mijn beste vriend!" roept hij in mijn oor en omhelst me stevig terwijl hij zijn beker met alcohol over mijn shirt laat vallen. Ik zucht diep en kijk naar de grote vlek in mijn witte shirt. "Shit." mompel ik in mezelf. "Blijf hier." beveel ik Mathias en loop dan snel naar Mae die op de dansvloer staat met een paar andere mensen. "Mae, zou jij alsjeblieft even op Matt willen letten?" schreeuw ik in haar oor zodat ze het hopelijk verstaat. Ze knikt bevestigend en loopt meteen naar hem toe. Zelf loop door naar achteren en ga de wc's in. Ik pak een papieren doekje en wrijf ermee over de natte plek op mijn shirt. Terwijl ik bezig ben loopt er iemand de wc's in en kijkt me even aan. Het is de jongen van net op de dansvloer. Hij glimlacht naar me en ik glimlach ongemakkelijk terug. Als de vlek al iets minder is geworden gooi ik het papieren doekje weg en loop de wc's uit terug naar Mathias. Clubs zijn nooit echt mijn ding geweest, ik zit liever gewoon thuis met mijn vrienden een film te kijken. "Dank je." zeg ik tegen Mae als ik weer naast Mathias ga zitten die eindelijk gestopt is met drinken en elke keer bijna omvalt. "Ik zal nooit een kans hebben." zegt Mathias gebroken in mijn oor. "Het komt wel goed." "Ja?" "Ja." zeg ik en draai dan mijn hoofd om en zie de jongen van net naast me staan en wat drinken bestellen. Hij pakt de bekers en knipoogt dan snel even naar me waarna hij wegloopt. Ik frons mijn wenkbrauwen en draai mijn hoofd weer terug. Ik zie dat het heel slecht gaat met Mathias dus besluit ik om hem naar buiten te helpen en hem vervolgens naar huis te brengen. Ik stuur snel Mae nog even een berichtje dat we naar huis zijn als we buiten komen.

Als ik mijn telefoon terug in mijn broekzak heb gedaan hoor ik een raar geluid achter me en zie Mathias overgeven midden op de weg. "Gaat het?" vraag ik als er niks meer uit zijn keel komt. Hij knikt langzaam en pakt mijn pols zodat hij omhoog kan komen. Ik heb mijn arm om zijn schouders geslagen zodat hij steun heeft en minder snel omvalt. Het helpt anders niet heel veel want ik ben ongeveer twee koppen kleiner dan dat hij is en ik heb ook veel minder spieren, daarom vallen we onderweg toch een paar keer om.

Die nacht kan ik maar niet in slaap komen. Het is al vier uur in de ochtend en ik staar sinds ik in bed lig nog steeds naar het plafond. Ik blijf maar denken aan die jongen die naar me knipoogde en aan hoe verwoest en gebroken Mathias eruitzag.   

«»

Ik zet mijn tas naast me neer op de grond en pak mijn biologie boeken eruit. "Nick, ga je vanmiddag ook mee naar het park?" vraagt Mae als ik net mijn boeken op tafel heb gelegd.
"Ja gezellig." mompel ik terwijl ik een pen zoek in mijn tas. Ik schrik op als de stoel naast mij opeens naar achter wordt geschoven en er iemand gaat zitten, er gaat nooit iemand naast me zitten. In het begin van het schooljaar zat Mathias daar, maar hij werdt naar achterin de klas geplaatst omdat we te druk waren. Met een geschrokken hoofd kijk ik naar de jongen naast me. Het is de jongen van vrijdagavond. "Zit hier al iemand?" vraagt hij snel. "Nee." zeg ik zacht. "Mooi." hij heeft mooi donker haar, bijna zwart, waardoor zijn heldere groene ogen er mooi uitspringen.

"En jij bent?" hoor ik hem opeens vragen terwijl ik wakker schrik uit mijn gedachtes. "Uh, w-wat zei je?" vraag ik stotterend. "Ik ben Finn en jij?" zegt hij met een vriendelijke glimlach. "Nick."

«»

Na school zit ik met Mae en Olivia in het park op een bankje. "Wat was er vrijdag mis met Mathias, normaal drinkt hij nooit." vraagt Mae. "Hij zat niet zo lekker in zijn vel." antwoord ik. "Oh, gaat het nu weer een beetje met hem?" vraagt Olivia dan. Ik knik en laat mijn ogen vallen op een jongen die het park in komt fietsen. Als hij mij ook ziet komt hij deze kant op.

"Hey Nick, en Nicks vrienden." begroet hij ons. "Hey." begroet ik hem terug. Even is het stil. "Ga je ons nog voorstellen?" vraagt Mae dan. "Oh ja, Finn, Mae en Olivia. Olivia en Mae, Finn." zeg ik terwijl ik ze één voor één aanwijs. "Mag ik erbij komen zitten?" vraagt hij dan terwijl hij zijn fiets al naast die van ons zet en zijn jas eroverheen legt. "Natuurlijk." zeg ik en schruif een stukje op zodat Finn naast mij kan zitten. We blijven zo een tijdje met zijn vieren op het bankje zitten en praten wat over school terwijl ik kijk naar het water wat aan de overkant van het pad is waar Finn net aan kwam fietsen.

"Ik denk dat wij maar eens moeten gaan, ik weet niet hoe het met jullie zit maar wij moeten nog huiswerk maken." zegt Mae na een tijdje. Olivia en Mae staan op en lopen naar de fiets. Ik wil opstaan maar word tegengehouden door een hand om mijn pols. "Wat is er?" vraag ik als ik omkijk en zie dat Finn zijn hand om mijn pols heeft gesloten. "Wat sta jij voor wiskunde?" vraagt hij als Mae en Olivia weg zijn. "Uhm, een 8 volgens mij." "Zou je mij een keer kunnen helpen voor de toets van volgende week?" "Natuurlijk, wanneer kan je?" "Morgen middag?" "Is goed, waar?" "Misschien is het handig om nummers uit te wisselen zodat we elkaar nog even kunnen spreken waar en hoe laat." zegt hij. Ik knik en hij geeft zijn telefoon aan mij. Snel maak ik een nieuw contact aan en geef dan de telefoon terug. "Dan zie ik je morgen." zeg ik en sta snel op om naar mijn fiets te lopen, omdat het al best laat is en ik het eten nog op het vuur moet zetten voordat mijn moeder thuis komt. "Is goed, tot morgen."

Na een tijdje kom ik thuis aan en zet mijn fiets zo snel mogelijk in de schuur. Ik loop naar binnen en zie mijn broertje aan de keukentafel tekenen. "Hey Max, wat maak je?" begroet ik hem. Hij kijkt op van de tafel naar mij. "Oh hey, gewoon wat dingetjes." Ik ga achter hem staan en leg mijn handen op zijn schouders. "Ziet er mooi uit." zeg ik met een breede glimlach. "Ik ga het eten op het vuur zetten, weet je hoe laat mam thuis komt?" "Die zal zo wel komen." zegt hij en gaat weer verder met tekenen.

Ik zet snel het eten op het vuur en ga dan naar boven. Ik plof neer op mijn bed en pak mijn telefoon uit mijn zak.

Finn: Zullen we morgen bij mij afspreken voor wiskunde?

Ik: Ja, is goed

Finn: Okay dan zie ik je morgen na school in de fietsenstalling.

Met een glimlach op mijn gezicht leg ik mijn telefoon weg en pak mijn boeken om huiswerk te maken.